___

• Akın, U. ve Koçak, R., (2007). Öğretmenlerin sınıf yönetimi becerileri ile iş doyumlarıarasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 51, 353-370.
• Akyüz, Y. (2014). Türk eğitim tarihi: M.Ö.1000-M.S. Gözden Geçirilmiş 26. Baskı.Ankara: Pegem Akademi
• Albez, C., Sezer, Ş., Akan, D. ve Ada, Ş. (2014). "İlköğretim okullarında zümreöğretmenler kurulu çalışmalarının etkililiği üzerine bir inceleme". Middle Eastern& African Journal of Educational Research, 7, 4-19.
• Aygün, B. (2014). Lise öğretmenlerinin öğretimsel liderlik rollerindeki farkındalıkları ve öğretimsel liderliği sınırlayan faktörlere yaklaşımlarının incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Fatih Üniversitesi Sosyal Biilimler Enstitüsü.
• Babaoğlan, E. ve Yıldırım, C. (2011). Sınıf öğretmenlerinin kullandığı sınıf yönetimmodelleri. e-Journal of New World Sciences Academy. 6 (2), 1635-1659.
• Balay, R. (2003). 2000’ li yıllarda sınıf yönetimi. Ankara: Sandal Yayınları.
• Balcı, A. (2014).Etkili okul-okul geliştirme. 7. Baskı.Ankara: Pegem Akademi
• Barth, R. S. (2006). Improving relationships within the school. Improving ProfessionalPractice, 63(6), 8-13.
• Beycioğlu, K., ve Aslan, B. (2012). Öğretmen ve yöneticilerin öğretmen liderliğineilişkin görüşleri: Bir karma yöntem çalışması. Kuram ve Uygulamada EğitimYönetimi. 18(2), 191-223.
• Beycioğlu, K. ve Aslan, B. (2010). Öğretmen liderliği ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. İlköğretim Online, 9(2), 764-775,
• Buyrukçu, F. (2007). Sınıf öğretmenlerinin öğretimsel liderlik rolleri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bolu: Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Creswell, J. W. ve Plano Clark, V.L.(2015). Karma yöntem araştırmaları tasarımı veyürütülmesi. 2. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık
• Coşar, N. (2010). Sınıf öğretmenlerinin öğretimsel liderlik rollerini yerine getirmedüzeyleri (Bolu ili örneği). (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bolu: Abantİzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Çelik, V. (1999). Eğitimsel Liderlik. Ankara: Pegem Yayınları.
• Çokluk, Ö. Yılmaz, K. ve Oğuz, E. (2011). Nitel bir görüşme yöntemi: odak grupgörüşmesi. Kuramsal Eğitimbilim, 4 (1), 95-107, http://www.keg.aku.edu.tr/yayinlar/2011/cilt4/sayi1/c4s1_6.pdf adresinden 16.09.2011 tarihinde edinilmiştir.
• Dağ, İ. ve Göktürk, T. (2014). “Sınıf yönetiminde liderlik ve liderliğin sınıf yönetiminekatkıları”. The Journal of Academic Social Science Studies. 27, 171-184.
• Doğanay, A. ve Bal, A.P. (2010).”İlköğretim beşinci sınıf matematik öğretimindeöğrenci başarısının ölçülmesi”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi.10 (1), 153-216.
• Çelik, V. (2007). Eğitimsel liderlik. (4.basım). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Erol A. (2012). Resmi Ve özel ilköğretim okulu sınıf şube rehber öğretmenlerinin öğretimsel liderlik rollerinin karşılaştırılması “İstanbul İli Anadolu Yakası örneği”. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Frost, D. ve Durrant, J.(2003). “Teacher leadership: rationale, strategy and impact”. School Leadership ve Management, 23 (2), 173-186.
• Glanz, J. (2006). Instructional leadership.California-USA: Corwin Press.
• Gökyer, N. (2011). “İlköğretim okulu zümre öğretmenler kurulu toplantılarının gerçekleşme düzeyi”. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 21 (2), 127-148.
• Gümüşeli, A.İ. (1996). İstanbul ilindeki ilköğretim okulu müdürlerinin öğretim liderliğidavranışları. (Yayımlanmamış Doçentlik Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi FenEdebiyat Fakültesi, İstanbul.
• Gün, P. (2012). Okul öncesi öğretmenlerinin duygusal zekâ yeterlikleri ile öğretimselliderlik davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayınlanmamış YüksekLisans Tezi), Gaziantep: Gaziantep Üniversitesi.
• Gürses, N. (2015). Beden eğitimi öğretmenlerinin öğretimsel liderlik davranışlarınınincelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Trabzon: Karadeniz TeknikÜniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor AnabilimDalı.
• Hallinger, P. (1983). Assessing the instructional management behavior of principals. (Unpublished doctoral dissertation), Stanford University, Stanford, CA.
• Horng, E. ve Loeb, S. (2010). New Thinking About Instructional Leadership. Phi Delta Kappan. 92, 66-69.
• İftar, G. K. (2004). Özel eğitimde fokus grup araştırmaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (1), 1-7. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/39/51/472.pdf
• Jita, L. C. ve Mokhele, M. L. (2013). The role of lead teachers in instructional leadership: A case study of environmental learning in South Africa. Education as Change, 17 (1), 123-135, DOI: 10.1080/16823206.2014.865998
• Kaya, E. (2006). Türkiye’nin Avrupa Birliği ile bütünleşmesi sürecinde sosyal bilgiler dersinin işlevselliği. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Eskişehir:.Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı, Sınıf Öğretmenliği Programı.
• Kılınç, A. Ç. (2016). Çağdaş liderlik yaklaşımları: öğretim liderliği, öğretmen liderliği, dağıtımcı liderlik. Eğitim Yönetiminde Liderlik Teori, Araştırma ve Uygulama içinde. (Editör. Nezahat Güçlü). Ankara: Pegem Yayınevi.
• Miles, M. B., ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. California, USA: Sage Publications.
• Moore, D. R. (2015). Master Teachers As Instructional Leaders: An Instrumental Case Study. (Unpublished Doctoral Dissertation). Liberty University. Degree Doctor of Education
• Ounpigul, C. (2000). Relationship university students’ perception of teachers’ styles and teacher performance in first year Spanish classes, Unpublished PhD Thesis, The University of Mississipi, USA.
• Rogers, R., ve Threatt, D. (2000). Peer assistance review. Thrust For Educational Leadership, 29(3), 14-16.
• Sağır, M. (2015). Öğretimsel liderlik. Eğitim Yönetiminde Yeni Liderlik Yaklaşımları içinde. (Editör Necdet Konan). Ankara: Pegem A Akademi.
• Tekin, H. (2000). Eğitimde ölçme ve değerlendirme (14. Baskı). Ankara: Yargı Yayınları.
• Tok, H. (2016). “Evaluating the Realization Level of Primary School Teachers’ Instructional Leadership Role in Aspects of Some Variables”. GSE E-Journal of Education. 4, 1-13
• Toprakçı, E. (2013). Sınıf yönetimi. Ankara: Pegem A Akademi.
• Turan, S. (2010). Eğitim yönetimi teori, araştırma ve uygulama. Ankara: Nobel yayın dağıtım
• Türnüklü, A. (2001). “Eğitimbilim alanında aynı araştırma sorusunu yanıtlamak içinfarklı araştırma tekniklerinin birlikte kullanılması”, Eğitim ve Bilim, 26 (120), 8-13.
• Ünver, G., Bümen, N. T. ve Başbay, M. (2010). “Ortaöğretim alan öğretmenliği tezsizyüksek lisans derslerine öğretim elemanı bakışı: Ege Üniversitesi örneği”. Eğitimve Bilim Dergisi, 155 (35), 63-77.
• Yalçınkaya, M. ve Tonbul, Y. (2002). “İlköğretim okulu sınıf öğretmenlerinin sınıf yönetimi becerilerine ilişkin algı ve gözlemler”. Ege Eğitim Dergisi. 1 (2), 1-10.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2004). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (4. Baskı) Ankara: Seçkin Yayınları.
• Yiğit, Y., Doğan, S. ve Uğurlu, C. T. (2013). “Öğretmenlerin öğretmen liderliğidavranışlarına ilişkin görüşleri”. Cumhuriyet International Journal of EducationCIJE 12 (2), 93-105