ENDÜSTRİ 4.0’IN İŞ HAYATI VE SENDİKALAŞMA ÜZERİNE ETKİSİ

Endüstri 1.0’dan, Endüstri 4.0’a kadar olan tüm sanayi devrimleri iş hayatındaki iş yapılış şekillerini, meslek içeriklerini; sosyal ve kültürel hayattaki farklılaşmayı, çalışma zamanlarını, iş görenin çıkarları ve taleplerindeki değişimi beraberinde getirmiştir. Endüstri 4.0 ile iş hayatında en çok üzerinde durulması gereken konular: akıllı sistemler, nesnelerin interneti, yapay zekâ, robotlar, siber fiziksel sistemler, 3D yazıcılar, büyük veri, bulut bilişim, simülasyon, sanal gerçekliktir. İş görenlerin özellikle mavi yaka iş görenlerin işsiz kalabileceği ve insan yerine robotların çalışma hayatında tercih edileceği yeni meslek gruplarını içeren sistemlerdir. Bu sistemler entelektüel birikim, yaratıcılık gibi yetkinlikleri ön plana çıkarmayı teşvik etmektedirler. Endüstri 4.0’ın etkileri arasında; yarı zamanlı çalışma, esnek çalışma, iş görenlere daha fazla sosyal çalışma ortamı sunulması, yetkinliklerin üzerinde durulması, daha verimli çalışma alanlarının ortaya çıkması, işe alım süreçlerinin değişmesi dikkat çekmektedir. İşverenlerin verimliliği artırmak için robotlarla çalışmayı tercih edecekleri düşüncesi yaygınlaşmaktadır. Dijital çalışma şekli ve teknolojik gelişmeler, müşteri taleplerinin özelleşmesi iş görenlere, bireysel çalışma olanağı sağlamaktadır. Ancak sendikalaşmanın bu durumdan olumsuz yönde etkileneceği öngörülmektedir. Çalışmanın amacı Endüstri 4.0’ı ve bileşenlerini anlamak, iş hayatına etkilerini incelemek, doğacak yeni meslekler hakkında görüş sunmaktır. İşgücünü ve sendikalaşma oranlarını, sendikaların iş gören için önemini, daha güçlü ve güvenilir bir yapıya dönüşebilmeleri ve üye sayılarını arttırabilmeleri için neler yapmaları gerektiğini tartışmaya açmaktır. Sonuç ve önerilerde de çıkarımlar paylaşılmıştır.

THE EFFECT OF INDUSTRY 4.0 ON BUSINESS LIFE AND SYNDICATION

Industry revolutions from Industry 1.0 to Industry 4.0 have brought with it the ways of doing business in business life, professional content, differentiation in social and cultural life, working times, changes in the interests and demands of the employee. With Industry 4.0, the most important issues in business life are: smart systems, internet of things, artificial intelligence, robots, cyber physical systems, 3D printers, big data, cloud computing, simulation, virtual reality. These are the systems that contain new occupational groups where the employees, especially the blue-collar employees, can be unemployed and robots will be preferred in working life instead of human. These systems encourage highlighting competencies such as intellectual accumulation and creativity. Among the effects of Industry 4.0; Part-time work, flexible work, offering more social work environments to employees, focusing on competencies, emerging more productive work areas, changing recruitment processes attract attention. The idea that employers would prefer to work with robots to increase efficiency is becoming widespread. The way of digital work and technological developments, the customization of customer demands provide the opportunity for individual work for the employees. However, unionization is expected to be adversely affected by this situation. The aim of the study is to understand Industry 4.0 and its components, to examine its effects on business life, to present opinions about new jobs. It is to open up the workforce and unionization rates, the importance of unions for the employee, what they need to do to become a stronger and more reliable structure and increase the number of members. Implications were also shared in the conclusions and recommendations.

PDF

___

Argon, T., ve Sipahioğlu, M. (2015, Ağustos). Eğitim Sendika Yönetimi ve Üyelerinin MEB İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarına İlişkin Görüşleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 319.
Asiltürk, A. (2018). The Future of Human Resources Management : HR 4.0. Journal of Awareness, 3(Özel).
Aydemir, H. (2018, Haziran 1). Sanayi 4.0 ve Türkiye Ekonomisi Açısından Etkileri. Sosyoekonomi(26), 256.
Baldassari, P., and Roux, J. (2017). Industry 4.0: Preparing for the Future of Work. http://www.hrps.org/publications_journal.html- 2017 Human Resource Planning Society.
Banger, G. (2017). Endüstri 4.0: Ekstra. Ankara: Dorlion Yayınevi.
Bayraktar, E., ve Kaleli, F. (2007, Şubat). Sanal Gerçeklik ve Uygulama Alanları. Akademik Bilişim DergisiDumlupınar Üniversitesi, 2. Kütahya.
BBC. (2015, 09 17). BBC News Türkçe. 02 23, 2020 tarihinde BBC web sitesi: http://www.bbc.com/turkce/haberler/2015/09/150917_calisan_robotlar adresinden alındı.
Berkant, H., ve Gül, M. (2017). Sendika Üyesi Öğretmenlerin Sendikalara Yönelik Algıları ve Sendikalardan Beklentileri. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(1), 420.
Buhr, D. (2017). Social Innovation Policy for Industry 4.0. 6.
Çelen, S. (2017). Sanayi 4.0 ve Simülasyon. International Journal of 3D Printing Technologies and Digital Industry, 1(1), 20-21. İzmir.
Çiğdem, S. (2019). Endüstri 4.0 ve Dijital Emek Platformlarının İnsana Yakışır İş Bağlamında Değerlendirilmesi. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi. İstanbul.
Demir, O. (2012). Yapay Zeka. Dokuz Eylül Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dilbilim Bölümü, 3. İzmir.
Demirkol, N., ve Tis, G. (2018, Eylül 7-8). Endüstri 4.0'ın İnsan Kaynaklarına ve İnsan Kaynakları Yönetimine Etkisi. IV. International Caucasus-Central Asia Foreign Trade And Logistics Congress, 543. Aydın.
Ege Bölgesi Sanayi Odası. (2015). Sanayi 4.0: Uyum Sağlayamayan Kaybedecek. İzmir.
Erikli, S. (2018). Türkiye'de Sendikaların Durumu ve Yeni Misyon Arayışları. International Journal of Labour Life and Social Policy, 20-21. Ankara.
Etçi, H. (2018). 2000 Sonrası Türkiye'de Gerekçeleri ile Sendikal Kriz. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi.
Gökalp, İ. (2019). İletişim Teknolojileri ve Sendikalaşma. 63.
Işık, V. (2018). Sendikal Örgütlenme Krizi ve Çıkış Yollarına İlişkin AB'den Örnekler. International EUropean Journal of Managerial Research, 2(3).
Kağnıcıoğlu, D.,ve Etci, H. (2018). Özel Sektörde Çalışan Y Kuşağının Sendikal Algısı. 1791.
Lampropoulos, G., Siakas, K., and Anastasiadis, T. (2019, Haziran 1). Internet of Things In The Context of Industry 4.0: An Overview. International Journal of Entrepreneurial Knowledge, 7(1), 7.
Ma, J., Wang, Q., and Zhao, Z. (2017, Haziran 28). SLAE–CPS: Smart Lean Automation Engine Enabled by Cyber-Physical Systems Technologies. MDPI, 2-3. Yeni Zellanda.
Mahiroğulları, A. (2001). Türkiye'de 1980 Sonrası Sendikalaşma ve Sendikalaşmayı Etkileyen Unsurlar. İstanbul Üvinersitesi İktisat Fakültesi Maliye Araştırma Merkezi Konferansları. İstanbul.
McAfee, A., and Brynjolfsson, E. (2012, Ocak). Big Data: The Management Revaluatoin. Harvard Business Review, 5.
Mohamed, M. (2018, Ağustos). Challenges and Benefits of Industry 4.0: An overview. International Journal of Supply and Operations Management, 5(3), 537-538-539.
Muntaner, C. (2018). Digital Platforms, Gig Economy, Precarious Employment and the Invisible Hand of Social Class. International Journal of HealthServices, 48, 4, 597-600.
Özkiraz, A., ve Talu, N. (2008). Sendikaların Doğuşu; Türkiye ve Batı Avrupa Ülkeleri Karşılaştırması. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi(2), 109-115.
Özsoylu, A. (2017, Haziran). Endüstri 4.0. Çukurova Üniversitesi İİBF Dergisi, 21(1), 50.
Öztuna, B. (2017). Endüstri 4.0: Dördüncü Sanayi Devrimi ile Çalışma Yaşamının Geleceği. Ankara: Gece Kitaplığı.
Öztuna, B. (2017). Endüstri 4.0:Dördüncü Sanayi Devrimi ile Çalışma Yaşamının Geleceği. Ankara: Gece Kitaplığı.
Öztürk, M. (2007). Türkiye'de ve Dünya'da Yeni Sendikal Perspektifler. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi(53), 482-483/487.
Selamoğlu, A. (2016). Gençler ve Sendikal İlişki Üzerine Değerlendirme: Yeni Bir Frekans Arayışının Kaçınılmazlığı. Çalışma ve Toplum.
Strange, R., and Zucchella, A. (2017). Industry 4.0:Global Value Chains and International Business. Browse Journals & Books- Multinational Business Review, 25(3).
Sünger, İ. (2019, Haziran). Artırılmış Gerçeklik Kavramı Üzerine İçerik Analizi Çalışması. Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Bilgisayar ve Öğrenim Teknolojileri Eğitimi Ana Bilim Dalı, 1-5. Balıkesir.
Şekkeli, Z., ve Bakan, İ. (2018, Ekim). Akıllı Fabrikalar. Journal of The Economics, 5(4), 213.
Şener, S., ve Elevli, B. (2017). Endüstri 4.0’da Yeni İş Kolları ve Yüksek Öğrenim. Mühendis Beyinler Dergisi, 1(2), 31-32.
Taş, H. (2012). Toplumsal Sınıfların Değişim Sürecinde, Sendikalar ve Sendikaların Geleceği. HAK-İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 1(1), 68-76.
TDK. (2019). Türk Dil Kurumu Sözlükleri. 07 28, 2019 tarihinde Türk Dil Kurumu Web sitesi: www.tdk.gov.tr adresinden alındı.
Topaloğlu, M., Tekkanat, E., ve Malakçı, G. (2019). Akıllı Cihaz ve İnsan Etkileşimi: Nesnelerin İnterneti. Ege Eğitim Tekonolojileri Dergisi.
Topçu, O. (2015, Mayıs). Akıllı Otonom Sistemler. https://www.researchgate.net/publication/279449032, 19.
Türkel, S., ve Bozağaç, F. (2018). Endüstri 4.0'ın İnsan Kaynakları Yönetimine Etkileri. Toros Üniversitesi İİSBF Sosyal Bilimler Dergisi, 420-441.
Türsen, D. (2017, Temmuz 17). CDO'lar Artık Zorunluluk. Hürriyet İnsan Kaynakları ve Yeni Ekonomi Gazetesi.
Yatkın, A., Çekiç Akyol, A., Akyol, M., ve Kılınç, Ö. (2019). 1. Uluslararası İletişim ve Yönetim Bilimleri Kongresi Raporu. Malatya: İnonü Üniversitesi İletişim Fakültesi.
Yazıcı, E., ve Düzkaya, H. (2016). Endüstri Devriminde Dördüncü Dalga ve Eğitim: Türkiye Dördüncü Dalga Endüstri Devrimlerine Hazır Mı? Eiğitim ve İnsani Bilimler Dergisi, 7(13), 53-54.
Yıldız, A. (2018, Mart 25). Endüstri 4.0 ve akıllı fabrikalar. Sakarya Üniversitesi Fen ilimleri Enstitüsü Dergisi(22), 551.
Yılmaz, F. (2018, Kasım 26). Robotlar Hayatımızda. Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi/İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi(12), 111.
Yorgun , S. (2007). Türkiye'de Sendikal Örgütlenmenin Güncel Sorunları ve Alternatif Öneriler. “İş,Güç” The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 9(2), 54-55-56-57. YÖK. (2019). Geleceğin Meslekleri Çalışmaları. Ankara: YÖK