Öz Yükte hafif, pahada ağır bir meta olarak nitelendirilen ipeğin işlenerek dokumada kullanılması dünya genelinde uzun bir tarihsel geçmişe dayanmaktadır. İpek Yolu güzergâhının önemli noktalarında biri olan Türkiye’de ise ipekli dokuma birçok yerde üretilip kullanılmakta olup, her daim tercih edilen ticarî ürünler arasında yer almaktaydı. İpekli dokumanın yükselişi Osmanlı Devleti’nin son yıllarına kadar sürmüştü. Ancak XVIII. yüzyılda meydana gelen Sanayi Devrimi sonrası dokuma sektöründe seri üretimin gerçekleşmesi ve uygun fiyattan pazarlanması ile birlikte Türkiye’de ipekli dokumacılık gerilemeye başlamıştır. Bir sıra devam eden savaşların sonucu ise çöküşe geçmiştir. Erken Cumhuriyet Dönemi’nde ipekçiliğin yeniden geliştirilmesi için çalışmalara başlanacaktır. Bursa merkezli sanayileşme atılımları kapsamında 1927’de İpekiş ve 1938’de Gemlik Sunğipek Fabrikaları işletmeye açılmıştır. Böylece Türkiye’de ipekli dokumacılık yeniden ivme kazanacak ve önemli sektörler arasında yerini alacaktır.