Tarık Dursun K.’nın Öykülerinde İkinci Kişili Anlatıcının Görünümü: “Sen / Siz” Dili

Türk edebiyatının önemli isimlerinden Tarık Dursun K., 1950’li yıllardan itibaren Türk öykücülüğüne yeni bir soluk getirmiştir. Modernizmin yeni estetik dönüşümüne ayak uydurarak öykülerinde farklı anlatı biçimlerini deneyen yazar, özellikle Türk edebiyatı içinde sık rastlanmayan ikinci kişili anlatıcı tipini öykü evrenine yerleştirmesiyle dikkati çeker. Bu çalışmada, ikinci kişili anlatıcının yazar tarafından neden tercih edildiği ve nasıl bir kuruluşla anlatı yapısına dâhil edildiği soruları üzerinden, yazarın öykülerinden seçilen en çarpıcı örneklerle ikinci kişili anlatıcı yapısının genel bir şablonunun çıkarılması amaçlanmıştır. Böylece hem ikinci kişili anlatıcı tipinin kavramsal olarak tanınmasına hem de Tarık Dursun K.’nın öykülerindeki “sen/siz” dilinin çözümlenerek anlamlandırılmasına imkân yaratılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Tarık Dursun K., ikinci kişili anlatıcı, sen / siz dili, modernizm

The Second Person Point of View in Tarik Dursun K.’S Stories: “You” (Singular / Plural) Language

Tarık Dursun K., one of the most significant names of Turkish literature, breathed new life into Turkish story writing as of 1950s. The author, who tries different narration styles in his stories by keeping up with the new aesthetical transformation of modernism, stands out with the way he places second person point of view ‒rare in Turkish literature‒ in the world of story. In this study, it is aimed to draw a general schema of the second person point of view with the most stunning examples taken from the author’s stories, and by means of the questions related to why this point of view is chosen by the author and what kind of structure is used to include it. Thus, an opportunity is created both to introduce the second person point of view as a concept and to interpret the “you (singular/plural)” language in Tarık Dursun K.’s stories.

Keywords:

Tarık Dursun K., second person point of view, you (singular/plural) language, modernism,

PDF

___

Becel, Ayşe. (2004). Tarık Dursun Kakınç’ın Hikâyeleri Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Bender, Tümdar. (18 Mart 2017). “İkinci Tekil Şahsın Romanları”. https://www.gazeteduvar.com.tr/kitap/2017/03/18/ikinci-tekil-sahsin-romanlari/ (Son Erişim Tarihi: 06.06.2018) Demiryürek, Meral. (2010). Roman İncelemesinin Teorik Temelleri ve Uygulamaları, Orhan Hançerlioğlu, Hikâyeden Öte Romandan Beri. İstanbul: Akademik Kitaplar. Demiryürek, Meral. (2012). “Italo Calvino’nun Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu Romanı Bağlamında İkinci Kişili Anlatıcı ve Bakış Açısı”. Şerif Aktaş’ Armağan. Ankara: Kurgan Edebiyat. Demiryürek, Meral. (2013). “Kurgusal Metinlerde İkinci Kişili Anlatıcı ve Bakış Açısı”. FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, (2), s. 119-139. Dumas Fils, Alexandre. (2013). Kamelyalı Kadın. (Çev. Tahsin Yücel) İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yay. Güzelşen, Mehmet Rifat. (1978). Roman Kurgusu ve Yapısal Çözümleme (Michel Butor’un Değişim’i). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları. Hazer, Gülsemin. (2014). “Peride Celâl’in Kurtlar Romanında Bilincin Sunumu”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7/34, 82-91. K., Tarık Dursun. (1991). Güzel Avrat Otu / Sevmek Diye Bir Şey. 2. Basım. Ankara: Bilgi Yay. K., Tarık Dursun. (1992). Ona Sevdiğimi Söyle. 3. Basım. Ankara: Bilgi Yay. K., Tarık Dursun. (1994a). Aşk, Allahaısmarladık. 2. Basım. Ankara: Bilgi Yay. K., Tarık Dursun. (1994b). Ömrüm Ömrüm… 2. Basım. Ankara: Bilgi Yay. K., Tarık Dursun. (1996). Yaz Öpüşleri. 1. Basım. Ankara: Bilgi Yay. K., Tarık Dursun. (1997). İmbatla Dol Kalbim. 2. Basım. Ankara: Bilgi Yay. K., Tarık Dursun. (2003). Dulevi. İstanbul: Bulut Yay. K., Tarık Dursun. (2009a). Gönlümün Bir Parçası – Toplu Öyküler 2. İstanbul: YKY. K., Tarık Dursun. (2009b). Karanfilli Hikâye – Toplu Öyküler 1. İstanbul: YKY. Önertoy, Olcay. (1984). Cumhuriyet Dönemi Türk Roman ve Öyküsü. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 274-276. Öztokat, Nedret Tanyolaç. (2005). “Anlatıcı”. Yazınsal Metin Çözümlemesinde Kuramsal Yaklaşımlar. İstanbul: Multilingual, 124. Parla, Jale. (2012). Babalar ve Oğullar (Tanzimat Romanının Epistemolojik Temelleri). İstanbul: İletişim Yay. Tekin, Mehmet. (2017). Roman Sanatı. İstanbul: Ötüken Neşriyat. Tosun, Necip. (Ekim-Kasım 2001). “Öyküde Anlatıcı Ses”. Hece Öykü. 47. http://tosunnecip.blogcu.com/oykude-anlatici-ses/11233827 (Son Erişim Tarihi: 06.06.2018)