___

• Akpınar, T. (2017). İş sağlığı ve güvenliği. Yenilenmiş ve Genişletilmiş 3. Baskı, Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
• Akpınar, T. (2018). İş sağlığı ve güvenliği hukuku. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
• Alper, Y. (1992). İşçi sağlığı ve iş güvenliği ile ilgili problemlere genel bir bakış. Ankara: Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İşçi Sağlığı Daire Başkanlığı Yayını.
• Aybek, A., Güvercin, Ö. ve Hurşitoğlu, Ç. (2003). Teknik personelin iş kazalarının nedenleri ve önlenmesine yönelik görüşlerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma, KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi, 6(2): 91-100.
• Aydın, U., Karaca, N. G., Özgüler, V. C., Karaca, E., Yücesoy, Y. ve Demir, M. (2013). İş sağlığı ve güvenliği eğitiminin iş kazaları ve meslek hastalıklarını önlemesindeki rolü. Çimento Endüstrisi İşverenleri Sendikası Dergisi, 27(4): 24-45.
• Balcı, A. (2001). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Balkır, Z. G. (1997). İş güvenliğinde eğitimin önemi. Mercek Dergisi, 2(7): 66-70.
• Balkır, Z. G. (2012). İş sağlığı ve güvenliği hakkının korunması: işverenin iş sağlığı ve güvenliği organizasyonu. Sosyal Güvenlik Dergisi (SGD), 2(1): 56-91.
• Büyüköztürk, Ş. (2015). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. 21. baskı, Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Cam, İ. (1993). Türkiye’deki iş kazaları ve meslek hastalıkları probleminin çözümünde iş güvenliği eğitiminin önemi üzerine bir araştırma. Ankara: Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı.
• Ceylan, H. (2012). Türkiye'deki iş sağlığı ve güvenliği eğitimi sorunlar ve çözüm önerileri. Ejovoc (Electronic Journal of Vocational Colleges), 2(2): 94-104.
• Ceylan, H. ve Başhelvacı, V. S. (2011). Risk değerlendirme tablosu yöntemi ile risk analizi: Bir uygulama. International Journal of Engineering Research and Development, 3(2): 25-33.
• Cumhur, A. ve Ahıskalı, H. (2018). İş sağlığı ve güvenliği uygulamaları: hitit üniversitesi örneği. Mesleki Bilimler Dergisi (MBD), 7(2): 310-319.
• Çalışanların İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik, 2013. Ankara: Resmi Gazete (28648 sayılı).
• Çögenli, M. Z. ve Özer, M. (2017). İş kazalarını önlemede güvenlik kültürü. 2nd International Congress on Political, Economic and Social Studies (ICPESS), 19-22 May 2017, 58-70. Demirbilek, T. (2005). İş güvenliği kültürü. İzmir: Legal Yayıncılık.
• Doğan, A. (2016). Ülkemizdeki iş kazası ve meslek hastalıkları istatistiklerinin incelenmesi. International Congress of Management Economy and Policy, İstanbul, (1): 748-772.
• Dursun, S. (2013). İş güvenliği kültürünün çalışanların güvenli davranışları üzerine etkisi. Sosyal Güvenlik Dergisi, 3(2): 61-75.
• Dursun, S. ve Keser, A. (2014). İş güvenliği farkındalığı ve iş güvenliği davranışları arasındaki ilişkilerin araştırılması: uygulamalı bir araştırma. Çalışma İlişkileri Dergisi, 5(2): 1-9.
• Ekmekci, Ö. T. (2014). İş Güvenliği ve Çalışan Sağlığı, içinde A. Ergeneli ve ark., İnsan Kaynakları Yönetimi. 1. Basım, Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Tic. Ltd. Şti.
• Erol, S. (2015). İş sağlığı ve güvenliği konusunda işveren, çalışan ve devletin rolü. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi, 2(4): 86-103.
• Eyrenci, Ö., Taşkent, S. ve Ulucan, D. (2014). Bireysel iş hukuku. Yenilenmiş 5. Baskı, İstanbul: Beta Yayınevi.
• Güven, R. (2006). Güvenlik kültürü oluşumunda eğitimin önemi. İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, 30(6): 5-11.
• Işık, R. (2006). İş sağlığı ve güvenliği için eğitim ve öğretim, İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, 30(6): 28-31.
• İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, 2012. Ankara: Resmi Gazete (28339 sayılı).
• Kalaycı, Ş. vd. (2008). Spss uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. 3. Baskı, Ankara: Asil Yayın Dağıtım Ltd. Şti.
• Karadeniz, O. (2012). Dünya'da ve türkiye'de iş kazaları ve meslek hastalıkları ve sosyal koruma yetersizliği. Çalışma ve Toplum, 34(3): 15-75.
• Karakoç, M. (2013). 6331 sayılı iş sağlığı ve güvenliği kanununa göre işverenin eğitim verme yükümlülüğü. Mali Çözüm Dergisi, 23: 277-285.
• Kılkış, İ. ve Seçil, D. (2012). İşverenin iş sağlığı ve güvenliği eğitimi verme yükümlülüğü üzerine bir inceleme. Çalışma İlişkileri Dergisi, 3(1), 23-47.
• Kılkış, İ. (2013). İş sağlığı ve güvenliği’nde yeni dönem: 6331 sayılı iş sağlığı ve güvenliği kanunu (isgk). İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 15(1): 17-41.
• Kılkış, İ. (2016). İş sağlığı ve güvenliği. 2. Baskı, Bursa: Dora Basım-Yayın Dağıtım Ltd. Şti.
• Korkmaz, A. ve Avsallı, H. (2012). Çalışma hayatında yeni bir dönem: 6331 sayılı iş sağlığı ve güvenliği yasası. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26: 153-167.
• Özgüler, A. T. ve Koca, T. (2013). Meslek yüksekokullarında iş sağlığı ve güvenliği eğitiminin gerekliliği. Ejovoc (Electronic Journal of Vocational Colleges), 3(4): 15-20.
• Özgüler, A. T., Kaya, K., Kağızmanlı, B., ve Altuğ, M. (2016). Mühendislik fakültesi öğrencilerinin iş sağlığı ve güvenliği eğitimi yeterliliği. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5: 75-86.
• Özkılıç, Ö. (2005). İş sağlığı ve güvenliği, yönetim sistemleri ve risk değerlendirme metodolojileri. Ankara: Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu.
• Reşitoğlu, B., Bağdatoğlu, Ö. T., Bahar, L. Ertürk, S. E., Apaydın, S. ve Pekoğlu, E. (2018). İş sağlığı ve güvenliği eğitiminin sağlık hizmetlerindeki öğrencilerin bilgi ve tutumlarına etkisi. Uluslararası Bilimsel Araştırmalar Dergisi (IBAD), 3(2): 459-473.
• Savcı, C., Şerbetçi, G. ve Kılıç, Ü. (2018). Sağlık disiplini öğrencilerinin iş sağlığı ve güvenliği konusunda eğitim alma ve iş kazasına maruz kalma durumu. Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi, 5(1): 36-47.
• Sipahi, İ. (2006). İş sağlığı ve güvenliği'nde eğitimin önemi. İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, 30(6): 24-27.
• Sipahi, B., Yurtkoru, E. S. ve Çinko, M. (2008). Sosyal bilimlerde spss’le veri analizi. 2. Baskı, İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Sünbül, A. U. (2015). Türkiye’de iş sağlığı ve güvenliği eğitimi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Tekin, M. (1992). İşçi Sağlığı ve İş Güvenliğinin Önemi. Ankara: Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İşçi Sağlığı Daire Başkanlığı Yayını.
• Topçu, S. Y. ve İncirkuş, K. (2018). İş kazaları, yaralanmalar ve ilk yardım. E. Gökmeşe ve H. Yıldız (Eds), İş sağlığı ve güvenliği: 113-146. İstanbul: Lisans Yayıncılık Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti.
• Topgül, S. ve Alan, Ç. (2017). Öğrencilerin iş güvenliği ve iş güvenliği eğitimi algısının değerlendirilmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(2): 587-598.
• Tozkoparan, G. ve Taşoğlu, J. (2011). İş sağlığı ve güvenliği uygulamaları ile ilgili işgörenlerin tutumlarını belirlemeye yönelik bir araştırma. Uludağ Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(1): 181-209.
• Ulutaşdemir, N., Dokur, M., Bayraktar, N., Bostanoğlu, H., Çopur, E. Ö. ve Çolakfakıoğlu, İ. (2015). Gaziantep'te özel bir fabrikada iş sağlığı ve güvenliği eğitimlerinin değerlendirilmesi. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 1(1).
• Uygur, M. ve Tanrıseven, I. (2017). Kamu çalışanlarının temel iş sağlığı ve güvenliği eğitim programına ilişkin görüşlerinin stufflebeam’in bağlam-girdi-süreç-ürün (cipp) modeline göre incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(22): 1-14.
• Yıldırım, E. (2010). İşçi sağlığı ve iş güvenliğinde eğitimin rolü ve işgörenlerin işçi sağlığı ve iş güvenliği eğitimi konusundaki bilinç düzeylerini ölçmeye yönelik bir araştırma. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Yılmaz, F. (2009). Küreselleşme sürecinde gelişmekte olan ülkelerde ve Türkiye’de iş sağlığı ve güvenliği. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(1), 45-72.