BARIŞ PINARI HAREKÂTININ GÜNDEM BELİRLEME TEORİSİ AÇISINDAN MEDYADA YER ALMA DURUMUNUN İNCELENMESİ

Toplumsal yaşamın her alanında kendini gösteren iktidar, siyasal iktidar biçimiyle toplumun her alanını tahakküm altına alır. Bu tahakküm alanlarından biri olan medya, her ne kadar dördüncü kuvvet olma özelliği ile siyasal iktidarı denetlemesi gerekirken, siyasal iktidarın bir aracı haline de gelebilmektedir. Bu bağlamda gündem belirleme teorisi, medyada gösterilen haberlerin siyasal iktidar tarafından üretildiğini ifade eder. Bu çalışmada da gündem belirleme teorisi çerçevesinde Barış Pınarı Harekâtının medyada yer alma durumları, nitel araştırma yöntemlerinden biri olan içerik analizi tekniği kullanılarak incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Gündem Belirme Teori, Barış Pınarı Harekâtı, Siyasal İktidar

THE INVESTIGATION OF THE POSITION OF OPERATION PEACE SPRING IN THE MEDIA IN TERMS OF AGENDA FORMATION THEORY

The power, which manifests itself in all areas of social life, dominates every area of society with its political power form. The media, which is one of these areas of domination, can become a tool of political power, although it should control the political power with its feature of being the fourth power. In this context, the agenda setting theory states that the news shown in the media is produced by the political power. In this study, the media coverage of the Peace Spring Operation was examined within the framework of agenda setting theory, using the content analysis technique, which is one of the qualitative research methods.

Keywords:

Agenda Setting Theory, Peace Spring Operation, Political Power,

PDF

___

Althusser, L. (2014). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları. (A. Tümertekin, Çev.) İstanbul: İthaki Yayınları.
Anık, C. (2016). Siyasal İkna. İstanbul: Derin Yayınları.
Atabek, N. (1998). Gündem Belirleme Yaklaşım. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 7, 155-174.
Aziz, A. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri ve Teknikleri. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Bektaş, A. (2007). Kamuyou İletişim Ve Demokrasi. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
Çetin, H. (2003). Siyasetin Evrensel Sorunu:İktidarın Meşruiyeti-Meşruiyetin İktidarı. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 55(3), 61-88.
Denis McQuail, S. W. (2010). İletişim Modelleri Kitle İletişim Çalışmalarında (Cilt 3). (K. Yumlu, Çev.) Ankara: İmge Kitapevi.
Ertaş, H. (2000). Kamuyou ve Kamuoyu Oluşturma Yöntemleri. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yüksek Lisans Tezi).
Fanid, E. N. (2014). Siyasetin Meşruluğu Ya Da Meşruiyetin Siyaseti. Mehmet Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(11), 28-39.
Foucault, M. (2012). İktidarın Gözü. (I. Ergüden, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Gadimov, J. (2015). Herman ve Chomsky’nin Propaganda Modeli: Rızanın İmalatı: Kitle Medyasının Ekonomi Politiği. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi, 2(2), 215-226. Giddens, A. (2014). Modernliğin Sonuçları. (E. Kuşdil, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Göker, G., & Doğan, A. (2011). 2010 Referandumunda Türk Basınının Siyasal Gündemi: Hürriyet, Haber Türk, Zaman Ve Yeni Şafak Örneğiyle. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi(2), 45-69.
Heywood, A. (1992). Political İdeologies. (B. Şahin, Çev.) New York: Macmillan Yayınevi.
Kuzu, B. (1991). Demokrasi - Resmi İdeoloji- Sivil Toplum. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 47(1), 335-369.
Lazar, J. (2009). İletişim Bilimi. (C. Anık, Çev.) Ankara: Vadi Yayınları.
Lilleker, D. G. (2013). Siyasal İletişim Temel Kavramlar. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Milburn, M. A. (1998). Sosyal Psikolojik Açıdan Kamuoyu ve Siyaset. Ankara: İmge Kitapevi.
Mutlu, E. (2018). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Ütopya Yayınevi.
Oktay, M. (2002). Politikada Halkla İlişkiler. İstanbul: Der Yayınları.
Özkan, A. (2007). Siyasal İletişim Stratejileri. İstanbul: Tasam Yayınları.
Özkan, A. (2019, Aralık). Küreselleşme Sürecinde Medya ve Siyaset:Medya Gücü Mü? Gücün Medyası mı? Aralık 8, 2019 tarihinde www.tasam.org: https://tasam.org/Files/Icerik/File/cinin_tek_ulke_iki_sistem_politikasi_tayvan_hong_kong_ve_macau_afbc7354-273d-4dad-af16-4edbd5510c47.pdf adresinden alındı
Püsküllüoğlu, A. (2012). Türkçe Sözlük. Ankara: Arkadaş Yayınevi.
Şahin, E., Duğan, Ö., & Bical, A. (2019). 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimleri Bağlamında Siyasal Reklamlar, Twitter Ve Haber Gündemi Benzerlik Analizi. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 10(17), 1262-1303.
Taşdemir, E., Akdağ, M., & Balcı, Ş. (2003). 3 Kasım 2002 Genel Seçimleri'nde Yazılı Basının Siyasi Partilere Yaklaşımı (AKP ve CHP Örneği). Selçuk Üniversitesi İletişim Dergisi, 3(1), 20-34.
Tokgöz, O. (1981). Temel Gazetecilik. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
Yaylagül, L. (2014). Kitle İletişim Kuramları Egemen ve Eleştirel Yaklaşımlar. Ankara: Dipnot Yayınları.
Yüksel, E. (2007). “Kamuoyu Oluşturma” Ve “Gündem Belirleme” Kavramları Nerede Kesişmekte, Nerede Ayrılmaktadır? Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 571-586.
Akit. (2019, 9 - 17 Ekim) http://www.gazetemanset.com (Erişim Tarihi: 27.12.2019)
BirGün. (2019, 9 -17 Ekim) http://www.gazetemanset.com (Erişim Tarihi: 27.12.2019)
Cumhuriyet. (2019, 9-17 Ekim) http://www.gazetemanset.com (Erişim Tarihi: 27.12.2019)
Star. (2019, 9 - 17 Ekim) http://www.gazetemanset.com (Erişim Tarihi: 27.12.2019)
Sözcü. (2019, 9 - 17 Ekim) http://www.gazetemanset.com (Erişim Tarihi: 27.12.2019)
Yeni Şafak. (2019, 9 - 17 Ekim) http://www.gazetemanset.com (Erişim Tarihi: 27.12.2019)