Öz Öğretici manzumlar veya kendisine öğretici şiir adı verilen şey, Abbasiler dönemi Arap şiirinde yeni bir olgu olarak kabul edilmiştir. Bunun etkeni ise Arap kültürünün, diğer medeniyetlerle teması ve onların bilim ve edebiyatlarının tercüme edilmesi sonucunda yabancı kültürlerin etkisiyle gelişimidir. Öğretici şiirin ilk hedefi ise insanlar arasında bilim ve sanatı yaymak ve öğrencilerin bilimsel metinleri ezberlemelerini kolaylaştırmaktır.Bu olgu, sonraki asırlarda tam yerleşecek kadar yayıldı ve o dönemde bilinen tüm bilimleri kapsadı. Şairler, öğretici şiir yazımında farklılık gösterdiler. Kimisi şiirin bir kısım özelliklerini korudu ve özellikle önsözlerde olmak üzere kimi şiirsel parıltıyı sürdürdü. Kalan diğer kısım ise onu, sadece şeklen şiire benzemesinin dışında kendisinde şiirden bir şey kalmayan saf bir ölçüye dönüştürdüler.Öğretici şiirin yararları ve zararları vardı. Yararları, bilimin yaygınlaşması ve öğreniminin kolaylaştırılması, zararı ise bunun, şiirle karışması ve onu yok saymasıdır. Bu, şiir anlayışını ve Arap şiirinin görüntüsünü bozmuştur.