Türkçe Öğretiminde Beceri Uyuşmazlığı Sorunları ve Çözüm Önerileri

Öz Beceri, bireyin sahip olduğu bilgi, yöntem, teknik gibi zihinsel kaynaklarını harekete geçirerek uygulamaya aktarma sürecidir. Bu süreç bilme, harekete geçirme ve işi/görevi yapma bileşenlerinden oluşmaktadır. Beceri yaklaşımında önce öğrenci için gerekli temel beceriler belirlenmekte ve bunlar düzeylere göre sıralanarak öğretilmektedir. Eğitim sürecinde farklı düzeylerde öğretilen becerilerle mesleki alan becerilerinin uyumlu olmasına dikkat edilmektedir. Bunların farklı olması beceri uyuşmazlığını getirmektedir. Beceri uyuşmazlığı gelecek nesillerin nitelikli yetişmesini olumsuz etkilemekte, genç işsizliğinin yüksek olduğu ülkelerde ekonomik ve sosyal gelişmeye zarar vermektedir. Ülkemizde İlköğretim Türkçe Programları ile Türkçe öğretmeni yetiştirme programları arasında yaklaşım, ders, beceri, yöntem ve uygulama yönüyle beceri uyuşmazlıkları bulunmaktadır. Çoğu ortaokul, lise, üniversite ve Türkçe Öğretmenliği derslerinde dil becerileri yerine edebiyat bilgileri, dil kuralları ve genel kültür öğretimi ön plana çıkmaktadır. Öğrencilerin derslerde verilen teorik bilgileri ezberlemesi beklenmektedir. Türkçe Öğretmenliği lisans programında sadece dört derste (anlama ve anlatma teknikleri) dil becerilerine yer verilmektedir. Bu derslerin süreleri Türkçeyi bilinçli öğrenmek ve kullanmak için yeterli olmamaktadır. Öğrenciler anlama, kendini ifade etme, yazma, Türkçeyi doğru güzel ve etkili kullanma becerilerini yeterince geliştiremeden mezun olmaktadır. Böylece üniversitede verilen Türkçe öğretimi ile öğretmenlik mesleği ve günlük yaşamda gerekli olan temel beceriler örtüşmemektedir. Türkçe öğretimindeki beceri uyuşmazlığının olumsuz sonuçları ulusal ve uluslararası araştırmalarda açıkça görülmektedir. Çoğu öğrencimiz PIRLS ve PISA gibi araştırmalarda okuma ve anlama becerilerinde düşük puan almakta, OECD’ye üye ülkelerin gerisinde kalmaktadırlar. Kısaca dil ve zihinsel beceriler yönüyle zengin olmayan bir eğitim sistemi, öğrencilerin dil becerilerinin istenilen düzeyde gelişmesine yardımcı olamamakta ve iş piyasasının isteklerine cevap verememektedir.Anahtar Kelimeler: Beceri uyuşmazlığı, Türkçe öğretimi. 

___

  • Beacco, JL.C. (2007). L'approche par compétences dans l'enseignement des langues: Enseigner à partir du CERC, Les Editions Didier.
  • Bissonnette, S.,Richard, M. (2001). Comment construire des compétences en classe, Chemelière / McGraw-Hill, Montréal.
  • Bouallag, M.,( 2015).De l'approche par les objectifs à l'approche par les compétences, Université Mouloud Mammeri- Tizi-ouzou/Algérie
  • Boutin, G. (2004). L'approche par compétences en éducation: Un amalgame paradigmatique, Connexions, Revue de psychosociologie sciences humaines, 2004/06, No 81, France.
  • Bronckart, P. (2009). La notion de compétences est-elle pertinente en éducation? L'école démocratique, n°39,http://www.skolo.org.
  • CECR (2000). Cadre européen commun de référence pour les langues. Apprendre, enseigner, évaluer, Division Des Langues Vıvantes, Strasbourg, Conseil de l'Europe, Didier
  • CEDEFOP (2010), L'inadéquation des compétences en Europe, Note d'information, Centre européen pour le développement de la formation professionnelle Juin 2010.
  • Cohen I., Mauffrey A., (1990) .Vers une nouvelle pédagogie de la lecture, Armand
  • Dionnet, S. (2002). Competences, Competences Transversales et Systeme Educatif, Evaluation de la rénovation de l'enseignement primaire, Document de travail Service de la recherche en éducation, Genève, Suisse
  • Güneş, F. (2007). Ses Temelli Cümle Yöntemi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel.
  • Güneş, F.(2012). Bologna Süreci ile Yükseköğretimde Öngörülen Beceri ve Yetkinlikler, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi/Journal of Higher Education and Science Dergisi, Cilt/Volume 2, Sayı/Number 1, Nisan/April 2012; Sayfa/Pages 1-9.
  • Güneş, F. (2014). Türkçe Öğretimi Yaklaşım ve Modeller. Ankara: Pegem.
  • MEB. Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu, Ankara: MEB.
  • MEB.(2013). Pısa 2012 Ulusal Ön Raporu, Millî Eğitim Bakanlığı, Yenilik ve Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü, Ankara.
  • OECD (2005). La définition et la sélection des compétences clés, Résumé, Mep_int_French.
  • Perrenoud, P. (1999). Dix nouvelles compétences pour enseigner, Paris, ESF.
  • Perrenoud, P. (2004). Evaluer les compétences, la revue de l'Educateur, Mars, Paris.
  • Puren, C. (1988). Histoire des Méthodologies de l'enseignemet de langues, Cles İnternational, Paris.
  • Puren, C. (2004). L'evolutıon Historique Des Approches En Didactique Des Langues-Cultures ou Comment Faire L'unite Des « Unites Didactiques », Congrès Annuel de l'Association pour la Diffusion de l'Allemand en France (ADEAF),École Supérieure de Commerce de Clermont-Ferrand, 2-3 Novembre 2004,France.
  • Rodríguez Seara, A. (2004).L'évolution des méthodologies dans l'enseignement du français langue étrangère depuis la méthodologie traditionnelle jusqu'à nos jours, Cuadernos del Marqués de San Adrián: Revista de humanidades, no. 1, http://www.uned.es/ca-tudela/revista/
  • Québec.(2011). L'approche par compétences Un levier de changement des pratiques en santé publique au Québec, Institut national de santé publique du Québec au http://www.inspq.qc.ca.
  • Quiesse, J.M. (2007). Talents innés, aptitudes éducables, Oser l'approche orientante, tome 1: Pourquoi l'approche orientante, éditions Qui plus est, 2007.
  • Tardif, J. (1997). Pour un enseignement stratégique. Montréal: Editions Logiques.
  • YÖK, (2006). Eğitim Fakültelerinde Uygulanacak Yeni Programlar Hakkında Açıklama, Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı.
Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi-Cover
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2012
  • Yayıncı: Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Sayıdaki Diğer Makaleler

Dönüt Verme ve Düzeltme Türlerinin Altıncı Sınıf Öğrencilerinin Yazma Becelerine Etkisi

Nurettin YILDIZ

Yurtdışında Kullanılan Türkçe ve Türk Kültürü Ders Kitaplarının Öğretmen Görüşleri Açısından Değerlendirilmesi

Yusuf ÇELİK, İsmail GÜLCÜ

Türkçe Öğretmenlerinin 6. Sınıf Düzeyindeki Hazırlık Çalışmalarını Uygulama Durumları Üzerine Bir Değerlendirme

Hakan İSKENDER, Erhan DURUKAN

Fen Bilimleri Öğretmenliği Öğrencileri ve Pedagojik Formasyon Fen Grubu Öğrencilerinin Yansıtıcı Düşünme Becerilerinin Karşılaştırılması

Harun BERTİZ, Şafak ULUÇINAR SAĞIR

Güney Kore, Hong Kong, Singapur ve Türkiye’deki Öğretmen Yetiştirme Sistemlerinin Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi

Güler GÖÇEN KABARAN, İzzet GÖRGEN

Fen Öğretiminde Teknoloji Entegrasyonunun 21. Yüzyıl Beceri Boyutunda Değerlendirilmesi: Yavaş Geçişli Animasyon Uygulaması

Nurhan ATALAY, Şengül Saime ANAGÜN, Evrim GENÇ KUMTEPE

Fen Bilimleri Dersi Kapsamında Teknoloji Uygulamaları ve Tasarımına İlişkin Öğretmen Görüşleri

Eser ÜLTAY, Şule Merve ULUDÜZ

Fen Bilimleri Öğretmen Adayları ve Pedagojik Formasyon Fen Grubu Öğrencilerinin Yansıtıcı Düşünme Becerilerinin Karşılaştırılması

Şafak ULUÇINAR SAĞIR, Harun BERTİZ

Öğretmen Yetiştirme ve İngilizce Bölüm Öğrencilerinin İstihdama İlişkin Düşünceleri: Nitel Bir Çalışma

İrfan TOSUNCUOĞLU

Akademik Çevrenin İkidillilik Kavramı Hakkındaki Görüşleri

Nevin AKKAYA, Cenan İŞCİ