Erzurum Yöresinde Yonca Ekim Alanlarında Bulunan Yabancı Otlar, Yoğunlukları ve Rastlama Sıklıkları

Erzurum ilinin Aşkale, Merkez ve Pasinler ilçelerindeki korunga tarlalarındaki yabancı otları, yoğunluklarını, rastlama sıklıklarını belirlemek amacı ile 2007-2008 yıllarında yürütülen çalışmada, 1 tohumsuz, 11 tek çenekli (monokotiledon) ve 67 çift çenekli (dikotiledon) olmak üzere 26 familya ve 67 cinse ait 79 farklı yabancı ot türü saptanmıştır. Bu yabancı otların metrekaredeki yoğunluklarının 1 ile 2448 arasında değiştiği ve ortalama yoğunluğun 57.86 bitki/m2 olduğu belirlenmiştir. Poa pratensis L. (Çayır salkım otu) 18.13 adet/m2, Poa bulbosa L. (Yumrulu salkım otu) 14.25 m2, Bromus tectorum L. (Püsküllü çayır) 7.05 m2, Cirsium arvense (L.) Scop. (Köygöçüren) 2.79 m2 ve Convolvulus arvensis L. (Tarla sarmaşığı) 2.16 m2 ile en yoğun türler olarak belirlenirken, C. arvense (%25.93), C. arvensis (%22.94), P. pratensis (%20.72), B. tectorum (%17.78) ve Rochelia disperma (L. fill.) C. Koch (İki tohumlu taşkesen) (%14.80) ise rastlama sıklıkları en yüksek türler olarak tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Yonca, yabancı ot, yabancı ot yoğunluğu, rastlama sıklığı, Erzurum

PDF

___

Açıkgöz, E., 2001. Yem Bitkileri. Uludağ Üniv. Ziraat Fak. Tarla Bitkileri Böl., 584 s, Bursa.
Anonymous, 2004. Tarımsal Yapı ve Üretim. T.C. Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü Yay., Ankara.
Anonymous, 2007. Türkiye İstatistik Yıllığı 2006. T.C. Başbakanlık Türkiye İstatistik Kurumu, Ankara.
Chrisman, J., Kohler, G.A., Bickhof, E.M., 1982. Dehydration of forage crops. The Iowa State University Press, 549-557.
Coruh, I., Tan, M., 2008. Lucerne persistence. yield and quality as influenced by stand aging. New Zealand Journal of Agricultural Research, 51: 39-43.
Cramer, H.H., 1967. Pflanzenschutz und Welternte. Pflanzenschutz Nachrichten Bayer Leverkusen. 20: 1-523.
Çalı, S., Erdiller, G., Ekim, T., 1993. Orta Anadolu Bölgesi yonca ekim alanlarındaki yabancı otlar ve virus hastalıkları ile ilişkileri. Türkiye I. Herboloji Kong., 3-5 Şubat 1993, Adana, 352-354.
Davis, P.H., 1965-1988. Flora of Turkey and the East Aegean Island. At the University Press. Edinburg, Vol. 1-10.
Elçi, Ş., 2005. Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkileri. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı, 486 s, Ankara.
Önen, H., 1999. Pelin (Artemisia vulgaris L.)’in Bazı Biyolojik Özellikleri İle Savaşım Olanakları Üzerinde Araştırmalar. Gaziosmanpaşa Üniv. Fen Bilimleri Enst. Bitki Koruma ABD, Basılmamış Doktora Tezi, Tokat.
Özer, Z., Doğanlar, M., Güncan, A., 1977. Meyanotunun (Glycyrrhiza glabra L.) Biyolojisi ve Mücadele İmkânları Üzerinde Araştırmalar. TÜBİTAK Yay. No:331, 49 s.
Özer, Z., 1993. Niçin yabancı ot bilimi (Herboloji)? Türkiye I. Herboloji Kong.. 3-5 Şubat. 1993, Adana, 1-7.
Özer, Z., Kadıoğlu, İ., Önen, H., Tursun, N., 1997. Herboloji (Yabancı Ot Bilimi). Gaziosmanpaşa Üniv. Ziraat Fak. Yay., No:20, 388 s, Tokat.
Parker, C., Fryer, J., 1975. Weed control problems causing major reduction in world food supplies. FAO Plant Protec. Bull. 23 (3/4): 83-95.
Sözeri, S., 2003. Kontrollü koşullarda yonca (Medicago sativa L.)’nın yaprak ve kök-su ekstraktları ile bitki materyalinin kekre (Acroptilon repens (L.) DC.) tohumlarının çimlenmesine, kök gözlerinin gelişimine allelopatik etkileri. Türkiye Herboloji Derg., 6: 21-31.
Tan, M., Serin Y., 1998. Yoncada en uygun koruyucu bitki ve bunun tesisten çıkarılma zamanının belirlenmesi. Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Derg., 29 (2): 219-229.
Tepe, I., 1988. Van ve yöresinde yem bitkilerinde sorun oluşturan yabancı otlar ve bunların dağılışı. V. Türkiye Fitopatoloji Kong., TUBİTAK 18-21 Ekim 1988, Antalya, 87.
Uluğ, E., Kadıoğlu, İ., Üremiş, İ., 1993. Türkiye’nin Yabancı Otları ve Bazı Özellikleri. T.C. Tarım Orman ve Köyişleri Bakanlığı, Zirai Mücadele Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, Yayın No: 78, 513 s, Adana.
Uygur, F.N., 1985. Untersuchungen zu Art und Bedeutung der Berücksictigung von Cynodon dactylon (L.) Pers. und Sorghum halepense (L.) PLITS. Verlag: Josef Margraf. Stuttgart, 3 (5).