Endüstri ilişkilerinde 20. yüzyılın son çeyreğinden günümüze değin yaşanan gelişmelerin odağında sendikaların yaşadığı güç kaybı yer almaktadır. Çalışmada, bu sürecin, ulusal olduğu kadar uluslararası gelişmelerden de kaynaklandığı ileri sürülmekte ve sendikasızlaşma olgusunun ulusal ve uluslaraşırı etkenleri bütünleştiren bir yaklaşımla, ‘Açık Sistem Modeli’ ile ele alınması önerilmektedir. Endüstri ilişkileri sisteminde uluslaraşırı-laşan güç ilişkilerinin ulusal, bölgesel ve uluslararası düzeyde sendika karşıtı bir eksende yakınsamasının sendikasızlaşmanın küresel bir ‘realiteye’ dönüşmesini de beraberinde getirdiği belirtilmektedir. Bu gelişmeler karşısında sendikaların ‘söylem’ bazlı stratejiler geliştirmelerinin sistemde yaşanan krizi aşmak için yeterli olmadığı öngörülmektedir. Ayrıca, ulusal endüstri ilişkileri sistemlerinin yerel niteliklerinin uluslaraşırı güç dengelerinin sendikasızlaştırıcı etkilerini karşılamada belirleyici olduğundan hareketle, sendikasızlaşma anlamında var olan yakınsamanın yoğunluğunun ulusal sistemler ekseninde farklılaştığı sonucuna varılmaktadır.

Deunionization has come to the fore in industrial relations since the fourth quarter of the 20th century, and been mostly death within the extent of national context. Considering the fact that the challenge of deunionization has been posed not only by the national developments but also by the transnational ones, this paper attempts to analyze the industrial relations by a theoretical approach, ‘Open-System Framework’, which integrates the influences of both national and transnational factors on trade unions. It’s concluded that there have appeared several transnational (regional and international) actors which offer pro- or anti-trade union strategies into the national industrial relations systems, and formidability of the current anti-trade union environment is stemming largely from the convergence of the strategies of the transnational and national actors in an anti-trade union direction. To counteract this ‘real’ challenge, trade unions have produced ‘rhetorical’ strategies and remained marginal in the transnational power relations. Additionally, it’s also pointed out that the convergence on deunionization differentiates according to the political economy of power relations in the national contexts since the influences of transnational actors on trade unions materialize in parallel with the local characteristics of the national systems.