Problem Çözme Kuramı’nın Geçerliliği Üzerine Bir Uygulama: Atatürk Üniversitesi İletişim Fakültesi Örneği

Bu çalışma genel halkın kamular bazında ayrıştırılmasında ve bu kamuların hangi durumlarda ne tür iletişim davranışları sergilediklerini saptamada ilgili literatürde oldukça kullanışlı bulunan Kamular Kuramı’nın daha genişletilmiş hali olan Problem Çözme Kuramı’nın farklı kültürlerde ne düzeyde uygulanabilir olduğunu ortaya koymak üzere gerçekleştirilmiştir. Toplam 288 katılımcı üzerinde gerçekleştirilen çalışmada ilgili kuram kapsamında öne sürüldüğü gibi yüksek düzeyde bir problem ve ilgililik algısının yine yüksek düzeyde bir durumsal motivasyona, yüksek düzeyde bir kısıtlılık algısının dü- şük düzeyde bir durumsal motivasyona, gönderge kriterinin varlığının ve yüksek düzeyde bir durumsal motivasyonun ise yüksek düzeyde iletişim eylemlerine yol açtığı ve buradan hareketle Problem Çözme Kuramı’nın farklı kültürlerde de geçerli ve uygulanabilir olduğu doğrulanmıştır

Anahtar Kelimeler:

Kamular Kuramı, Problem Çözme Kuramı, İletişimsel Eylem

This study is conducted to determine the extent to which Problem Solving Theory is applicable in different cultures, which is an extended form of Publics Thory as a valid theory for classifying general population based on publics and determining which communicative behavior types is presented by these publics. According to the study which is carried out with 288 participants, a high degree of problem and involvement perception is resulted in a high degree of situational motivation; a high degree of constraint perseption is resulted in a low degree of situational motivation, existence of referent criterion and a high degree of situational motivation are resulted in high degree of commuticative actions. Thus, validity and applicability of the Problem Solving Theory in different cultures is confirmed.

Keywords:

Publics theory, Problem Solving Theory, Communicative Action.,

PDF

___

Grunig, J. E. (1997). “A Situational Theory of Publics: Conceptual History, Recent Challenges and New Research”. D. Moss, T. MacManus ve D. Verˇciˇc (Ed.). Public Relations Research: An International Perspective (ss. 3–46). London: ITB Press.
Grunig, J. E. (2005). “Situational Theory of Publics”. Robert L. Heath (Ed.). Encyclopedia of Public Relations, Cilt 2 (ss. 778-780). Thousand Oaks, California, USA: Sage Publications, Inc.
Grunig, J. ve Huang, Y. (2000). “From Organizational Effectiveness to Relationship Indicators: Antecedents of Relationships, Public Relations Strategies, and Relationship Outcomes”. J. A. Ledingham ve S. D. Bruning (Ed.). Public Relations as Relationship Management: A Relational Approach to the Study and Practice of Public Relations (ss. 23-53). London, UK: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
Grunig, J. E. ve Hunt, T. (1984). Managing Public Relations. New York: Holt, Rineharl & Winston.
Grunig, J. ve Repper, F. C. (2005). “Stratejik Yönetim, Kamular ve Gündemler”. J. E. Grunig, D. M. Dozier, W. P. Ehling vd. (Ed.). Halkla İlişkiler ve İletişim Yönetiminde Mükemmellik (Çev. E. Özsayar,) (ss. 43-78). İstanbul: Rota Yayınları.
Hamilton, P. K. (1992). “Grunig’s Situational Theory: A Replication, Application, and Extension”. Journal of Public Relations Research, 4(3), 123-149.
Kim, J.-N. (2011). “Public Segmentation Using Situational Theory of Problem Solving: Illustrating Summation Method and Testing Segmented Public Profiles”. PRism, 8(2), 1-12.
Kim, J. N. ve Grunig, J. E. (2011). “Problem Solving and Communicative Action: A Situational Theory of Problem Solving”. Journal of Communication, 61, 120–149.
Kim, J. N., Grunig, J. E. ve Ni, L. (2010). “Reconceptualizing the Communicative Action of Publics: Acquisition, Selection, and Transmission of Information in Problematic Situations”. International Journal of Strategic Communication, 4, 126–154.
Kim, J. N., Ni, L., Kim, S. H. ve Kim, J. R. (2012). “What Makes People Hot? Applying the Situational Theory of Problem Solving to Hot-Issue Publics”. Journal of Public Relations Research, 24, 144–164.
Kim, J. N., Ni, L. ve Sha, B. L. (2008). “Breaking Down The Stakeholder Environment: Explicating Approaches To The Segmentation of Publics for Public Relations Research”. Journalism & Mass Communication Quarterly, 85(4), 751-768.
Major, A. M. (1993). “Environmental Concern and Situational Communication Theory: Implications for Communicating With Environmental Publics”. Journal of Public Relations Research, 5(4), 251-268.
Ni, L. ve Kim, J. N. (2009). “Classifying Publics: Communication Behaviors and Problem-Solving Characteristics in Controversial Issues”. International Journal of Strategic Communication, 3, 217–241.
Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2004). SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.