BATI ANADOLU’DA BİR YÖRÜK GRUBU: XVI. YÜZYILDA KARACA KOYUNLULAR

Araştırmanın Temelleri: XV. ve XVI. yüzyıllarda Aydın ve Menteşe sancaklarında yaşayan Karaca Koyunlu taifesi. Amacı: XV. ve XVI. yüzyıllarda Karaca Koyunlu cemaatlerinin dağıldıkları sahalar, idari, mali ve nüfus yapılarıyla yerleşik hayata geçiş süreçlerini incelemek. Veri Kaynağı: Tahrir defterleri. Ana Tartışma: Cemaatlerin dağıldıkları sahalar nerelerdi? İdari ve mali yapıları nasıldı? Yerleşik hayata geçiş süreçleri etkileyen faktörler nelerdi? Taifeleri oluşturan cemaatler hangileriydi? Sonuç: Karaca Koyunlu adının Kara Koyunlu Devleti ile bağlantısı olmayıp, taifenin dağıldıkları sahalar Menteşe ve Aydın sancakları ile sınırlı kalmamıştı. Bununla birlikte mali yapıları bölgede bulunan diğer Yörük gruplarına göre farklılık göstermekteydi. Cemaat sayısı ve buna bağlı olarak nüfusları sürekli artış göstermişti

A Yoruk Group In Western Anatolia; In The 16. Century Karaca Koyuns

Bases of Research: XV. and XVI. centuries living in Aydın and Menteşe Sanjaks Karaca Koyuns. Purpose of the Research: In the XV. and XVI. centuries the community Karaca Koyuns to examine that they spread the field, administrative, financial and population structure of the transition to settled life. The places with limited spread of the community did not Menteşe and Aydin Sanjaks. However, financial structures vary in the region according to the other Yoruk Groups. Depending on the number of community and its population had increased continuously. Resources of Data: Tahrir Books Main Discussion: Where were Communities scatter fields? How was the administrative and financial structures? What were factors affecting the transition to settle life? Which were Yoruk Groups from communities forming? Conclusion: State of the Kara Koyuns with the name of is not affiliated with Karaca Koyuns

___

Akgündüz, A. (1990–1996). Osmanlı kanunnâmeleri ve hukukî tahlilleri, C. I-IX, İstanbul.

Armağan, A. (2008). XV. ve XVI. Yüzyıllarda Teke Sancağı’nda Konar-Göçerler. Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Yörükler ve Türkmenler, Ed. Hayati Beşirli- İbrahim Erdal, Ankara.

Egawa, H.-Şahin, İ. (2007). Yağcı Bedir Yörükleri, İstanbul

Emecen, F. (1988). Ağnam resmi. Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, C.I.

Gülten, S. (2008). XVI. Yüzyılda Batı Anadolu’da Yörükler. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Gülten, S. (2009. XVI. Yüzyılda Söğüt yörükleri. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, Sayı 50, Ankara.

Gündüz, T. (2005). XVII. ve XVIII. Yüzyıllarda Danişmendli Türkmenleri. İstanbul.

Gündüz, T. (2003). Osmanlı ekonomisi içinde konar-göçerler. Kâzım Yaşar Kopraman’a Armağan, Ankara.

Gökçen, İ. (1946). 16. ve 17. Asır Sicillerine Göre Saruhan’da Yörük Ve Türkmenler. İstanbul.

Halaçoğlu, Y. (1997). Xvııı. Yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’nun İskân Siyaseti Ve Aşiretlerin Yerleştirilmesi. Ankara.

Halaçoğlu, Y. (2003). Anadolu’da türk aşiretleri ve karakeçililer. Tarihten Günümüze Karakeçililer, Ed. İsmail Özçelik, Kırıkkale.

İnalcık, H. (1996a). Osmanlılar’da raiyyet rüsumu. Osmanlı İmparatorluğu Toplum ve Ekonomi, İstanbul.

İnalcık, H. (1996b). The Yürüks: Their Oorigins, expansion and economic role. Oriental Carpet and Textile Studies, London.

Orhonlu, C. (1987). Osmanlı İmparatorluğu’nda Aşiretlerin İskânı. İstanbul.

Sarı, S. (20089. XV-XVI. Yüzyıllarda Menteşe, Hamid ve Teke Sancağı Yörükleri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Isparta:Süleyman Demirel Üniversitesi.

Sümer, F. (1980). Oğuzlar (Türkmenler). İstanbul.

Şahin, İ. (2006). Osmanlı Döneminde Konar-Göçerler. İstanbul.

Tanoğlu, A. (1966). Nüfus ve Yerleşme. C.I, İstanbul.

Uzunçarşılı, İ. H. (2003). Anadolu Beylikleri ve Akkoyunlu, Karakoyunlu Devletleri. Ankara.

Yılmaz, F. (1994). Karaca Koyunlu yörükleri kanunu. Tarih İncelemeleri Dergisi, C. IX, İzmir. Arşiv Vesikaları