İşgörenin Devam Durumunun İnsan Kaynakları Bilgi Sistemiyle İşletme Verimliliğine Etkisinin İncelenmesi

Öz İşgören verilen işi yerine getirmekle yükümlü kişi olarak tanımlanabilir. İşletmelerdeki işgören miktarı işletmenin çalışma kapasitesi ile orantılıdır. Dolayısı ile işletmenin en uygun üretim/hizmeti sağlayabilmesi işgörenin işe devamlılığıyla yakından ilgilidir. İşgörenin devamsızlığı durumunda işletmenin üretim/hizmet kapasitesinde düşüş oluşturacağı bir gerçektir. Devamsızlığın yüksek yada düşük olması kapasite miktarını etkileyecek, dolayısıyla işletmenin verimliliği bundan etkilenecektir. İşgören ile ilgili tüm bilgiler önem arz etmekte olduğundan günümüzde bu kayıtlar İnsan kaynakları bilgi sistemleri yardımıyla en doğru şekilde yapılmaktadır. İndan kaynakları bilgi sistemi işgörene yönelik tüm bilgilerin toplanması, işlenmesi ve değerlendirilmesi işlemlerinin bilgisayarlar yardımıyla yapılmasını içermektedir. İşgörenin takibide bu sistemler sayesinde en doğru şekilde yapılabilmektedir. Bu araştırmada işgörenin devamsızlık durumunun işletmenin genel verimliliğine olan etkileri araştırılmıştır. Araştırma için Malatya’da faaliyet gösteren bir tekstil işletmesi örnek olarak alınmıştır. İşgörenin 2017 yılındaki devamsızlık durumu ayrıntılarıyla incelenmiş ve verimlilik kaybı genel olarak hesaplanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Bilgi, Devam, İnsan, İşgören

PDF

___

Akal, Z. (2000). İşletmelerde Performans Ölçüm ve Denetimi – Çok Yönlü Performans Göstergeleri, No:473, Ankara: MPM Yayınları.
Avedillo Cruz E. (1984). A Manual on Quick Productivitiy Apprasial, Productivitiy & Devolopment Center Development Academy of the Philippines, Pasig, Metro. Newyork: Manila Philippines.
Bacak, B. (2010). “İşe Devamsızlığın Nedenleri, Ekonomik Sonuçları ve Azaltılması İçin Alınması Gereken Önlemler”, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Biga İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi 5.(1): 29-44.
DeSanctis, G.(1986). “Human Resource Information Systems: A Current Assessment, MIS Quarterly”, 10.(1): 15-27
Doğan, A. Baş, ve Aydın, M. A. (1989). İmalatçı Kamu Kuruluşlarında Verimlilik Karşılaştırması, Ankara: MPM Yayınları.
Doğan, A. (2011). “Elektronik İnsan Kaynakları Yönetimi ve Fonksiyonları”, İstanbul Üniversitesi, İşletme Fakültesi, İnsan Kaynakları Yönetimi Anabilim Dalı, 2.(2):51- 80.
Erdoğan, H. (2002). Personel Devri Ve İş Tatmini İle İşten Ayrılma Düşüncesi Arasındaki İlişkiyi Ölçmeye Yönelik Bir Araştırma (Yayınlanmamış Master Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi, İşletme Fakültesi.
Eren, E. (1984). Yönetim Psikolojisi, 2.Baskı, İstanbul, İşletme Fakültesi Yayın No:2, Jex, M. (2002), Organizational Psychology: A Scientist-Practitioner Approach, New York: John Wiley & Sons.
Özbir, Şahin (2006). ERP Sistemlerinin Seçim ve Kurulum Prosesi ve Bir Uygulama, (Yayınlanmamış Master Tezi).İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Samkarpa, S. (2013). “Status of Human Resource Information Systems (HRIS) in Universities and Affiliated Colleges in Hyderabad”, The IUP Journal of Organizational Behavior, 12.(2): 21-42.
Şahin, F. (2011). “İşe Devamsızlığın Nedenleri Sonuçları ve Örgütler İçin Önemi”, Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 4.(1): 24-39.
Yumuşak, S. (2008). “İşgören Verimlilğini Etkileyen Faktörlerin İncelenmesine Yönelik Bir Alan Araştırması”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13.(3): 241-251.