MESLEK FOLKLORU BAĞLAMINDA KIYI EGE KADIN BALIKÇI FOLKLORU

Her meslek grubu gibi balıkçılık da kendine ait özel birtakım teknik ve mesleki bilgi içermektedir. Bu bilgi, meslek folkloru kapsamında ele alınmaktadır. Bu makalede, meslek ve folklor ilişkisi, kadın balıkçılar örneğinde ele alınmış ve kadın balıkçılardan derlenen “anlatmalar”, “halk takvimi” ve “halk inançları ve uygulamaları” incelenmiştir. Bu makalede kullanılan veriler, geniş kapsamlı bir saha araştırmasına dayanmaktadır. Veriler, Kıyı Ege’deki dört araştırma alanını oluşturan İzmir, Muğla, Çanakkale ve Balıkesir’deki kadın balıkçılardan, karşılıklı görüşme ve katılımlı gözlem yöntemleriyle derlenmiştir

Fisherwomen’s Folklore by the Aegean Coast in the Context of Occupational Folklor

Like any occupation, fishery involves a number of technical and occupational knowledge of its own. This knowledge is examined within occupational folklore. In this article, the relation between occupation and folklore is discussed in the case of fisherwomen’s folklore, and “narratives”, “folk calendar”, and “folk believes and folk practices” collected from fisherwomen are analyzed. Material of this study is based upon an extensive field research project. Data collected through in-depth interviews and participant observation in four case-study locations which are on the Aegean Coast: Izmir, Mugla, Canakkale and Balıkesir.1 Bu çalışmanın temelini, 14-TDAE-002 No’lu Ege Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projesi olan, İzmir, Muğla, Çanakkale ve Balıkesir illerini kapsayan “Kıyı Ege Kadın Balıkçı Folkloru” adlı proje ve bu projenin çıktıları kapsamında tamamlanan “Kadın Balıkçı Folkloru: İzmir ve Muğla Örneği” adlı yüksek lisans tezi oluşturmaktadır. * Yrd. Doç. Dr., Ege Üniversitesi/Türk Dünyası Araştırmaları Enstitüsü/Türk Halk Bilimi Anabilim Dalı, pdonmez41@hotmail.com. ** Doktora Öğrencisi, Ege Üniversitesi/Türk Dünyası Araştırmaları Enstitüsü/Türk Halk Bilimi Anabilim Dalı, nuktederdicok@yahoo.com

Keywords:

Fisherwomen, Occupational Folklore, Aegean Coast, Izmir, Mugla Canakkale, Balikesir,

PDF

___

Aça, M. (2015). “Meslek Folkloru Araştırmaları Tarihine Bir Bakış.” Uluslarara- sı Türk Dünyası Kültür Araştırmaları Dergisi, 1, 111-137.

Boratav, P. N. (2003). 100 Soruda Türk Folkloru. İstanbul: Mas Matbaacılık.

Derdiçok, N. S. (2015). Kadın Balıkçı Folkloru: İzmir ve Muğla Örneği. Yayımlan- mamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.

Duymaz, A. ve Şahin, H. İ. (2010). “Meslek Folkloru Kapsamında Gelenek- sel Mesleklerdeki Pir İnancı ve Hikâyeleri Üzerine Bir Değerlendirme.” Milli Folklor, 87, 101-121.

Ekici, M. (2008). “Geleneksel Kültürü Güncellemek Üzerine Bir Değerlendir- me.” Milli Folklor, 80. 33-38.

Elçin, Ş. (1997). Ayvalık Limanına Bağlı Deniz Araçlarının İsimleri. Ş. Elçin, Halk Edebiyatı Araştırmaları II Ankara: Akçağ Yayınları, 476-483.

Erdem, S. (2012). Grup Folkloru ve “Özkültür”. Milli Folklor, 94, 41-49.

Erginer, G. (1984). Uşak Halk Takvimi Halk Meteorolojisi. Ankara: Türk Tarih Ku- rumu Basımevi.

Erginer, G. (1997). Kurban: Kurbanın Kökenleri ve Anadolu’da Kanlı Kurban Ritü- elleri. İstanbul: Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık.

Kıyı Ege Kadın Balıkçı Folkloru Bilimsel Araştırma Projesi Sonuç Raporu. (2015). Proje Yürütücüsü: P. Fedakar, araştırmacılar: H. Göncüoğlu, N. S. Der- diçok. Ege Üniversitesi Rektörlüğü Bilimsel Araştırma Projeleri Şube Müdürlüğü, Proje No: 14-TDAE-002.

McCarl, R. (1986). “Occupational Folklore.” Folk Groups And Folklore Genres: An Introduction. Ed. E. Oring, Colorado: University Press of Colorado, Utah State University Press, 71-90.

McNeill, L. S. (2013). Folklore Rules: A Fun, Quick, and Useful Introduction to the Field of Academic Folklore Studies. Utah: Utah State University Press.