Ülke Kredi Notları ve Temel Makroekonomik Değişkenler Arasındaki İlişkinin Ekonometrik Analizi: Üst Orta Gelirli Ülkeler Üzerine Bir Uygulama

Öz Ülke kredi notları ile temel makroekonomik değişkenler arasındaki ilişkinin araştırıldığı çalışmada, Standart and Poors (S&P) tarafından derecelendirilen 32 ülkeye ait ülke kredi notları ve 5 açıklayıcı değişken 2008-2017 dönemi kapsamında incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, kişi başına düşen gelir yükseldikçe kredi notlarının BB+ ve altında yer alan düzeylerde olma ihtimali azalırken, yatırım yapılabilir seviye olan BBB- ve üzeri kredi notlarına sahip olma olasılığı artmaktadır. Üst orta gelir grubunda yer alan ülkelerde kişi başına düşen gelirde meydana gelen artış, en çok BB- notuna geçme ihtimalini azaltırken, yine en çok BBB düzeyine yükselme ihtimalini arttırmaktadır. Enflasyon ve faizde ise bu durumun tersi geçerlidir. Fiyatlar genel düzeyi ve faiz oranı yükseldikçe, üst orta gelir grubunda yer alan bir ülkenin yatırım yapılabilir seviyeye yükselme olasılığı azalmakta, spekülatif seviyede kalma olasılığı ise artmaktadır. Fiyatlar genel düzeyinde yaşanan artış çalışmaya konu olan ülkelerin kredi notunun BB- düzeyinde olma ihtimalini kuvvetli şekilde artırırken, BBB gibi yatırım yapılabilir bir düzeyde olma ihtimalini ise kuvvetli derecede azaltmaktadır. Öte yandan ilgili dönemde, üst orta gelir grubunda yer alan ülkeler için işsizlik oranı ve döviz kuru ile ülke kredi notları arasında sistematik bir ilişki görülmemiştir.

Anahtar Kelimeler:

Makroekonomik Değişkenler, Ülke Kredi Notları, S&P, Sıralı Probit Model

PDF

___

Afonso, A. (2003). Understanding the determinants of sovereign debt ratings: evidence for the two leading agencies. Journal of Economics and Finance, 27(1), 56–74.
Afonso, A., Gomes, P. ve Rother, P. (2007). What hides behind sovereign debt ratings?, European Central Bank Working Paper Series, No:711
Afonso, A., Gomes, P. ve Rother, P. (2009). Ordered response models for sovereign debt ratings. Applied Economics Letters, 16(8), 769–773.
Afonso, A., Gomes, P. ve Rother, P. (2011). Short and long-run determinants of sovereign debt credit ratings. International Journal of Finance & Economics, 16(1), 1–15.
Alexe, S., Hammer, P. L., Kogan, A.ve Lejeune, M. A. (2003). A nonrecursive regression model for country risk rating. RUTCOR Rutgers University Research Report RRR, 9, 1–40.
Arslan, S. (2017). Macroeconomic factors affecting the country credit ınvestigations: an application on fragile eight. Press Academia Procedia (PAP), V.3, 197-205.
Balıkçıoğlu, B. ve Yılmaz, H. H. (2019). How fiscal policies affect credit rates: probit analysis of three main credit rating agencies’ sovereign credit notes. Transylvanian Review of Administrative Sciences,56 E/February, 5-22.
Bissoondoyal-Bheenick, E. (2005). An analysis of the determinants of sovereign ratings. Global Finance Journal, 15(3), 251–280.
Butler, A.W. ve Fauver, L. (2006). Institutional environment and sovereign credi ratings. Financial Management, 35(3), 53–79.
Cantor, R. ve Packer, F. (1996). Determinants and impact of sovereign credit ratings. Economic Policy Review, 2(2), 37–54.
Canuto, O., Dos Santos, P. F. P. ve Porto, P. C. D. S. (2012). Macroeconomics and sovereign risk ratings. Journal of International Commerce, Economics and Policy, 3(2), 1250011–1250025.
Çolak, Y. (2017). Türkiye’nin makroekonomik değişkenleri ile kredinotları arasındaki nedensellik ilişkisi: Moody’s örneği. Uluslararası Ekonomi, İşletme ve Politika Dergisi, 1(1), 61-74.
Greene, W.H. (2003). Econometric Analysis. New Jersey: Pearson Education Greene, W.H. ve Hensher, D.A.(2010). Modelling ordered choices: a primer New York: Cambridge University Press
Gültekin Karakaş, D., Hisarcıklılar, M. ve Öztürk, H. (2011). Sovereign risk ratings: biased toward developed countries. EmergingMarkets Finance and Trade, 47(2), 69-87.
Hill, P., Brooks, R.ve Faff, R. (2010). Variations in sovereign credit quality assessments across rating agencies. Journal of Banking & Finance, 34, 1327–1343.
Hu, Y. T., Kiesel, R. ve Perraudin, W. (2002). Thes timation of transition matrices for sovereign credit ratings. Journal of Banking & Finance, 26(7), 1383– 1406.
Iyengar, S. (2012). The credit rating agencies—are they reliable? A study of sovereign ratings. Vikalpa, 37(1), 69–82.
Mellios, C. ve Paget-Blanc, E. (2006). Which factors determine sovereign credit ratings? The European Journal of Finance, 12, 361– 377.
Pretorius, M. ve Botha, I. (2014). A panel ordered response model for sovereign credit ratings in Africa, ERSA working paper 464. Retrieved from http://www.econrsa.org/system/files/publications/working_papers/working _paper_464.pdf. (Accessed: 22 March 2015).
Şahinöz, S. ve Gönenç, R. (2011), Determinants of credit ratings, sovereign bond spreads and real ınterest rates ın emerging markets, İktisat İşletme ve Finans, 26(305), 9-35.
Teker, D., Pala, A. ve Kent, O. (2013). Determination of sovereign rating: Factor based ordered probit models for panel data analysis modelling framework. International Journal of Economic and Financial Issues, 3(1), 122–132.
Wooldridge, J.M. (2002). Econometric analysis of crosssection and panel data. London: MIT Press.
Zheng, L. (2012). Are sovereign credit ratings objective? A tale of two agencies. Journal of Applied Finance & Banking, 2(5), 43–61.
http://countryeconomy.com/ratings
http://databank.worldbank.org/