ÜNİVERSİTE PERSONELİ PERSPEKTİFİNDEN YÖNETİŞİMİN UYGULANABİLİRLİĞİNİN ÖLÇÜMÜ: BİNGÖL ÜNİVERSİTESİ

Yönetim sürecinin paydaşlarla birlikte gerçekleştirmelerini esas alan “yönetişim”, son yıllarda popülaritesi artmakta olan bir yaklaşımdır. Yönetişimin uygulamada ne gibi sonuçlar doğurduğunu ölçmek amacıyla yapılan bu çalışmada, Bingöl Üniversitesi akademik ve idari personelinin yönetişime ilişkin tutumlarının belirlenmesi hedeflenmiştir. Bu amaçla, nicel araştırma yöntemlerinden olan tarama modeli kullanılmıştır. Veriler 336 Bingöl Üniversitesi personelinden elde edilmiştir. Veri toplama aracı olarak “Çalışanların Algılarına Göre Kurumların Yönetişim Kültürü” ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde betimsel istatistikler ile normallik dağılımı dikkate alınarak uygun testler kullanılmıştır. Araştırmada, çalışanların yönetişime ilişkin olumlu yönde tutuma sahip olduğu görülmüştür. Ayrıca unvana göre çalışanların yönetişim tutumlarının “çok aktörlülük” boyutunda akademik personel lehine anlamlı bir şekilde farklılaştığı, diğer değişkenlere göre ise farklılaşmadığı gibi sonuçlara ulaşılmıştır

EVALUATION OF THE GOVERNANCE PRACTICALITY WITH THE PERSPECTIVE OF UNIVERSITY STAFFS: BİNGÖL UNIVERSITY

The term of "governance", which is based on the fact that management process is needed to be carried out together with participants, is getting become more popular. It is aimed to determine the approaches of the academic or administrative staffs in Bingöl University about governance in the article in which kind of results the governance cause are assessed. Therefore, screening model, which is a quantitative research method was preferred in the study. The population of the study consists of 336 staffs of Bingöl University. In order to collect data, the researcher used the scale of "Governance Culture of Institutions according to the Perceptions of Employees". While analysing the data, suitable tests were used considering descriptive statistics and normality distribution of the obtained data. Arithmetic mean and standard deviation values are also used for descriptive analysis. In the survey, it was found that the employees had positive attitudes towards governance. In addition, it was referred from the study that only according to the title, not other factors the management attitudes of the employees differ significantly in favour of the academic staff in the “dimension of multiactiveness”.

PDF

___

AKTAN C. C. ve ÇOBAN H, “Kamu Sektöründe İyi Yönetim İlkeleri”, ss. yok, tarih yok, www.canaktan.org/politika/kurum-devyonetimi/aktan-coban.pdf, (çevrimci), Erişim tarihi: 12 Haziran 2019.

BAYRAMOĞLU, S. (2014), Yönetişim Zihniyeti: Türkiye’de Üst Kurullar ve Siyasal İktidarın Dönüşümü, (3. Baskı), İstanbul. İletişim Yayınları, 410-411.

CAN, A. (2017), SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi, (5. Baskı), Ankara, Pegem Akademi, 12.

CHHOTRAY, V. ve STOKER, G. (2009), Governance Theory and Practice: A Cross-Disciplinary Approach, (1. Baskı), Basingstoke, United Kingdom (UK), Palgrave Macmıllan, 3-7.

ERYILMAZ, B. (2014), Kamu Yönetimi, (7.Baskı), İstanbul. Umuttepe Yayınları, 1- 62.Eryılmaz, B. (2013), Bürokrasi ve Siyaset, (5. Basım), İstanbul, Alfa Yayınları, 198-204, 222-263.

GÜLER B. A. (2005), Yönetişim: Tüm İktidar Sermaye, Devlette Reform Yazıları, 1. Baskı, Paragraf Yayınevi, Ankara, s.129-160.

GÜLER, B. A. (2013), Türkiye’nin Yönetimi. (4. Baskı), Ankara, İmge Kitabevi Yayınları, 19-86, 313-318.

GÜNDOĞAN, E. (2013), Yönetişim: Kavram, Kural ve Boyutlar. M. A. Çukurçayır. ve H. T. Eroğlu. (editörler), Yönetişim, Konya, Çizgi Kitapevi, s.15-55.Maliye Bakanlığı, (2003), İyi Yönetişimin Temel Unsurları, Ankara, 78.

RHODES, R. A. W. (1996), The New Governance: Governing Without Government, Political Studies, XLIV, 652-667.

RHODES, R. A. W. (2007), Understanding Governance: Ten Years on, Organization Studies, 28 (8), 1243-1264.

WORLD BANK. (1992), Governance and Development, Washington, D.C., U.S.A.

YILDIRIM, İ. (2004), Demokrasi Sivil Toplum Kuruluşları ve Yönetişim, (1. Baskı), Ankara, Seçkin Yayıncılık, 193-233.

ZEREN, H.E. (2013), Yönetişim Ekseninde Türkiye’de Sivil Toplum Kuruluşları, F. N. Genç. (editör), Yönetişim: Türk Kamu Yönetimine Yansımaları, Konya, Çizgi Kitabevi Yayınları, s.143-168.