Saliha KODAY, Ferdi AKBAŞ, Cemal SEVİNDİ

Manisa İlinin Eğitim Coğrafyası

Öz Eğitim bir milleti var eden süreçlerin başında gelmektedir. Ekonomik kalkınma, nüfus miktarı, aile yapısı, gelenek ve görenekler gibi birçok etkene bağlı olarak ilerleme ya da gerileme gösteren eğitim, insanlık tarihi kadar eski bir geçmişe sahiptir. Eğitim düzeyini etkileyen süreçlerden birini teşkil eden nüfus miktarı, dünya milletleri arasında yüzyıllardır devam eden hayat savaşında oldukça büyük bir ağırlığa sahiptir. Bu durumdan hareketle, ülkemiz nüfusu ile ilgili çeşitli bahisleri; nüfusun dağılışı, cinsiyet durumu, kır ve şehir nüfusu, nüfusun eğitim durumu gibi özellikleri tetkik etmek hayati bir öneme sahiptir. Araştırmamızın amacı; Manisa ilinin eğitim durumunun incelenmesi oluşturmaktadır. Bu bağlamada Manisa ili eğitim coğrafyası adlı çalışmanın gelecekte eğitimle ilgili planlamalara ışık tutacağı kanaatindeyiz. Çalışmamızda, Manisa Milli Eğitim Müdürlüğü, Türkiye İstatistik Kurumu verilerinden faydalanılmıştır. Bunun yanında daha önce yapılmış olan çalışmalara da yeri geldiğince değinilmeye çalışılmıştır. Bu veriler neticesinde, Manisa ilinin eğitim durumunu yansıtacak göstergelerin bazıları üzerinde durularak, il nüfusunun eğitim coğrafyası ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Eğitim, Eğitim Coğrafyası

PDF

___

Akpınar, E. (2003). “Kelkit İlçesinde Coğrafi Faktörlerin Örgün Eğitim Üzerindeki Etkileri”. Doğu Coğrafya Dergisi, 8 (10), 169-188.
Büyükarslan, M. A. (1995). “Toplumsal Kalkınma ve Eğitim”. Eğitim Yönetimi Dergisi, 4, 1-10.
Çoban, A. (2013). “Amasya Nüfusunun Eğitim Durumu”. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21 (1), 357-374.
Doğanay, H. (2014). Türkiye Beşeri Coğrafyası, Ankara: Pegem Akademi.
Koday, S. (2005). “Gümüşhane İlinin Eğitim Coğrafyası”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(1), 45-56.
Koday, Z., Erhan, K., Akbaş, F., “Manisa İlinin İdari Coğrafya Analizi”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20 (2), 2016, 537-558.
Önal, İ. (2010).”Tarihsel değişim sürecinde yaşam boyu öğrenme ve okuryazarlık: Türkiye deneyimi”. Bilgi Dünyası, 11 (1), 101-121.
Özçağlar, A. (2015). “Ege Bölgesi Ders Notları”, www.geography.humanity.ankara.edu.tr/ (Erişim: 29 Mayıs 2015).
Şahin, V. (2015). “Tekirdağ’ın Eğitim Coğrafyası Üzerine”. Doğu Coğrafya Dergisi, 20 (34), 43-60.
Tandoğan, A. (1994). Türkiye Nüfusu. Trabzon: Eser Ofset Matbaacılık. Taşlıgil, N. (1992). “Manisa İlinin Nüfus Gelişimi ve Özellikleri”. 19 Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 227-240.
Yıldız, M., Ateş, S., Yıldırım, K., Rasinski, T. (2011). “Okumaz Yazmaz Türk Kadınlarının Perspektifinden Okuryazarlık ve Okumaz Yazmazlık: Fenomenolojik Bir Çalışma”. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8 (1), 740- 759.
TÜİK (2016). Milli Eğitim İstatistikleri, Örgün Eğitim. TÜİK,2015-2016. http://mevzuat.meb.gov.tr/html/temkanun_0/temelkanun_0.html, (Erişim: 06 Eylül 2016).
http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.6360.pdf, 6360 sayılı kanun, (Erişim: 06 Eylül 2016).