İdrar yolu infeksiyonları (İYİ) ülkemizde ve dünyada yatan ve ayaktan hastalarda en sık rastlanan infeksiyonların başında gelmekte ve önemli bir morbidite nedeni olarak karşımıza çıkmaktadır. İdrar yolu infeksiyonlarına neden olan etkenler sıklıkla bağırsak florasından kaynaklı endojen bakteriler olan Gram negatif çomaklar ve enterokoklardır. Gram negatif çomaklar arasında da en sık izole edilen etken Escherichia coli’dir. İdrar yolu infeksiyonlarında komplikasyon gelişme olasılığını azaltmak için sıklıkla ampirik antimikrobiyal tedavisi tercih edilmektedir. Antibiyogram sonucu ve etken bilinmeden başlanan ampirik tedavi, gereksiz ve uygunsuz antimikrobiyal kullanımına neden olabilmektedir. Bu gereksiz kullanım da antimikrobiyallerdeki direnç oranlarını arttırmaktadır. Çalışmamızda hastanemizdeki bu oranın sap- tanarak ampirik olarak seçilecek antibiyotiğin doğru seçilerek tedaviye yardımcı olması amaçlanmıştır. Haziran 2012-Şubat 2014 tarihleri arasında mikrobiyoloji laboratuvarına ayaktan ve yatan hastalardan İYİ ön tanısı ile gönderilen 11,916 adet orta akım idrar örneği çalışmaya alınmıştır. Kromojenik agar ve Mueller Hinton agar sırasıyla tanımlama ve antimikrobiyal direncin tespiti için kullanılmıştır. Laboratuvarda, idrarlar 0.01 μL’lik standart öze kullanılarak ChromAgar Orientation (Becton Dickinson, USA) besiyerine kantitatif yöntemle ekilerek 37°C’de 24-48 saat aerobik koşullarda inkübe edilmiştir. Aynı anda her idrar örneği için yayma hazırlanarak Gram boyama yapılmıştır. 100,000 CFU/ml ve üzerinde bir veya iki çeşit mikroorganizmanın ürediği kültürler not alınmıştır. Çalışmamıza dahil edilen 11,916 İYİ şüpheli hastadan alınan idrar örneğinin 1,157’sinde (% 9.7) E.coli, 267’sinde (% 2.25) Klebsiella pneumo- niae saptanmıştır. Ayaktan ve yatan hastalardan başvuran bireylerde sırasıyla 970 (% 8.15) ve 187 (% 1.5) E.coli; 192 (% 1.61) ve 75 (% 0.62) K.pneumoniae bulunmuştur. Antimikrobiyallere olan direnç incelendiğinde; E.coli suşları için ayaktan hastalarda; imipeneme 5 (% 0.5) suçta direnç bulunmuş olup en etkili, ampisiline 559 (% 57.6) suşta direnç bulunmuş olup en etkisiz antimikrobiyal olarak saptanmıştır. Yatan hastalardan izole edilen iki (% 1.1) suşta nitrofurantoine direnç bulunmuş olup en etkili, ampisilin 139 (% 74.3) suşta direnç bulunmuş olup en etkisiz antimikrobiyal olarak saptanmıştır. K.pneumoniae suşları için ayaktan hastalarda izole edilen suşlara en etkili antimikrobiyal amika- sin (dirençli 7 suş, % 3.6) iken, en etkisiz olan ampisilin-sulbaktam (dirençli 75 suş % 39) olarak belirlenmiştir. Yatan hastalardan izole edilen K.pneumoniae suşlarında amikasin % 9.1 (n=7) direnç oranı ile en etkili, seftriakson % 64.9 (n=50) direnç oranı ile en etkisiz bulunmuştur. Bu çalışmada hastanemizde idrar örneklerinden izole edilen E.coli ve K.pneumoniae suşlarının antimikrobiyallere direnç oranları saptanmıştır. Bu suşların artan direnç problemleri nedeni ile direnç durumlarının takibi çok önemlidir.

Urinary tract infections are one of the most common infections in our country and the world. These infections are one of the most important causes of morbidity. Gram negative rods and Enterococcus are main causative agents of urinary tract infections and these are endogenous bacteria from intestinal flora of patients. Escherichia coli is the most common isolated bacteria between gram negative rods. Empirical treatment is often preferred because it reduces morbidity rates. Unnecessary and inappropriate antimicrobial usage also causes increased antimicrobial resistance. This study aimed to determine these ratios and to help treatment. A total of 11,916 midstream urine samples from outpatients and hospitalized patients that were submitted to the microbiology laboratory with a preliminary diagnose of urinary tract infection between June 2012 and February 2014 were included in this study. Chromogenic agar and Mueller Hinton agar were used for and antimicrobial resistance respectively. Urine samples were cultured quantitatively in ChromAgar Orientation agar (Becton Dickinson, USA) with 0.01 μl standart inoculation loop and incubated at 37°C for 24-48h at aerobic conditions. Gram stained preparations were also made. Specimens that contained 100,000 CFU/ml and more E.coli or Klebsiella pneumoniae strains were noted. A total of 1,157 (9.7 %) E.coli and 267 (2.25 %) K.pneumoniae were isolated out of 11,916 patients. Of the E.coli isolates, 970 (8.15 %) were from outpatients and 187 (1.5 %) were from hospitalized patients. Of the K.pneumoniae 192 isolates, (1.61 %) were from outpatients and 75 (0.62 %) were from hospitalized patients. When resistance rates were examined, imipenem was the most effective agent with a ratio of 0.5 % (n=5) and ampicillin was the most ineffective agent with a ratio of 74.3 % (n=139) in E.coli isolated from outpatients. For E.coli isolates from hospitalized patients, nitrofurantoin (resistance 1.1 %, n=2) was the most effective agent and ampicillin (resistance 74.3 %, n=139) was the most ineffective. For K.pneumoniae strains from outpatients most effective was amikacin (resistance 3.6 %, n=7) and most ineffective was ampicillin-sulbactam (resistance 39 %, n=75). For K.pneumoniae strains from hospitalized patients, amikacin (resistance 9.1 %, n=7) was the most effective agent and ceftriaxone (resistance 64.9 %, n=50) was the most ineffective agent. In this study, antimicrobial resistance ratios of E.coli and K.pneumoniae strains isolated from urine specimens in our hospital were determi- ned. Monitoring this resistance is very important because of increasing resistance rates. Our results will help clinicians to decide appropriate empi- rical therapy.