Türkiye'de İşsizliğe Resmi Çözüm Önerileri Bağlamında Beşeri Sermaye Teorisine İlişkin Bir Yeniden Değerlendirme

Toplumsal düzen neo-liberal ideolojiye göre biçimlendirileli beri, emekçi sınıfların işsiz ve yoksul kesimlerine, bu düzende kendilerine bir yer edinmelerinin beşeri sermeye birikimi ile mümkün olduğu salık verilmektedir. Beşeri sermaye yaklaşımı evrensel bir hal almıştır ve neo-liberal çağda emek piyayası politikalarını bu yaklaşıma göre kurgulamayan bir yer yok gibidir. Bu çalışmada, ilk olarak beşeri sermaye yaklaşımının içeriği, ardından da, Türkiye özelinde bu yaklaşıma göre biçimlendirilen işsizlikle mücadele politikaları incelenmektedir. Sonuç olarak, neo-liberal görüşe göre oluşturulan bu politikaların, işsizliği yok edecek kuramsal ve kavramsal bir temele sahip olmadığı ileri sürülmektedir

Anahtar Kelimeler:

Neo-liberalizm, işsizlik, işsizlikle mücadele, sosyal politika, Türkiye

Rethinking Human Capital Theory in the Context of the State Policies Launched to Combat with Unemployment in Turkey

Since social structure has been transformed from the neoliberal ideology, the unemployed and the poor segments of working classes are imposed to accumulate their human capital to take part in existing social order. The human capital approach has become a universal phenomenon and it seems that there may likely be few places where labour market policies are not built upon it. This essay first examines the essential postulates of the human capital approach and then the Turkey’s policies launched to combat with unemployment. As a result it reaches the conclusion that these policies do not provide any proper theoretical ground for solving unemployment or does not have any satisfactory comprehension of the issue

Keywords:

Neo-liberalism, unemployment, combating with unemployment, social policy, Turkey,

PDF

___

Akpınar, T. and Gün, S. (2016) “Testing the human capital development model: the case of apprenticeships in Turkey”, International Journal of Training and Development, 20(3): 214-223.
Ansal, H. Vd. (2000) Türkiye Emek Piyasasının Yapısı ve İşsizlik, İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayını.
Ball, L. and Mankiw, N. G. (2002) “The NAIRU in Theory and Practice”, Journal of Economic Perspectives, 16(4): 115-136.
Becker, G. S. (1993) Human Capital –A Theoretical and Empirical Analysis, with Special Reference to Education, Third Edition, Chicago and London: The University of Chicago Press.
Bhaskar, R. (2011) Reclaiming Reality –A critical introduction to contemporary philosophy, London and New York: Routledge.
Boratav, K. (2005) Türkiye İktisat Tarihi 1908-2002, (9.Baskı), Ankara: İmge Kitabevi.
Büyükcan, T. ve Biçer, M. (2016) “Refah Devleti Uygulamalarının Değişen Perspektifinde 2000 Sonrası Dönemde Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarındaki Değişim ve Eğitimin Niteliği Üzerindeki Etkisi”, 31.Türkiye Maliye Sempozyumu, 15-19 Mayıs 2016, Mersin – Türkiye.
ÇSGB (T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı) (2013) Ulusal İstihdam Stratejisi (2014-2023), Resmi Gazete: 30 Mayıs 2014, Sayı: 29015.
DPT (T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı) (1963) Kalkınma Planı Birinci Beş Yıl (1963-1967), Ankara: DPT.
DPT (1968) İkinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1968-1972), Ankara: DPT.
DPT (1972) Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı (1973-1977), Ankara: DPT.
DPT (1979) Dördüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı (1979-1983), Ankara: DPT.
DPT (1989) Altıncı Beş Yıllık Kalkınma Planı (1990-1994), Ankara: DPT.
DPT (1995) Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1996-2000), Ankara: DPT.
DPT (2000) Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (2001-2005), Ankara: DPT.
DPT (2006) Dokuzuncu Beş Yıllık Kalkınma Planı (2007-2013), Ankara: DPT.
DPT (2007) Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007-2013) İşgücü Piyasası Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Ankara: DPT.
Fine, B. (1998) Labour Market Theory –A constructive reassessment, London and New York: Routledge.
Fine, B. (2002) “It Ain’t Social, It Ain’t Capital and It Ain’t Africa”, Studia Africana, 13: 18-23.
Gün, S. (2010) Yoksulluktan Sefalete Bir Göç Hikayesi –Sokakta Çalışan Çocuklar Sorununun Ekonomi-Politiği, Ankara: Özgür Üniversite Yayını.
Harvey, D. (2005) A Brief History of Neoliberalism, Oxford: Oxford University Press.
ILO-International Labour Organization (2014) Global Employment Trends 2014 –Risk of a jobless recovery?, Geneva: International Labour Office.
Kaya-Bahçe, S. A. ve Bahçe, S. (2012) “Türkiye’de Eğitim ve Sınıf Üzerine Gözlemler”, Mülkiye, XXXVI (274): 159-182.
KB (T.C. Kalkınma Bakanlığı) (2013) Onuncu Beş Yıllık Kalkınma Planı (2014- 2018), Ankara: T.C. Kalkınma Bakanlığı.
KB (2014) Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018) İstihdam ve Çalışma Hayatı Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Ankara: T.C. Kalkınma Bakanlığı.
Politzer, G. (1976) Elementary Principles of Philosophy, (Translated by Barbara L. Morris), New York: International Publishers.
Selwyn, B. (2016) “Elite development theory: a labour centred critique”, Third World Quarterly, 37(5): 781-799.
Stiglitz, J. (1997) “Reflections on the Natural Rate Hypothesis”, Journal of Economic Perspectives, 11(1): 3-10.
Tansel, A. (2013) “Türkiye’de Özel Dershaneler: Yeni Gelişmeler ve Dershanelerin Geleceği”, Economic Research Center Working Papers in Economics, Ankara: Middle East Technical University.
TBMM (Türkiye Büyük Millet Meclisi) (2015) “Türkiye’de Üniversite Mezunu Nüfusun İşgücü Durumu”, TBMM Araştırma Hizmetleri Başkanlığı Sosyal Politika Bölümü, Bilgi Notu, http://spm.ku.edu.tr/wp- content/uploads/2015/01/Turkiye_de_Universite_Mezunu_Nufusun_Isgu cu_Durumu-1.pdf (Erişim: 6.5.2016).
TÜİK-Türkiye İstatistik Kurumu (2018) “İşgücü İstatistikleri, Kasım 2017”, TÜİK Haber Bülteni, 15 Şubat 2018, Sayı: 27687, http://www.tuik.gov.tr/HbGetirHTML.do?id=27687 (Erişim: 17.2.2018).