Öz Mark Rothko’nun resimleri dış gerçekliği taklit etmez ve hiçbir öykü anlatmazken, içten dışa yayılan sessizlik, izleyiciyi resmin içine hapseder. Sanatçı hedeflediği bu ruhsal durumu özellikle New York’taki Seagram Binası için yaptığı resimlerde oluşturur. Ancak sergi mekanının da işin bir parçası olduğunu düşündüğü için resimleri Londra’daki Tate Gallery’ye verir. Rothko’nun bu sessiz dil ile mekanı dönüştürmesi ve izleyiciyi bu yerleştirmeye dahil etmesi çalışmanın ana konusudur. Buradaki amaç sözü edilen “sessizlik” i açımlamak, Rothko’nun bu sessiz dil ile temas ettiği noktaları ve mekan ile ilişkisini belirlemektir.
___
Bersani, L. ve Dutoit, U. (2006). Fakir Sanat,Beckett, Rothko, Resnais, Suat Kemal Angı (çev.), Dost Kitabevi, Ankara.
Cheng, F., (2006). Boşluk ve Doluluk, Çin Resim Sanatının Anlatım Biçimi, Kaya Özsezgin (çev.), İmge Kitabevi, Ankara.
Nodelman, S. (1997), The Rothko Chapel Paintings, Origins, Structure, Meaning, The Menil Collection, University of Texas Press, Austin
O’Doherty, B., (2010), Beyaz Küpün İçinde, Galeri Mekanının İdeolojisi, Ahu Antmen (çev.), Sel Yayıncılık, İstanbul.
Ruhrberg, K, Schneckenburger ,M., Fricke,C., Honnef, K. , (2000), Art of The 20th Century, Painting, Sculpture, New Media, Photography, Taschen, Köln
Sontag, S., (1991), Sanatçı: Örnek Bir Çilekeş, Susmanın Estetiği, Yurdanur Salman (çev.)Metis Yayınları, İstanbul.
(Teshuva, J.B, (2003), Rothko, Taschen, Köln.