Zaman Kullanımından Memnuniyet Üzerinde Etkili Olan Faktörlerin Araştırılması: Atatürk Üniversitesi Öğrencileri Örneği

Öz Zaman yönetimi ve zamanı etkin kullanma kavramları, günümüzde bireyler için oldukça önemli kavramlar arasında yer almaktadır. Bu iki kavram, kişilerin sadece okul veya çalışma hayatı bakımından değil, aynı zamanda tüm yaşamları için çok önemlidir. Bireyler, genellikle zamanlarını etkin kullandığını ve şahsi zaman yönetimlerini iyi yaptığını düşünmektedir, ancak bu iki kavramı ideali ile gerçekleştirmek o kadar kolay bir iş değildir ve başarılmasında birçok faktör etkilidir. Özellikle üniversitelerde okuyan öğrencilerin çalışma hayatına atılmadan önce okul sıralarında zamanı etkin kullanmayı ve zaman yönetimini öğrenmek zorundadır. Çünkü okul sıralarında bu konuları alışkanlık haline getirmeleri, onların iş yaşamında daha başarılı olmalarını sağlar. Bu kapsamda yapılan çalışmanın amacı, Atatürk Üniversitesinde okuyan öğrencilerinin genel olarak zaman kullanımından memnuniyet üzerinde etkili olan faktörleri belirlemektir. Araştırmada kullanılan veriler, anket yöntemine dayalı olarak elde edilmiştir. Geliştirilmiş anket geçerlilik testine tabi tutulmuş ve anketin Cronbach Alpha (α) katsayısı, 0,749 olarak hesaplanmıştır. Çalışmada kurulan matematiksel modelin kurulmasında ise sıralı lojistik regresyon modeli kullanılmıştır. Çalışmanın sonunda; Atatürk Üniversitesinde okuyan öğrencilerin genel olarak zaman kullanımından memnuniyet üzerinde etkili faktörlerin kişinin aylık geliri, yaşanılan yer temizliği, uyanıkken yatakta kalma zamanı, kütüphane, spor aktiviteleri, sosyal ortada internet, gece eğlenceleri, tatilde kültürel etkinlik, tatilde aile ile zaman geçirme, tatilde arkadaş ile zaman geçirme değişkenlerinin olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Zaman, Memnuniyet, Sıralı Regresyon Analizi

PDF

___

Adair, J. ve Adair, T. (1993). Zaman Yönetimi, B. Güngör (Çev.). Ankara: Öteki Yayınevi.
Akın, H. ve Şentürk, E. (2012). Bireylerin Mutluluk Düzeylerinin Ordinal Lojistik Regresyon Analizi ile İncelenmesi. Öneri Dergisi, 10 (37), 183-193.
Alpar, R. (2012). Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Yöntemler, Detay Yayıncılık, Ankara.
Argan M. (2013). Rekreasyon Yönetimi, Anadolu Üniversitesi Web-ofset Tesisleri, Eskişehir.
Atatürk Üniversitesi Öğrenci İşleri Daire Başkanlığı (2017). https://atauni.edu.tr/aktifogrenci-sayilari, Erişim tarihi:02 Eylül 2017.
Ayhan, S. (2006). Sıralı Lojistik Regresyon Analiziyle Türkiye’deki Hemşirelerin İş Bırakma Niyetini Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Osmangazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Balcı, V. (2003). Ankara’daki Üniversite Öğrencilerinin Boş Zaman Etkinliklerine Katılımlarının Araştırılması, Milli Eğitim Dergisi, 158, 161-173.
Başak, T., Uzun, Ş. ve Arslan, F. (2008). Hemşirelik Yüksek Okulu Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Becerileri, TAF Preventive Medicine Bulletin, 7(5), 429-434.
Çağlıyan, V. ve Göral, R. (2009). Zaman Yönetimi Becerileri: Meslek Yüksek Okulu Öğrencileri Üzerine Bir Değerlendirme, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17, 174-189.
Çitken, P. (1998). Zaman Yönetimi ve işletme Yöneticileri üzerine Bir Araştırma Yüksek lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Demirel, E.T. ve Ramazanoğlu F. (2005). Yöneticiler Açısından Etkin Zaman Yönetimi Tekniklerinin Değerlendirilmesi, Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, 4(1), 30-35.
Drucker, P.F. (2007). Innovation and Entrepreneurship: Practice and Principles, HarperCollins,
Eygü, H. ve Güllüce, A.Ç. (2017). Determination of Customer Satisfaction in Conservative Concept Hotels by Ordinal Logistic Regression Analysis, Journal of Financial Risk Management, 6, 269-284.
Garson, G.D. (2012). Sampling, Statistical Publishing Associates, USA.
Güçlü, N (2001). Zaman Yönetimi, Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi, 25, Ankara
Haberal, E.B. (2012). Hasta ve refakatcı tatmini: Bir eğitim araştırma hastanesinde uygulama, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Ishwaran, H. ve Gatsonis, C.A. (2000). A General Class of Hierarchical Ordinal Regression Models with Applications to Correlated ROC Analysis, The Canadian Journal of Statistics, 28.
Karaçar E. Paslı M.M. (2014). Turizm ve Otel İşletmeciliği Programı Öğrencilerinin Rekreasyonel Eğilimleri ve Rekreasyonel Etkinliklere Katılımına Engel Olan Faktörler. Turizm Akademik Dergisi, 1(1), 29-38.
Karagöz, Y., Kıngır, S., Mesci, M. ve Akbaş, Z. (2010). Zamanın Etkin Kullanımını Sağlayan Faktörlerin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, 25-35.
Kaufman, C.F., Lane, M.P., Lindquist D.J. (1991). Time Congruıty in The Organization: A Proposed Qualıtyof-Life Framework, Journal of Business and Psychology, 6 (1), 79-107.
Kılıçbay, A. (1980). Ekonometrinin Temelleri, İstanbul: Has Kutulmuş Matbaası.
Kocabaş, İ. ve Erdem, R. (2003). Yönetici Adayı Öğretmenlerin Kişisel Zaman Yönetimi Davranışları, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 203-210.
Koç, E. (2009). Kansei mühendisliği kullanılarak müşteri odaklı ürün tasarımı: Web sayfası tasarımında uygulanması, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Kömürcüoğlu, E. (2017). İşletme Yönetiminde Etkin Zaman Kullanımı ve Zaman Planlamanın Önemi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Kurar, İ. ve Baltacı, F. (2014). Halkın Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıkları: Alanya Örneği, International Journal of Science Culture and Sport, Özel Baskı, DOİ: 10.14486/IJSCS177
Long, J.S. (1997). Regression Models for Categorical and Dependent Variables. London: Sage Publications.
Long, J.S. ve Freese, J. (2001). Regressıon Models For Categorıcal Dependent Varıables Using Stata, A Stata Press Publication, Texas.
Macan, T..H. (1994). Time management: Test of a process model, Journal of Applied Psychology, 79, 381-391.
McCullagh, P. (1980). Regression Models for Ordinal Data, Journal of the Royal Statistical Society, 42, 109–142.
Memiş, Y. (2012). İlköğretim 7. ve 8. Sınıf Öğrencilerine Yönelik Negatif Tamsayılara İlişkin Tutum Ölçeği Geliştirilmesi ve Lojistik Regresyonla Analiz, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi / Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Miranda, A.G., Peeters, M.A. ve Rutte, C.G. (2005). Time Management Behavior as a Moderator for the Job Demand–Control Interaction, Journal of Occupational Health Psychology, 10 (1), 64–75.
Misra, R. ve McKean, M. (2000). College Students’ Academic Stress and its Relation to Their Anxiety, Time Management, and Leisure Satisfaction. American Journal of Health Studies, 16(1), 41–51.
Önal, L. (2017), Atatürk Üniversitesi Öğrencilerinin Boş Zaman Tutumları İle Boş Zaman Aktivitelerine Katılımını Engelleyen Faktörlerin İncelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Özçomak, M.S., Oktay, E. ve Özer, H. (2005). Erzurum İlinde Potansiyel Doğalgaz Talebini Etkileyen Faktörlerin Tespiti, EKEV Akademi Dergisi, 10(27), 309-321.
Özdamar, K. (2013). Paket Programlar ile İstatistiksel Veri Analizi-1, Seçkin Yayınları, Ankara.
Orçanlı, K. ve Özdemir, A. (2012). Kredi Kartı Seçimine Yönelik Bir Karar Modeli ve Uygulama: Analitik Hiyerarşi Prosesi(AHP)-ELECTREYöntemi, Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 4(1): 077-106
Özdinç, Ö. (1999). Derecelendirme Sürecinde Ekonometrik Bir Değerlendirme, Piyasası Yayın Kurulu Yayın No:130, Ankara.
Şenel, S. ve Alatlı, B. (2014). Lojistik Regresyon Analizinin Kullanıldığı Makaleler Üzerine Bir İnceleme, Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 5(1), 35-52.
Şerbetçi, A. ve Özçomak, M.S. (2013). “Sıralı Lojistik Regresyon Analizi ile İstatistik ve Ekonometri Derslerinde Başarıyı Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi: Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Öğrencileri Üzerine Bir Uygulama”, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(1), 89 – 110.
Şimşek, M.S., Çelik A. ve Soysal A. (2007). Zaman Yönetimi ve Yönetsel Zamanda Etkinlik (2. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
Tansel, A. ve Güngör, D.N. (2004). Türkiye’den Yurt Dışına Beyin Göçü: Ampirik Bir Uygulama, ERC Working Paper in Economic, 4(2), 1-10.
Uğurlu, C.T., Usta, H.G. ve Şimşek, A.S. (2018). Üniversite Öğrencilerinin Devamsızlık Eğilimleri: Lojistik Yordayıcılık. Kastamonu Education Journal, 26(2), 345-354.
United Nations Statistical Division. (2005), “Guide to Producing Statistics on Time Use: Measuring Paid and Unpaid Work”. (Vol. 93). United Nations Publications.
Yılmaz, A. ve Aslan, S. (2002). Örgütsel Zaman Yönetimi, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3(1), 25-46.