Bu makalede, Rosenberg‟in şiddetsiz iletişim modelinin, etnik gruplar arası siyasi çatışmaların çözümü açısından sunduğu olanak ve kısıtlılıklar çok düzlemli bir çerçeve üzerinden değerlendirilmektedir. Modelin çatışma çözümüne ve insan doğasına dair kabulleri, ruh ve sinir bilim bulgularına göndermede bulunarak irdelenmektedir. Modelin analizinden hareketle, şiddetli çatışmalara yol açma ve barış inşası sürecini tıkama potansiyelleri bakımından farklılaşan bireysel kapasitelerin göz önünde bulundurulmasının önemi vurgulanmaktadır. Travmaların zincirleme etkisinin ve şiddet döngüsünün kırılabilmesi bakımından, çok düzlemli bir çözümleme çerçevesi benimsenmesinin ve mezo ve makro düzlemlerde yer alan teorilerin insan doğasına dair kabullerinin ruh ve sinir bilim bulgularını takip ederek yenilenmesinin faydalı olduğu ortaya konmaktadır. 

This article examines the opportunities and limits of Rosenberg‟s non-violent communication model in ethnic conflict resolution processes through a multi-level analytical framework. The model‟s presumptions on human nature and conflict resolution are analyzed with reference to the findings in psychology and neuroscience. Based on this analysis, significance of variation in individual capacities as regards their potential for inciting violent conflicts and hindering peace processes is accentuated. The utility of a multilevel analytical framework and the renewal of the mezzo- and macro-level theories‟ presumptions on human nature with novel findings in psychology and neuroscience are stressed in order to break the chain of traumas and the circle of violence.