GREK SANATINDA GÖRÜLEN KHİMAİRA’NIN KÖKEN ve GELİŞİMİ

Öz Khimaira, Grek sanatında görülen Doğu kökenli karışık yaratıklar arasındaki, en yaygın tiplerden biridir. O Grekçe keçi olarak adlandırılmasına rağmen her şeyden önce bir aslan karşılığı bir yaratığı temsil eder. Onun keçi olarak adlandırılmasına sebep olan şey sırtından çıkan keçi başıdır. Grek Sanatında Khimaira figürünün beş farklı tipi izlenir. Özellikle Seramik sanatında karşımıza çıkan bu tipler Grek sanatının dışa açıldığı M.Ö. 8. yüzyıldan itibaren yoğun bir şekilde kullanılmaya başlanır. Bu tiplerin kökenlerine baktığımızda bir çoğunun Doğu sanatlarında daha önceki dönemlerde kullanıldığı görülür. Khimaira’yı bir bütün olarak değil de diğer uzuvlarıyla değerlendirdiğimizde ise, bunların Ön Asya ve Mezopotamya sanatlarında M.Ö. 3. binden itibaren çok yaygın olarak kullanıldığını görürüz. Khimaira köken olarak Doğu sanatlarının bir ürünüdür. Fakat mitolojideki bilinen son şeklini Grek sanatında almıştır.

Anahtar Kelimeler:

Khimaira, köken, Pegasos, Grek Sanatı, Mezopotamya, mitoloji

PDF

___

Başaran, F. (2005) “Telekomünikasyon Alanında Yaygınlaştırma Politikaları”, içinde (ed.) H. Geray ve F. Başaran, İletişim Ağlarının Ekonomisi: Telekomünikasyon, Kitle İletişimi, Yazılım ve İnternet, Siyasal Kitabevi, Ankara, s. 107-138.
Boyd-Barrett, O. (2001) “Global Communication Orders”, in (eds.) W. Gudykunst & B. Mody, Handbook of International and Intercultural Communication, Sage, Thousand Oaks, p. 325-342.
Buzzard K. (1992) Electronic Media Ratings, Butterworth Heinemann, Stoneham MA.
Castells, M. (1993) “The Informational Economy and The New International Division of Labor”, in (ed.) M. Castells, The Global Economy in the Information Age, The Pennsylvania University Press, Pennsylvania, p. 15-44.
Noll, A.M. (2004) “Internet Television: Definition and Prospects”, in (ed.) E. Noam et all., Internet Television (European Institute for the Media), Lawrence Erlbaum, London, p. 1-8.
Geray, H. (2003) İletişim ve Teknoloji, Ütopya, Ankara.
Geray, H. (1997) “Yeni Medyaların Elektronik Mahalleleri ve Enformasyon Toplumu”, Ada Kentliyim, Cilt 3, Sayı: 10, s. 76-78.
Geray, H. (1994) Yeni İletişim Teknolojileri, Kılıçarsan Matbaacılık, Ankara.
Göker, A. (2001) “Bilim ve Teknoloji Politikalarına Giriş İçin ‘Enformasyon Toplumu’ Üzerine Kavramsal Bir Yaklaşım Denemesi”, http://www.inovasyon.org/pdf/AYK.Mulkiye.Der.Ag.01.pdf [31.12.2007 tarihinde erişildi].
İnsankaynakları (2007) http://www.insankaynaklari.com/ikdotnet/İcerikDetay. aspx?KayitNo=7630 [30.12.2007 tarihinde siteye erişildi].
Kent, R. (1994) Measuring Media Audiences, Routledge, London.
Lin, C. A. (2001) “Audience Attributes, Media Supplementation and Likely Online Service Adoption”, Mass Communication & Society, Vol. 4 No: 1, p. 19-38.
Morris, I. (2006) “Thomson Predicts 75 m IPTV Users By 2009” http://www.telecommagazine.com/article.asp?HH_ID=AR_2460 [03.01.2008 tarihinde siteye erişildi].
Ömeroğlu, S. (2003) “Dünden Bugüne Teknoloji ve İnsan”, http://www.e3tam.com/destek/Dunden Bugune Teknoloji ve insan.htm [02.01.2008 tarihinde erişildi].
Pavlik, J.V. (1999), “New Media and News: Implications for the Future of Journalism”, New Media & Society, Vol. 1 No: 1, p. 54-59.
Rogers, E. M. (1983). Diffusion of Innovations, The Free Press, New York.
Thompson, J. B. (1990) Ideology and Modern Culture: Critical Social Theory in the Era of Mass Communication, Polity Press, Cambridge.
Toffler, A. (1992) Yeni Güçler Yeni Şoklar, Çev. Belkıs Çorakçı, Altın Kitabevi Yayınları, İstanbul.
Uydu TV Haber (2007) http://www.uydutvhaber.net/site/modules.php?op= modload&name=News&file=article&sid=7371 [03.01.2008 tarihinde erişildi.