Descartes Neden Gerçek Bir Skeptik Değildir?

Descartes metodolojik skeptisizmin bilinen en güçlü ismi olarak nitelendi-rilmekte ve çoğu zaman bu metodu yüzünden skeptik bir filozof olarak anıl-maktadır. Amacı metodolojik skeptisizm aracılığıyla şüphe içermeyen hakikati aydınlatmaktır. Descartes’ın bu amacı metodolojik skeptisizme rağmen her za-man hakikatin var olduğuna ilişkin bir inanç taşıdığını göstermektedir. Bu du-rum Descartes’ın şüpheyi metodolojik olarak kullansa da bir skeptik olarak anılmasının haksızlığını ortaya çıkarmaktadır. Burada sorun şüpheyi metot ola-rak kullanmanın filozofu skeptik yapıp yapmadığıdır. Bu çalışmada Descartes’ın metodolojik skeptisizmi araştırılacak ve aslında onun gerçek bir skeptik olma-dığı iddia edilecektir.

Why is Descartes not a Real Skeptic?

Descartes is described as the strongest name of methodological skep-ticism, and is often mentioned as a skeptical philosopher due to his methodol-ogy. His aim is to shed light on the indubitable truth by using methodological skepticism. This aim of Descartes shows that despite his methodological skep-ticism he always had a belief that the truth existed. Although Descartes uses the doubt methodologically, this situation reveals the injustice of being referred to as a skeptic. The problem here is whether the use of doubt as a method makes the philosopher skeptic. In this study, the methodological skepticism of Descartes will be investigated, and it will be claimed that he is not a real skep-tic.

PDF

___

Altuner, İ. (2011). Descartes Felsefesinde Kuşkudan Bilgiye Geçiş ve Zihnin Ken-dini Kavrayışı. Beytulhikme An International Journal of Philosophy, 1 (1), 97-112.
Annas, J. & Barnes, J. (1997). The Modes of Scepticism. Cambridge: Cambridge Uni-versity Press.
Bouwsma, O. K. (1945). Des Cartes’ Skepticism of the Senses. Mind, New Series, 216, 313-322.
Broughton, J. (2002). Descartes’s Method of Doubt. Princeton & Oxford: Princeton University Press.
Burnyeat, M. F. (1984). The Sceptic in his Place and Time. Philosophy in History: Essays on the Historiography of Philosophy. (Eds. R. Rorty, J. B.Schneewind, Q. Skinner). Cambridge: Cambridge University Press, 225-255.
Descartes, R. (1984). The Philosophical Writings of Descartes, vol. II. (Trans. J. Cot-tingham, R. Stoothoff, D. Murdoch). Cambridge: Cambridge University Press.
Descartes, R. (1985). The Philosophical Writings of Descartes, vol. I. (Trans. J. Cot-tingham, R. Stoothoff, D. Murdoch). Cambridge: Cambridge University Press.
Descartes, R. (1991). The Philosophical Writings of Descartes, vol. 3. (Trans. J. Cot-tingham, R. Stoothoff, D. Murdoch, A. Kenny). Cambridge: Cambridge University Press.
Descartes, R. (2015a). Meditasyonlar: Metafizik Üzerine Düşünceler. (Çev. Ç. Dürüşken). İstanbul: Alfa Yayınları.
Descartes, R. (2015b). Yöntem Üzerine Konuşma. (Çev. Ç. Dürüşken). İstanbul: Alfa Yayınları.
Descartes, R. (2015c). Tabiat Işığı ile Hakikati Arama. (Çev. S. Sollers). İstanbul: Say Yayınları.
Etieyibo, E. (2010). Cartesian Hyperbolic Doubts and the “Painting Analogy” in the First Meditation. Diametros, 24, 45-57.
Fine, G. (2000). Descartes and Ancient Skepticism: Reheated Cabbage? The Philosophical Review, 109 (2), 195-234.
Grene, M. (1999). Descartes and Skepticism. The Review of Metaphysics, 52 (3), 553-
Güven, Ö. (2012). Kant, Bolzano ve Frege’de Yargıların Temellendirilmesi ve A Priorilik Sorunu. (Doktora Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi SBE.
Hankinson, R. J. (1995). The Sceptics: The Arguments of the Philosophers. London & New York: Routledge.
Hegel, F. G. W. (1997). Descartes. (Çev. D. Şahiner). Cogito, 10, 135-149.
Hume, D. (2007). An Enquiry Concerning Human Understanding. (Ed. P. Millican). New York: Oxford University Press.
Iannone, P. A. (2001). Dictionary of World Philosophy. London & New York: Rout-ledge.
Kovanlıkaya, A. K. (2013). Hâlâ Düşünüyorum. Kaygı, 20, 19-30.
Lennon, T. M. & Hickson, M. W. (2013). The Skepticism of the First Meditation. Descartes’s Meditations: A Critical Guide. (Ed. K. Detlefsen). Cambridge: Cambridge University Press, 9-25.
Musgrave, A. (2013). Sağduyu, Bilim ve Şüphecilik: Bilgi Kuramına Tarihsel Bir Giriş. (Çev. N. Küçük). İstanbul: İthaki Yayıncılık.
Navarro-Reyes, J. (2010). Scepticism, Stoicism and Subjectivity: Reappraising Montaigne’s Influence on Descartes. Revista Internacional de Filosofia, XV, 243-260.
Popkin, R. H. (1954). Charron and Descartes: The Fruits of Systematic Doubt. The Journal of Philosophy, Vol. 51 (25), 831-837.
Popkin, R. H. (2003). The History of Scepticism: From Savonarola to Bayle. New York: Oxford University Press.
Sextus Empricus (2010). Kuşkunun Felsefesi. (Çev. C. C. Çevik). İstanbul: Kırkgece Yayınları.
Spinoza, B. (2015). Descartes Felsefesinin İlkeleri ve Metafizik Düşünceler. (Çev. C. Şenkaya) Ankara: Dost Kitabevi.
Sweetman, B. (1999). The Pseudo-Problem of Skepticism. The Failure of Moder-nism: The Cartesian Legacy and Contemporary Pluralism. (Ed. B. Sweetman). Washington: The Catholic University of America Press, 228-242.
Ziemińska, R. (2009). Descartes’ Meditations in the History of Scepticism. Studies in Logic, Grammar and Rhetoric, 28, 47-62.