Eski Yugoslavya’daki savaşlar bütünleşmenin bölgesel hükümetlerce nihai amaç olarak görülmeye başlandığı yeni bir tarihi sürece taşıdı. Diğer taraftan, Avrupa Birliği bölgede ideolojik statükonun çöküşünün ardından kendi jeopolitiğini yeniden tesis etmek adına etno-politik çatışmaların ortaya çıkardığı bazı sınır-ötesi güvenlik problemlerini bölgesel işbirliği ve kurumsal değişimi teşvik ederek ortadan kaldırma yolunu seçti. Buna bağlı olarak, AB’nin doğuya doğru genişlemesi 20. yüzyılın sonundaki komünizmin çöküşü ve Yugoslavya’nın ayrışma savaşının yol açtığı sosyo-politik ve ekonomik tahribatın enkazında Batı Balkan devletleri ve halkları arasında ümit ve beklentileri arttırdı. Bu bağlamda, bu yazı AB’nin Yugoslavya’nın dağılması sonrasında Batı Balkanlar’a dönük politikalarını değerlendirmeye çalışacaktır

The wars in former Yugoslavia carried the Balkans into a new historical stage in which integration with Western institutions started to be perceived as an ultimate goal of the region’s governments. On the other side of the fence, the European Union (EU) chose to take advantage of the changes in the region to eliminate some trans-border security problems, which the ethno-political conflicts there exposed. The EU has promoted regional cooperation and institutional change for the sake of its-own geopolitical re-assertion after the collapse of ideological status quo in the region. Its EU’s eastward enlargement enhanced hopes and expectations among the Western Balkan states and peoples suffering from the wreckage brought by the fall of Communism and the socio-political and economic devastation caused by the Yugoslav war of dissolution at the end of the 20th century. In this context, this paper will aim to evaluate the EU’s policies toward the Western Balkans after the disintegration of Yugoslavia