Öz Abstract: The present study focuses on fictional history and historical fiction as forms ofoppositional discourse in the East-Central European literature during highly Stalinized communistregimes. The study evaluates comparatively Danilo Kiš’ A Tomb for Boris Davidovichand MilanKundera’s The Book of Laughter and Forgetting, two literary works that express a reality which takesplace within restricted ideological limits.While exploring the fictional material reified by the writers’ imagination being under the pressureof ideology, a number of aspects have attracted our critical attention. The first regards the importanceof history, in general, and of the historical truth, in particular, as being expressed in the texts of thetwo writers. The second is represented by the authorial attitude towards the motif of ‘memory andforgetting’. The third concerns the originality of the genre: both novels receive the form of a collectionof individual stories consisting of certain narrative lines which, on one hand, are seemingly separate,but, on the other hand, are linked within a given collection as a means of expressing the historicaltruth. The fourth refers to the characteristic humor of Kiš and Kundera’s novels. The works of thetwo writers reveal a very complex humor, alternating from black humor to thoughtful, from biting tosentimental, exposing the human experiences of grief, pain of existence and anguish at facing death.These aspects represent the main similarities between the two literary discourses, which were writtenin a period of crisis in the history of humanity, and, in order to reveal this, the investigation of theseaspects in their thematic and narrative perspectives becomes the main aim of this study.Keywords: Fiction, ideology, history, historiography, genre, authorship, humor, postmodernity,postmodernism.Baskı Altındaki İmgelem: Danilo Kis’in Boris Davidovich için bir Mezarve Milan Kundera’nın Gülüşün ve Unutuşun KitabıÖzet: Bu çalışma, Stalin etkisinin yoğun olduğu komünist rejimlerdeki Doğu ve Orta Avrupayazınında kurgusal tarih ve tarihsel kurguya ilişkin karşıt söylemlerin irdelenmesini içerir. Bubağlamda belirli ideolojik sınırlar içerisindeki gerçekliği dile getiren Danilo Kis’in Boris DavidovichIçin Bir Mezar adlı yapıtı ile Milan Kundera’nın Gülüşün ve Unutuşun Kitabı adlı yapıtı arasındakarşılaştırmalı bir inceleme yapılmıştır.Yazarın ideolojik baskı altındaki imgelemiyle somutlaştırdığı kurgusal yapıtını incelerken, genelanlamda tarihin, özel anlamda tarihsel doğruluğun önemi, “bellek” ve “unutma” motiflerine yazarınyaklaşımı, görünüşte farklı olsalar da, tarihsel doğruluğu dillendirme aracı olarak benzer anlatıbiçimleriyle bireysel öyküler içeren birbirinin bütünleyicisi farklı eleştirel etmenlerin varlığı veson olarak Kis ve Kundera’nın mizah anlayışlarıyla karşılaşılır. Her iki yazarın mizah anlayışınınkara mizahtan düşündüren mizaha, iğneleyici olanından duyguları hedef alanına kadar farklımizah anlayışına sahip olduklarının ve çeşitli şekillerde insanın ölüm karşısında duyumsadığı acıyıve yası ortaya koyduklarının ayrımına varılır. İnsanlık tarihinin belirli bir kriz döneminde kalemealınmış yapıtlar olarak, iki yapıtın yazınsal söylemi ve biçemi arasında benzerlikler olduğu gözeçarpar. İzleksel ve anlatısal bir çözümlemeyle, iki yapıt arasındaki benzerlikleri açığa çıkartmak buçalışmanın temel amacıdır.Anahtar kelimeler: Kurgu, ideoloji, tarih, tarih yazımı, tür, yazarlık, mizah, postmodernite,postmodernizm.