Yeliz ÇETİNKOL, Mukadder KORKMAZ, HAKAN KORKMAZ, Arzu YILDIRIM ALTUNÇEKİÇ

Ordu ilinde görülen otomikoz ve etkenleri

Otomikoz, dış kulak yolunda mantar türlerinin neden olduğu kaşıntılı süpüratif inflamasyonla karakterize yüzeyel bir infeksiyondur. Bu infeksiyon tropikal ve subtropikal bölgelerde daha fazla görülmekle birlikte, tüm dünyada yaygın olarak görülür. Çalışmamızın amacı Ordu ve çevresinde otomikoza sebep olan mantar etkenlerinin saptanması ve otomikoz epidemiyolojisinin ortaya konulmasıdır. Bu çalışmada, Mayıs 2012-Mayıs 2014 tarihleri arasında Ordu Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğaz Polikliniğine başvuran otomikoz tanısı alan 491 hasta retrospektif olarak incelenmiştir. Ayrıca bu hastaların 153ünden alınan 156 dış kulak yolu sürüntü örneğinin rutin mikolojik yöntemlerle alınan sonuçları değerlendirilmiştir. Mikolojik tanı amacıyla alınan örnek - lerden Sabouraud dekstroz agar (SDA) besiyerine ikişer adet ekim yapılarak kültürlerden biri oda sıcaklığında, diğeri 37°Cde olmak üzere en az dört hafta süreyle inkübe edilmiştir. Kültürlerde üreyen küf tipi mantarlar, koloni özelliklerine göre ve laktofenol pamuk mavisi ile hazırla - nan preparatlardaki özelliklerine göre tanımlanmıştır. Üreyen maya tipi mantarların tanımlanmasında ise çimlenme borusu testi yapılmıştır. Otomikoz ön tanısı alan 153 hastadan alınan 156 dış kulak yolu sürüntü örneği değerlendirilmiş, incelenen örneklerin 118inde (% 75.7) üreme saptanırken, 38inde (% 24.3) üreme saptanmamıştır. Üreme saptanan olguların 61inde (% 51.7) Aspergillus niger, 36sında (% 30.5) Aspergillus flavus, 10unda (% 8.5) Candida albicans dışı maya, yedisinde (% 5.9) Aspergillus fumigatus, ikisinde (% 1.7) Candida albicans ve ikisinde (% 1.7) de Aspergillus niger ve C.albicans dışı maya birlikte üremiştir. Hastanemizde otomikozun en fazla sıklıkta Eylül ayında, en az sıklıkta ise Nisan ayında görüldüğü saptanmıştır. Mevsimlere göre bakıldığında otomikozun en sık sonbahar ve yaz mevsiminde görül- düğü, ilkbahar ve kış mevsiminde bu hastalığa daha az sıklıkta rastlandığı dikkati çekmiştir. Kültürde üreme oranı ve üreyen mantar türleri aylara göre farklılık göstermemektedir (p> 0.05). Dış kulak yolu infeksiyonlarında otomikoz olasılığı özellikle sonbahar ve yaz mevsiminde mutlaka akılda bulundurulmalıdır. Otomikoz olgularında patojen mantar türlerinin bilinmesinin, uygun tedavinin belirlenmesinde ve başa - rısında önemli katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Çalışmamızdaki bulgular, ülkemizde görülen otomikoz epidemiyolojik verilerine önemli bir katkıda bulunacaktır.

Otomycosis and Causative Organisms in Ordu city

Otomycosis is a superficial infection of the external ear which is caused by fungi and characterized by suppurative inflammation and pruritus. Although most common in tropical and subtropical regions, it is a worldwide infection. The aim of our study to investigate the epidemiology and causative organisms of otomycosis in Ordu region. In this study 491 patients withesi, Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı, Ordu, Türkiye an initial diagnosis of otomycosis who consulted the otolaryngology outpatient clinic of Ordu University Education and Research Hospital between May 2012 and May 2014 were retrospectively investigated. In addition mycologic examination and culture results of 156 samples taken from the external ear canals of 153 of these patients were evaluated to determine the causative organisms. Each sample was inoculated on two separate Sabourauds Dextrose Agar, one incubated at room temperature and the other at 37°C for four weeks. Mold type fungi were identified according to colony characteristics and microscopic features at lactophenol cotton blue wet mount preparations. The identification of yeast type fungi was performed by germ tube test. Of the 156 samples 118 (75.7 %) were culture positive. Isolated organisms were Aspergillus niger in 61 (51.7 %) followed by Aspergillus flavus in 36 (30.5 %), non-Candida albicans yeast in 10 (8.5 %), Aspergillus fumigatus in seven (5.9 %), Candida albicans in two (1.7 %) and Aspergillus niger and non-C. albicans yeast together in two (1.7 %) specimens. No association was observed between the type of fungus, culture positivity and month of the year (p> 0.05). When the distribution of patients with otomycosis in outpatient clinic through the year was evaluated, the incidence of otomycosis was highest in September and was lowest in April. The incidence was highest in autumn followed by summer, spring and winter. The probability of otomycosis must be kept in mind and should not be overlooked in external ear canal infections particularly in autumn and summer. We believe that identification of the causative fungal pathogens may be beneficial for proper diagnosis and treatment success in otomycosis. Our findings will provide significant contribution to epidemiologic data of otomycosis in our country.

PDF

___

1. Adoubryn KD, NGattia VK, Kouadio-Yapo GC, Nigué L, Zika DK, Ouhon J. Epidemiology of otomycoses at the university hospital of Yopougon (Abidjan-Ivory Coast), J Mycol Med 2014;24(2):e9- 15. doi: 10.1016/j.mycmed.2013.07.057. http://dx.doi.org/10.1016/j.mycmed.2013.07.05
2. Aneja KR, Sharma C, Joshi R. Fungal infection of the ear: a common problem in the north eastern part of Haryana, Int J Pediatr Otorhinolaryngol 2010;74(6):604-7. http://dx.doi.org/10.1016/j.ijporl.2010.03.001
3. Araiza J, Canseco P, Bonifaz A. Otomycosis: clini- cal and mycological study of 97 cases, Rev Laryngol Otol Rhinol (Bord) 2006;127(4):251-4.
4. Aşçı Z, Sayrek A, Kizirgil A, Yılmaz M. Dış kulak yolu mikoz etkenleri üzerine bir araştırma, İnfeksiyon Derg 1996;10(4):369-71.
5. Ayvaz A, Baki A, Doğan C. Trabzon atmosferinde- ki aeroallerjenlerin mevsimsel dağılımı, Astım Allerji İmmünoloji 2008;6(1):11-6. (5)
6. Çeter T, Pınar NM. Türkiyede yapılan atmosferik fungus spor çalışmaları ve kullanılan yöntemler, Asthma Allergy Immunol 2009;7(1):3-10.
7. Değerli K, Ecemiş T, Günhan K, Başkesen T, Kal E. Manisa bölgesinde otomikoz etkenleri, 1995-2011, Mikrobiyol Bul 2012;46(1):79-84.
8. Durmaz B, Durmaz R, Erpek G, Özcan A. Otomikoz olgularında karşılaşılan olgular, İnfeksiyon Derg 1991;5(2):131-3.
9. Fasunla J, Ibekwe T, Onakoya P. Otomycosis in western Nigeria, Mycoses 2008;51(1):67-70.
10. García-Agudo L, Aznar-Marín P, Galán-Sánchez F et al. Otomycosis due to filamentous fungi, Mycopathologia 2011;172(4):307-10. http://dx.doi.org/10.1007/s11046-011-9427-5
11. Ho T, Vrabec JT, Yoo D, Coker NJ. Otomycosis: clinical features and treatment implications, Otolaryngol Head Neck Surg 2006;135(5):787-91. http://dx.doi.org/10.1016/j.otohns.2006.07.008
12. Klein JO. Otitis Eksterna, Otitis Media and Mastoiditis, Mandell GL, Bennett JE, Dolin R(eds). Mandell, Douglas and Bennetts Principles and Practice of Infectious Disease, 7.baskı kita- bında s.831-7, Churchill Livingstone, Philadelphia (2010).
13. Koç AN, Oğuzkaya M, Erdem F. Otomikoza neden olan mantar türleri, Türk Mikrobiyol Cem Derg 1998;28(1-4):96-8.
14. Kumar A. Fungal spectrum in otomycosis pati- ents, JK Science 2005;7(3):152-5.
15. Malçok HK, Uyanık MH, Aktaş O, Ayyıldız A. Dış kulak yolu kültür sonuçlarının değerlendirilmesi, EAJM 2006;38(3):85-8. 16. Ninkovic G, Dullo V, Saunders NC. Microbiology of otitis externa in the secondary care in United Kingdom and antimicrobial sensitivity, Auris Nasus Larynx 2008;35(4):480-4. http://dx.doi.org/10.1016/j.anl.2007.09.013
17. Ozcan KM, Ozcan M, Karaarslan A, Karaarslan F. Otomycosis in Turkey: predisposing factors, aetio- logy and therapy, J Laryngol Otol 2003;117(1):39-42. http://dx.doi.org/10.1258/002221503321046621
18. Ozcan M, Ozcan KM, Karaarslan A, Karaarslan F. Concomitant otomycosis and dermatomycoses: a clinical and microbiological study, Eur Arch Otorhinolaryngol 2003;260(1):24-7.
19. Pontes ZB, Silva AD, Lima Ede O et al. Otomycosis: a retrospective study, Braz J Otorhinolaryngol 2009;75(3):367-70. http://dx.doi.org/10.1590/S1808-86942009000300010
20. Russell JD, Donnelly M, McShane DP, Alun- Jones T, Walsh M. What causes acute otitis externa? J Laryngol Otol 1993;107(10):898-901. http://dx.doi.org/10.1017/S0022215100124739
21. Sivrel A, Köse Ş, Özgenç O ve ark. Otomikoz etkenlerinin araştırılması, İnfeksiyon Derg 1992;6(4): 241-2.
22. Vennewald I, Klemm E. Otomycosis: diagnosis and treatment, Clin Dermatol 2010;28(2):202-11. http://dx.doi.org/10.1016/j.clindermatol.2009.12.003