Anthony Kenny’e Göre Tanrı İnancının Rasyonelliği

Anthony Kenny Tanrı'nın varlığına ilişkin geleneksel delillerin hiçbirinin bir delil olarak ele alınamayacağını ve geleneksel Tanrı kavramının her durumda tutarsız olduğunu iddia etmiştir. Kendisini agnostik olarak tanımlayan Kenny, Tanrı’nın varlığının bilinmesini mümkün görmez. Fakat Tanrı’nın yokluğunun bilinebileceği iddiasını da reddeder. Tanrı’nın bilinemeyeceğini iddia eden Kenny, diğer taraftan Tanrı kavramının insanın hayal gücünün en büyük tek ya ratılışı olduğunu ve sırf bu yüzden bile insanın bu kavrama bigâne kalamayaca ğını düşünür. Daha da önemlisi her ne kadar Tanrı’nın varlığı ya da yokluğu bili nemese de Tanrı inancının rasyonel bir inanç olduğunu söyler. Kenny’nin temel iddiaları Tanrı’yı bilme iddiasıyla ortaya konulan delillerin ikna edici olmadığı, agnostisizmin ateizmin su katılmış bir formu olarak görülmesinin yanlışlığıdır. Üstelik ona göre teistler de ateistler de iddialarını delillendiremedikleri için en rasyonel tutum agnostisizmdir. Tanrı ile ilgili konuşmanın metaforik olması ge rektiğini düşünen Kenny, antropomorfizmin de sınırları olduğunu ve belli bir yere kadar uygulayabileceğimizi söyler.

Rationality of Belief in God According to Anthony Kenny

Anthony Kenny asserted that none of the traditional arguments re garding the existence of God can be taken as evidence and that the traditional concept of God is inconsistent in every case. Kenny, who identifies himself as agnostic, believes that it’s not possible to know the existence of God. However, he also dismisses the claims which state that it’s possible to know the non existence of God. On the other hand, asserting that it’s impossible to know the God, Kenny thinks that the concept of God is the single greatest creation of human imagination and for this reason alone is enough for humans not to be indifferent to this concept. Moreover, he states that although the existence or absence of God cannot be known, belief in God is a rational belief. Kenny's basic assertions are that the arguments put forward to claim knowing God are not persuasive and that it is a mistake to acknowledge agnosticism as a diluted form of atheism. Furthermore, according to him, since neither theists nor athe ists can prove their claims, agnosticism is the most rational approach. Kenny, who considers that talking to God must remain metaphorical, states that an thropomorphism also has its own limits and it can only be applied up to a cer tain point.

___

  • Yaran, C. S. (2003). Yeni Doğal Teoloji ve Doğu İslâm Felsefesi Mirası. Tezkire: Düşünce, Siyaset, Sosyal Bilim, 31-32, 157-168.
  • Uludağ, S. (2003). Mârifet. TDV İslam Ansklopedisi, cilt 28. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2003, 54-56.
  • Topakkaya, A. (2005). Nikolas von Kues’ta Negatif Teoloji. Bilimname, 9 (3), 105116.
  • Reçber, M. S. (2004). Tanrı’yı Bilmenin İmkânı ve Mahiyeti. Ankara: Kitabiyât.
  • Reçber, M. S. (2004). Plantinga ve Tanrı İnancının Temelselliği. Felsefe Dünyası, 39, 20-41.
  • Mehdiyev, N. (2014). Dini Epistemolojiye Giriş: Tanrı İnancının Rasyonelliği. İstanbul: İSAM Yayınları.
  • Kenny, A. (2013). Bilinmeyen Bir Tanrıya İman. (Çev. F. Topaloğlu). Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 13 (2), 229-241.
  • Kenny, A. (2012). Agnostsizim ve Ateizm. (Çev. Y. Türkben). Bozok Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1, 229-241.
  • Kenny, A. (2007). Knowledge, Belief, and Faith. Philosophy, 321, 381-397.
  • Kenny, A. (2006). What I Believe. London: Continuum.
  • Kenny, A. (2005). Unknown God: Agnostic Essays. London: Continuum.
  • Kenny, A. (1992). What is Faith? Essays in The Philosophy of Religion. Oxford: Oxford University Press.
  • Kenny, A. (1983). Faith and Reason. New York: Columbia University Press.
  • Kenny, A. (1979). The God of the Philosophers. Newyork: Oxford University Press.
  • Hill, D. J. & Rauser, R. D. (2006). Christian Philosophy A-Z. Edinburgh: Edinburgh University Press.
  • Harris, S. (2007). Letter to a Christian Nation. London: Bantam Press.
  • Gilson, E. (1999). Tanrı ve Felsefe. (Çev. M. S. Aydın). İstanbul: Birleşik Yayıncılık.
  • Flew, A. (2011). Yanılmışım Tanrı Varmış. (Çev. H. Kaya vd.). İstanbul: Profil Yayıncılık.
  • Evans, C. S. & Manis, R. Z. (2010). Din Felsesefesi: İman Üzerine Rasyonel Düşünme. (Çev. F. Akdemir). Ankara: Elis Yayınları.
  • Davies, B. (2011). Din Felsefesine Giriş. (Çev. F. Taştan). İstanbul: Paradigma Yayıncılık.
  • Clark, K. J. (1992). Our Knowledge of God: Essays on Natural and Philosophical Theology, Studies in Philosophy and Religion. (Ed. K. J. Clark). Dordrecht: Kluwer Academic Publishers.
  • Cevizci, A. (1999). Felsefe Ansiklopedisi. İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • Bayrakdar, M. (2013). Pascal Oyunu: Hz. Ali, Gazzâli ve Pascal’a Göre Âhirete Zar Atmak. İstanbul: İnsan Yayınları.
  • Batak, K. (2008). Doğal Teoloji ve Teistik Argümanların Gücü. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11, 45-76.
  • Az, M. A. (2015). Thomas Aquinas’ın Tanrı Tasavvuru. Doğu’dan Batı’ya Düşüncenin Serüveni 2: Antikçağ Yunan Düşüncesi & Ortaçağ Düşüncesi (Ed. B. A. Çetinkaya). İstanbul: İnsan Yayınları, 855-888.
  • Akdemir, F. (2007). Alvin Plantinga ve Analitik Din Felsefesi. Ankara: Elis Yayınları.