Toplumsal Bir Muhalefet Tarzı Olarak Gülme

Bu makale, felsefi açısından yeteri kadar üzerinde durulmamış bir konu olan gülme konusunu ve bununla ilişkili olarak komik olanın içeriği ve bağlamını in celemeyi amaçlamaktadır. Gülmeye ilişkin Platon, Aristoteles, Bergson, Hegel gibi büyük filozofların görüşleri incelenerek tarih boyunca daha aşağı toplumsal tabakalara ait görünen komedinin, siyaset felsefesi açısından toplumsal bir mu halefet formu olarak görülmesinin mümkün olup olmadığı incelenecektir. Berg son’un görüşleri bağlamında gülmenin, toplumsal ve birleştirici olan boyutuna dikkat çekilerek, birlikte gülmenin ancak toplumsal ve tarihsel bir ortaklaşma zemininde mümkün olduğu vurgulanacaktır. Gülmenin birleştirici ve dönüştü rücü bir güce sahip olmasının ise tarihsel ve toplumsal bağlamının doğru değer lendirilmesi ile mümkün hale geleceği ifade edilecektir.

Laughter as a Form of Social Opposition

This article aims to study the issue of laughter, which has yet not been sufficiently discussed in terms of philosophy and to analyze the content and context of the funny thing. Views of great philosophers such as Plato, Aris toteles, Bergson and Hegel, about laughter, will be studied to find out whether comedy, which seems to have belonged to the lower social class throughout the history, can be considered as a form of social opposition regarding political phi losophy. The social and connecting dimension of laughter will be discussed within the framework of Bergson’s views and it will be noted that laughing to gether can only be possible on a social and historical ground of consensus. It will be stated that laughter can have a connecting and transforming power only if the historical and social contexts are properly evaluated.

PDF

___

Zupancic, A. (2011) Komedi: Sonsuzun Fiziği. (Çev. T. Birkan). İstanbul: Metis Yayınları.
Zizek, S. (2006). Kırılgan Temas. (Çev. T. Birkan). İstanbul: Metis Yayınları.
Rabelais, F. (2016). Gargantua. (Çev. S. Eyüboğlu, A. Erhat & V. Günyol). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Platon (2012). Yasalar. (Çev. C. Şentuna & S. Babür). Ankara: Dost Kitabevi.
Platon (2001). Devlet. (Çev. S. Eyüboğlu & M. A. Cimcoz). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Phillips, A. (2016). Öpüşme, Gıdıklanma ve Sıkılma Üzerine. (Çev. F. Taşkent). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Morreall, J. (1997). Gülmeyi Ciddiye Almak. (Çev. K. Aysevener & Ş. Soyer). İstanbul: İris Yayıncılık.
Kundela, M. (2016). Gülüşün ve Unutuşun Kitabı. (Çev. E. Bener). İstanbul: Can Yayınları.
Kierkegaard, S. (2005). Kahkaha Benden Yana. (Çev. N. Çatlı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Hegel, G. W. F. (2004). Tinin Görüngübilimi. (Çev. A. Yardımlı). İstanbul: İdea Yayınevi.
Bergson, H. (2011). Gülme. (Çev. D. Çetinkasap). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Bahtin, M. (2016). Söylem Türleri ve Başka Yazılar. (Çev. O. N. Çiftçi). İstanbul: Metis Yayınları.
Bahtin, M. (2014). Karnavaldan Romana. (Çev. C. Soydemir). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Aristoteles (2016). Poetika. (Çev. S. Rıfat). İstanbul: Can Yayınları.
Aristoteles (2012). Nikomakhos’a Etik. (Çev. S. Babür). Ankara: BilgeSu Yayıncılık.
Aristoteles (2001). Retorik. (Çev. M. H. Doğan). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Aristoteles (1999). Eudemos’a Etik. (Çev. S. Babür). Ankara: Dost Kitabevi.
Aristophanes (2006). Eşekarıları, Kadınlar Savaşı ve Diğer Oyunlar. (Çev. S. Eyüboğlu & A. Erhat). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.