SOSYAL MEDYANIN SİYASİ İLETİŞİMDEKİ ROLÜ

Bu araştırmanın temel amacı; özel bir seçim kampanyasından bağımsız olarak her kesimden bireyi kapsayan katılımcıların sosyal medya üzerinden gerçekleştirdikleri siyasi iletişim davranışlarını demografik ve internet ile ilgili kullanım özelliklerini de dikkate alarak incelemektir. Bu amaçla, nicel araştırma yöntemi esas alınarak; uygun ölçek ve sorulardan oluşturulan bir veri toplama aracıyla, kolayda örnekleme yöntemine göre, Aksaray ilindeki 531 katılımcıdan veri toplanmıştır. Veriler, betimsel istatistikler, Pearson Korelasyon Analizi, Faktör Analizi, Tek (ANOVA) ve Çok Yönlü (Faktöriyel ANOVA) Varyans Analizi gibi çeşitli istatistik tekniklerle analiz edilmiştir. Sonuçlar, sosyal medyadaki siyasi iletişim davranışının aktif ve pasif katılım davranışlarını içeren iki alt boyuttan oluştuğunu ortaya koymuştur. Ayrıca, sosyal medyadaki bu siyasi iletişim davranışlarının demografik özelliklere göre farklılaşmadığı, buna karşın bazı kişisel internet ve sosyal medya kullanım özelliklerine göre farklılaştığı belirlenmiştir. Bu sonuçların, kavramsal alanyazına katkılarının yanında, siyasi partilerin iletişim çabalarında ve pazarlama çalışmalarında sosyal medyayı bir araç olarak nasıl etkin bir biçimde kullanabileceklerine ilişkin katkı sağlayıcı özellikte ipuçları içerdiği düşünülmektedir.

THE ROLE OF SOCIAL MEDIA IN POLITICAL COMMUNICATION

The main purpose of this study is to examine the political communication behaviors of the participants covering the individuals from all segments by taking into consideration the demographic and internet related usage characteristics, regardless of a special election campaign. In order to meet the main purpose of the study, based on the quantitative research method, data were collected from a total of 531 participants in Aksaray, using a questionnaire formed from appropriate scales and questions according to the convenience sampling technique. Data were analyzed by various statistical techniques such as descriptive statistics, Pearson Correlation Analysis, Factor Analysis, One-way analysis of variance (ANOVA) and multi-way variance analysis (factorial ANOVA). The results revealed that the political communication behavior in social media consists of two sub-dimensions which include active and passive engagement behaviors. In addition, it has been determined that these political communication behaviors in social media do not differ according to demographic characteristics, but they differ according to some personal internet and social media usage characteristics. These results, in addition to their contribution to the conceptual literature, it is thought that political parties include clues about how they can effectively use social media as a tool in their communication efforts and marketing efforts.

PDF

___

Aktaş, H. (2004), Partilerin seçim kampanyaları örneğinde siyasal iletişim, Doktora Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Alkilani, K., Ling, K. C. and Abzakh, A. A. (2013), “The impact of experiential marketing and customer satisfaction on customer commitment in the world of social networks”, Asian Social Science, 9(1), 262-270.
Alothman, A. B. (2013), A survey of social media users in saudi arabia to explore the roles, motivations and expectations toward using social media for social and political purposes, Master Thesis, Arkansas State University.
Berezan, O., Krishe, A.S., Agarwal, S. and Kachroo, P. (2018), “The pursuit of virtual happiness: Exploring the social media experience across generations”, Journal of Business Research, 89, 455-461.
Bode, L. (2012), Political information 2.0: A study in political learning via social media, PhD Thesis, University Of Wisconsin–Madison.
Bostancı, M. (2015), Bir siyasal iletişim aracı olarak sosyal medya: Milletvekili ve seçmen örneğinde bir alan araştırması, Doktora Tezi, Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensitüsü.
Brock, S. R. (2013), The use of social media in purchasing decisions of professional african american women, Northcentral University.
Büyükaslan, A. ve Kırık, A. M. (2015), Sosyal Medya Araştırmaları I “Sosyalleşen Birey”, İstanbul: Çizgi Kitabevi.
Büyüköztürk, Ş. (2017), Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı, Ankara: Pegem Akademi.
Çalışır, G. ve Çakıcı, F. O. (2015), “Toplumsal cinsiyet bağlamında sosyal medyada kurulan benlik inşasının temsili”, Electronic Turkish Studies, 10(10), 267-290.
Çildan, C., Ertemiz, M., Tumuçin, H. K., Küçük, E. ve Albayrak, D. (2012), “Sosyal medyanın politik katılım ve hareketlerdeki rolü”, Akademik Bilişim Konferansı, Uşak.
Crumlish, C. and Malone, E. (2009), Designing social interfaces, Sebastopol: O’Reilly Media, Inc.
Demirtaş, M. (2012), “Yerel yönetimlerde bir halkla ilişkiler çalışması olarak sosyal paylaşım ağlarının kullanımı: Üsküdar Belediyesi örneği”, Humanities Sciences, 7(4), 291-314.
Dessart, L., Veloutsou, C. and Morgan-Thomas, A. (2015), “Consumer engagement in online Brand communities: a social media perspective”, Journal of Product & Brand Management, 24(1), 28-42.
Duan, J. (2016), The antecedents and consequences of consumption-related posting behavior on social media, University of Rhode Island.
Elitaş, T. ve Keskin, S. (2014), “Sanal aidiyet bağlamında zihinsel diaspora: Facebook örneği”, Atatürk İletişim Dergisi, 7, 161-186.
Fidan Z. ve Özer N. P. (2014), “Siyasi partilerin siyasal iletişim aracı olarak web sayfalarının kullanımı”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2(4), 212-231.
Green, S.B., N.J. Salkind and T. M. Akey (2000), Using SPSS for windows analyzing and understanding data, New Jersey: Prentice Hall.
Güdekli, İ. A. (2014), Siyaset ve sosyal medya ilişkisi, Doktora Tezi, Antalya: Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Güngör, N. (2011), İletişim kuramlar ve yaklaşımlar, Ankara: Siyasal Kitabevi.
Gürbüz, G. (2014), Sosyal medya ve demokrasi ilişkisi: Türkiye’de sosyal medyanın katılımcı demokrasiye etkisi üzerine bir alan araştırması, Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Hall-Phillips, A., Park, J., Chung, T.L., Anaza, N.A. and Rathod, S.R. (2016), “I (heart) social ventures: identification and social media engagement”, Journal of Business Research, 69(2), 484-491.
Hollebeek, L. D., Glynn, M. S., and Brodie, R. J. (2014), “Consumer brand engagement in social media: Conceptualization, scale development and validation”, Journal of Interactive Marketing, 28(2), 149-165.
Kaplan, A. M. and Haenlein, M. (2010), “Users of the world, unite! The challenges and opportunities of social media”, Business Horizons, 53(1), 59-68.
Karaçor, S. (2009), “Yeni iletişim teknolojileri, siyasal katılım, demokrasi”, Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 121-131.
Karagöz, K. (2013), “Yeni medya çağında dönüşen toplumsal hareketler ve dijital aktivizm hareketleri. İletişim ve Diplomasi”, Basın-Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü Dergisi, 1(1), 131-156.
Keskin, S. ve Sönmez, M. F. (2015), “Liderler ve takipçileri: Siyasi parti liderlerinin Twitter performansları ve takip ilişkisi”, Selçuk İletişim, 9(1), 339-362.
Khang, H., Han, E.-K. and Ki, E.-J. (2014), “Exploring influential social cognitive determinants of social media use”, Computers in Human Behavior, 36, 48-55.
Köseoğlu, Y. ve Al, H. (2013), “Bir siyasal propaganda aracı olarak sosyal medya”, Akademik İncelemeler Dergisi, 8(3), 103-125.
Laeeq, M. and Khan, R. (2014), “Social media and user engagement: A self determination perspective”, Michigan State University.
Lu, H-P. and Yang, Y-W. (2014), “Toward an understanding of the behavioral intention to use a social networking site: An extension of tas-technology fit to social-technology fit”, Computers in Human Behavior, 34, 323-332.
Meier, C. R. (2015), Third culture kids and social media: Identity development and transition in the 21st century, PhD Thesis, Regent University.
Meriç, Ö. (2017), “Çevrimiçi siyasal iletişim üzerine bir literatür değerlendirmesi”, Selçuk İletişim, 9(4), 25-39.
Muchardie, B. G., Yudiana, N.H. and Gunawan, A. (2016), “Effect of social media marketing on customer engagement and its impact on brand loyalty in caring colours cosmetics, Martha Tilaar”, Binus Business Review, 7(1), 83-87.
Neuman, W. L. (2000), Social research methods: Qualitative and quantitative approaches, Boston: Allyn & Bacon.
Ngai, E.W.T., Tao, S.S.C. and Moon, K.K.L. (2015), “Social media research: Theories, constructs, and conceptual framworks”, International Journal of Information Management, 35, 33-44.
Nunnally, J. C. (1978), Psychometric theory, New York: McGraw-Hill.
Özutku, F., Çopur, H., Sığın, İ., İlter K., Küçükyılmaz, M. M. ve Arı, Y. (2014), Sosyal medyanın ABC’si, İstanbul:Alfa.
Pelet, J.-E., Ettis, S. and Cowart, K. (2017), “Optimal experience of flow enhanced by telepresence: Evidence from social media use”, Information & Management, 54, 115-128.
Rontynen, C. I. P. (2011), Social media's influence on political engagement: Examining the use of Facebook & Twitter in Alberta, Master Thesis, University Of Calgary.
Şahin, M. (2014), “Siyasal iletişimde Anadolu Ajansı’nın rolü”. İletişim ve Diplomasi Dergisi, 2(3), 107-129.
Şener, G., Emre P. Ö. ve Akyıldız, F. (2015), “Türkiye’de sosyal medyanın siyasi katılıma etkileri”, Folklor/Edebiyat Dergisi, Yeni Medya Çalışmaları Özel Sayısı, 21(83), 75-98.
Shirky, C. (2011), “The political power of social media”, Foreign Affairs, 90(1), 1-9.
Şimşek, G. (2013), “Kişisel mecralarda reklam yayını: Kişilerin sosyal medyada reklam paylaşım motivasyonları”, Akademik İncelemeler Dergisi, 8(3), 213-239.
Sinha, V., Subramanian, K. S., Bhattacharya, S. and Chaudhuri, K. (2012), “The contemporary framework on social media analytics as an emerging tool for behavior informatics: HR analytics and business process”, Management, 17(2), 65-84.
Smith, S. (2013), “Conceptualising and evaluating experiences with brands on Facebook”, International Journal of Market Research, 55(3), 357-374.
Tabachnick, B. G. and Fidell, L.S. (2007), Using multivariate statistics, Boston: Pearson Education.
Tamçelik, S. (2014), “Sosyal medyanın Türkiye’de yeni özgürlük alanlarını belirlemedeki etkisi ve yerel seçimlerde siyasal iletişimle kolektif kimlik oluşumundaki rolü”, İletişim ve Diplomasi Dergisi, 2(3), 27-47.
Triantafillidou, A. and Siomkos, G. (2018), “The impact of Facebook experience on consumer’ behavioral Brand engagement”, Journal of Research in Interactive Marketing, 12(2), 164-192.
Ural, A. ve Kılıç, İ. (2006), Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi, Ankara: Detay Yayıncılık.
Vanmeter, R. A. (2014), Of ‘likes’ and ‘pins’: Measuring consumers’ emotional attachment to social media, The University of Texas at Arlington.
Vries, L., Peluso, A.M., Romani, S., Leeflang, P.S.H. and Marcati, A. (2017), “Explaining consumer brand-related activities on social media: An investigation of the different roles of self-expression and socializing motivations”, Computers in Human Behavior, 75, 272-282.
Vural, Z. ve Bat, M. (2009), “Siyasal seçim kampanyalarında yeni iletişim teknolojileri ve blog kullanımı: 2008 Amerika başkanlık seçimlerine yönelik karşılaştırmalı bir analiz”, Journal of Yaşar University, 4(16), 2745-2778.
Wang, Z. and Kim, H.G. (2017), “Can social media marketing improve customer relationship capabilities and firm performance? Dynamic capability perspective”, Journal of Interactive Marketing, 39, 15-26.
Yağmur, H. (2015), Sosyal medyanın siyaset ve kamuoyunu yönlendirmedeki rolü, Yüksek Lisans Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Zhang, M., Guo, L., Hu, M. and Liu, W. (2017), “Influence of customer engagement with company social networks on stickiness: mediating effect of customer value creation”, International Journal of Information Management, 37(3), 229-240.
Zheng, C. Y. (2014), The impact of social media on E-commerce, MSC: Island University.
Zolkepli, I.A. and Kamarulzaman, Y. (2015), “Social media adoption: The role of media needs and innovation characteristics”, Computer in Human Behavior, 43, 189-209.