İktisatçıların dünyasında ‘kökü kurumayan bir sorun’ olarak algılanan finansal kriz, liberal kapitalist sistemi tehdit eden bir olgu olma özelliğini korumaktadır. Bu olgu, tarihsel deneyimler temelinde farklı değerlendirmelere tabi tutulmuş ve farklı vurgular üzerinden tanımlanmıştır. Sistemin maruz kaldığı her kriz, ortaya çıkış mekanizmaları ve tezahür etme biçimi itibariyle bir öncekinden farklı olduğu için, teorik çerçeve her defasında izah gü- cünü yitirerek değişime uğramıştır. 1960’lı ve ’70’li yıllarda, krizlerin makroekonomik politikalar ile sabit kur rejimi arasındaki uyumsuzluğun bir sonucu olarak ortaya çıktığı düşünülmektedir. ‘Finansal serbestleşme’ eğilimlerinin arttığı 1990’lı yıllarda bu yaklaşımın doğru olmadığı anlaşılmıştır. Çünkü o yıllarda makroekonomik politikalar ile sabit kur rejimi arasında bire bir uyum olmasına rağmen, ağır krizler yaşanmıştır. ’90’ların sonuna doğ- ru ise bir ülkede ortaya çıkan bir krizin rahatlıkla bir başka ülkeye sirayet edebildiği görülmüştür. Sebebi ne olursa olsun finansal kriz, bankacılık sektöründen başlayarak ülkenin döviz rezervlerini eriten, ödemeler dengesini bozan, borç ödeme yeteneğini zayıflatan ve üretici temellerini aşındıran etkiler ortaya koymaktadır.

The concept of financial crisis, which is perceived as a longestablished problem in the world of economists keeps its property of threatening the liberal capitalist system. This phenomenon has been evaluated in various types due to historical experiments and has been defined basing on different stresses. As each crisis of the system is different from the former one due to its emergence and results, the theoretical framework lost its explanatory power and changed at every turn. In 1960’s and 1970’s it is supposed that the crises came in sight as the result of insistency between macroeconomic policies and fixed exchange rate regime. However in 1990’s, when the inclinations of financial liberalization intensified, this approach was proved to be wrong, because there had been a perfect consistency between macroeconomic policies and fixed exchange rate regime in due course of the crises of 90’s. In the last 90’s it is seen that a crisis of a country spreads to another country easily. A financial crisis, no matter which causes it, has vital effects which dissolve the foreign exchange reserve beginning from the banking sector, distort the balance of payments, and weaken the power of debt discharging and the basis of production.