Tanzimat Fermanı ile birlikte ilan edilen ilkeler her toplumsal grup tarafından farklı algılanmıştır. Hıristiyanlar, fermanı, özgürlüklerine giden bir araç olarak görürken, Müslümanlar kendi hak ve özgürlüklerinin gaspı olarak değerlendirmişlerdir. Bosna Hersek’in durumu, devletin diğer bölgeleriyle kıyaslanamayacak derecede nazikti. Bosna’da fetihle birlikte toplu bir İslamlaşma meydan gelmiş, bu hareketin mükâfatı olarak kendilerine bir takım ayrıcalıklar bahşedilmiştir. Tanzimat uygulandığı takdirde ayrıcalıklarını kaybedeceklerini düşünen Bosnalı Müslümanlar, ferman Bosna’ya ulaştığı andan itibaren muhalefete başlamışlardır. Özellikle vergi, askerlik ve hepsinden önemlisi Hıristiyanlarla eşitlik gibi hususlar onları rahatsız etmiştir. Gelişmeler, devlet ve Bosnalı Müslümanların bölgedeki otoritesini sarsan 1848-51 isyânı ile sonuçlanmıştır. İsyân sonrası devlet, Müslümanlar nezdinde tüm itibarını kaybederken, yüzyıllardır bölgenin hâkimi olduklarına inanan Müslümanlar ezilmiş ve eyaletteki üstünlükleri sona ermiştir. Bu durum Bosna’yı Sırp ve Karadağ yayılmasına açık hale getirmiştir(1).

When the rebellion in Bosnia, which was lead by Hersekli Ali Pasha, against Tanzimat has ended at 1851, the precedence of Muslims who have been dominant in the society has also ended. From that date on, Bosnian Orthodoxes have increased the frequency of complains regarding their liabilities lasting for centuries. Islahat Firman and Paris Peace Pact have let them express their requests straight out. These groups, which were explicitly supported especially by Russia and France, have begun to challenge the state. Instigations and protection of Montenegro and Serbia, which were running after the dreams of independency, have caused a great rebellion in 1857. The rebellion was unable to be supressed in any way because of the actual support of Montenegro. Ottoman directors, regarding the international stability, could not take any action. Minor conflicts have turned into bloody battles. Counter to military mistakes and failures during the rebellion, arrangements such as Multezim Regulations and Land Regulations, which have been used as references in the coming years, have been made in administrative and legal areas. Operations in courts have been methodized. Despite all these efforts, stability could not be achieved in the region. Because what the rebels wanted was not enhancements in the quality of life, but rather to get rid of "Ottoman Control". By 1859, the rebellion was not supressed but only frozen. That is why the 1857 revolt has continued in 1861, from where it left.