Dilbilim, Eğitimbilim ve Ruhbilim Bağlamında Arapça Öğretimi

Yabancı dil öğretim yaklaşım ve yöntemlerinin belirlenmesinde birçok disiplinden yararlanılmakla beraber dil öğretiminin içeriğini daha çok dilbilim, eğitimbilim ve ruhbilimin etkileşiminden çıkarılan sonuçlar belirlemektedir. Nitelikli yabancı dil öğretimi bu bilim dallarını bir araya getiren öğretim faaliyetiyle mümkün olabilir. Bunun için Arapçanın yabancı dil olarak öğretiminde bu alanlardaki standartların belirlenmesi gerekmektedir. Bu makale eğitim psikolojisi, uygulamalı dilbilim ve eğitimbilimin teori, yöntem ve uygulamalarını Arapça öğretimi ekseninde değerlendirerek bu alanlara dair öneriler sunmayı hedeflemektedir. Bu önerilerin nitelikli bir Arapça öğretimi için gerekli olan standartların belirlenmesinde yol gösterici olacağı düşünülmektedir.

Teaching Arabic within the Context of Linguistics, Pedagogy and Psychology

As well as benefiting from a number of disciplines to determine the approaches and methods to teach foreign languages, the content of the language teaching is mainly determined by the results obtained from the interaction between linguistics, pedagogy and psychology. Qualified foreign language education can become possible by the teaching activity which brings these sciences together. For this, it is necessary to set the standards in these fields for teaching Arabic as a foreign language. This article aims to present suggestions for these fields by evaluating the theories, methods and practices of educational psychology, applied linguistics and pedagogy for teaching Arabic. It is thought that these suggestions will be guiding lights in setting the standards that are necessary for teaching Arabic in a qualified way.

___

  • Abraş, M. (2000). Anasiru’l-luğa ve hasâisuhâ, Riyad: Mektebetu’r-Reşid.
  • Akyüz, Y. (2014). Arapça Öğretiminde Drama Tekniği (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Erzurum.
  • Demircan, Ö. (2013). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri. İstanbul: Der yayınları.
  • Dönmezler, İ. (1996). Eğitim Psikolojisi. İzmir: Can Ofset.
  • Demirel, Ö. (2004). Öğretim İlke ve Yöntemleri-Öğretme Sanatı. Ankara: Pegem Yay.
  • Demirezen, M. (2004) “Relations between Psycholinguistic Approach and Foreign Language Learning and Teaching”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 17, 26-36.
  • Els, T. ve dğr. (1984). Applied Linguistics and The Learning of Foreign Languages. London: Edward Arnold.
  • Güneş, F. (2011). “Dil Öğretim Yaklaşımları ve Türkçe Öğretimindeki Uygulamalar” Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 8, sy: 15, 123-148.
  • İbn Cinnî, E. (1952). el-Hasâis, nşr. Muhammet Ali en-Neccâr, Mısır: el-Mektebetu’l İlmiyye.
  • İbn Haldûn. (2004). Mukaddime. çev. Halil Kendir, 2 cilt. Ankara: İmaj.
  • Kıran, Z. (2000). Dilbilime Giriş. Ankara: Seçkin Yay.
  • Martinet, A. (1998). İşlevsel Genel Dilbilim. çev. Berke Vardar. İstanbul: Matbaa 70.
  • Nâka, M. (2011). el-Medhal fi tedrisi’n-nahv, Riyad: Mektbetu’r-Raşid.
  • Onart, A. (1973) “Değişik Yönleriyle Yapısalcılık ve "Yapı" Kavramı”, Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, Temmuz 1973, C: XXVIII, 262, s. 243-251.
  • Peçenek, D. (2008). “Yabancı Dil Öğretiminde Dilbilgisi”, A. Ü. Dil Dergisi 141, 67-84.
  • Selçuk, Z. (2005). Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Senemoğlu, N. (2000). Gelişim Öğrenme ve Öğretim, Ankara: Gazi Kitapevi.
  • Senemoğlu, O. (1990). "Dilbilim Kuramları ve Yabancı Dil Öğretimi". Dilbilim 9, 193- 222.
  • Senemoğlu, O. (1980). “Yabancı Dil Öğretiminde Öncelik Sorunları” Dilbilim 5, 61-66.
  • Saeed, J. (1997). Semantics. UK: Blackwell Publishes Ltd.
  • Strevens, P. (1995) “Uygulamalı Dilbilim: Bir Özet”, çev. Nesibe Fakılı, A. Ü. Tömer Dil Dergisi Dilbilim Cevirileri Özel Sayısı, 17-28.
  • Tuayme, R. (2011). el-Mebadiu ve’l-ususu’l-âmme li beramici ta‘limi’l-luğati’lArabiyye li ağrad âmme, Riyad: Mektbetu’r-Raşid.
  • Turner, M. (1996). The Literary Mind. Oxford: Oxford University Press.
  • et-Tuvayci, H. (1988). et-Taknolocya ve’t-tebiye, Kuveyt: Daru’l-Kalem.
  • Tokdemir, A, (1999) “Anadil ve İkinci Dil”. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi sy.13, 21-24.
  • Yâkut, A. (1985). Fî ‘ilmi’l-lugati’t-tekabuli. İskenderiyye: Dâru’l-Marife.
  • Yaylagül, Ö. (2015). Göstergebilim ve Dilbilim. Ankara: Hece Yayınları.
  • Zengin, D. (2005) “Yabancı Dil Öğretimi Kuramları ve Sözcük Öğretimi”. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, XC, 646, 360-368.