BİLGİ EDİNME HAKKI ÇERÇEVESİNDE KİŞİSEL VERİLERİN KORUNMASI

Öz Demokratik bir toplumda varlığı zorunlu kabul edilen bilgi edinme hakkı ve kişisel verilerin korunması hakkı, birbirini tamamlayıcı nitelikte olabileceği gibi birbiri ile çatışma hâlinde de olabilmektedir. Mevcut yasal düzenlemelerimizde doğrudan her iki hak arasında var olabilecek bir çatışmanın nasıl çözümlenebileceğine ilişkin açık bir düzenleme yer almamaktadır. Bilgi Edinme Hakkı Kanunu’nda istisnalar arasında yer verilen “özel hayatın gizliliği”, kişisel verilerin korunmasını da kapsamakta ancak söz konusu Kanun, bu istisnaya birtakım sınırlamalar getirdiği için kişisel verilerin korunması ile bilgi edinme hakkının çatışması doğrudan bu yasal düzenleme ile çözüme kavuşturulamamaktadır. Bu sebeple bir başkasına ait kişisel verilerin veya bu kişisel verileri içeren bir bilgi veya belgenin talebi hâlinde, Bilgi Edinme Hakkı Kanunu’ndaki ve Kişisel Verilerin Korunması Kanunu’ndaki yasal düzenlemeler ile Anayasa’nın 13. maddesinde yer alan temel hak ve hürriyetlerin sınırlandırılmasına ilişkin kurallar birlikte değerlendirilerek bu iki hak arasında makul bir dengenin kurulması sağlanmalıdır.

Anahtar Kelimeler:

Bilgi edinme hakkı, kişisel veri, kişisel verilerin korunması hakkı, kişisel verilerin korunması hakkı, özel hayatın gizliliği, yönetimde şeffaflık

PDF

___

AKGÜL, Aydın (2014). Danıştay ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları Işığında Kişisel Verilerin Korunması, İstanbul: Beta Yayınları.
AKILLIOĞLU, Tekin (1991). “Yönetimde Açıklık-Gizlilik ve Bilgi Alma Hakkı”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, C. 46., S. 3., ss. 1-12.
AKYILMAZ, Bahtiyar, SEZGİNER, Murat, KAYA, Cemil (2020). Türk İdare Hukuku, 12. Baskı, Ankara: Savaş Yayınevi.
ARSLAN ÖNCÜ, Gülay (2019). Özel Yaşama ve Aile Yaşamına Saygı Hakkı, Ankara: Avrupa Konseyi Yayını.
AYDEMİR, Muhammed Emin (2020). Kamu Yönetiminde Açıklık ve Bilgi Edinme Hakkı, Ankara: Adalet Yayınevi.
BOYAR, Oya (2013). Devletin Pozitif Yükümlülükleri ve Dolaylı Yatay Etki, içinde Sibel İnceoğlu (Der.), İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi ve Anayasa: Anayasa Mahkemesine Bireysel Başvuru Kapsamında Bir İnceleme (ss. 54-81), İstanbul: Beta Yayınları.
BYCHAWSKA-SIVIARSKA, Dominica (2018). Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Kapsamında İfade Özgürlüğünün Korunması; Uygulamacılar İçin El Kitabı, Tuğçe Duygu Köksal (Çev.), Ankara: Avrupa Konseyi Yayını.
DIMMICH, Agata (2008). “The Right of the Public to be Properly Informed under Article 10 of the European Convention on Human Rights”, University of Warmia and Mazury in Olsztyn Law Review, Vol. 1, ss. 107-115.
DÖNER, Ayhan (2010). Şeffaf Devlette Bilgi Edinme Hakkı ve Sınırları, İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
EKEN, Musa (1994). “Kamu Yönetiminde Gizlilik Geleneği ve Açıklık İhtiyacı”, Amme İdaresi Dergisi, C. 27., S. 2., ss. 25-54.
EKEN, Musa (1995). Bilgi Edinme Hakkı, İnsan Hakları Yıllığı, C. 17., ss. 61- 75.
ERDEMLİ, Mahmut, ONUR, Tolga (2014). “Türkiye’de Özel Hayat ve Bilgi Edinme Hakkı İlişkisi: Bilgi Edinme Kurulundan İki Adım İleri Bir Adım Geri”, Ankara Barosu Dergisi, S. 3, ss. 285-311.
ERYILMAZ, Bilal (1999). “Geleneksel Yönetimden Yeni Yönetim Anlayışına”, Liberal Düşünce, C. 4., S. 15., ss. 84-88.
GÖK, Hasan (2012). “Bilgi Edinme Değerlendirme Kurulu Kararlarında Özel Hayatın Gizliliği İstisnası”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, S. 99, ss. 151- 164.
GÜRAN, Sait (1982). “Yönetimde Açıklık”, İdare Hukuku ve İlimleri Dergisi, C. 3., S. 1-3, ss. 101-112.
HENKOĞLU, Türkay (2015). Bilgi Güvenliği ve Kişisel Verilerin Korunması, Ankara: Yetkin Yayınları.
İMRE, Zahid (1974). “Şahsiyet Haklarından Şahsın Özel Hayatının ve Gizliliklerinin Korunmasına İlişkin Meseleler”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, C. 39, S. 1-4, ss. 147-168.
İYİMAYA, Ahmet (2003). “Bilgi Edinme ve Verilere Ulaşma Özgürlüğü”, Ankara Barosu Dergisi, S. 1, ss. 41-47.
KAYA, Cemil (2005). İdare Hukukunda Bilgi Edinme Hakkı, Ankara: Seçkin Yayınları.
KIRIŞIK, Fatih (2016). Yönetsel Dönüşüm Sürecinde Şeffaflık ve Bilgi Edinme Hakkı, Bursa: Ekin Yayınları.
ÖZBUDUN, Ergun (2017). Türk Anayasa Hukuku, 17. Baskı, Ankara: Yetkin Yayınları.
SOYKAN, Cavidan (2007). “Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihatlarında Bilgi Edinme Hakkı”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 56. S. 2, ss. 63-74.
TAYFUN, Recep, ÇETİN, Muharrem (2015). “Özel Hayatın Gizliliği Perspektifinden Birey- Devlet İlişkileri”, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, S. 41, ss. 1-19.
“Convention for the Protection of Individuals with regard to Automatic Processing of Personal Data”, https://www.coe.int/en/web/conventions/ full-list/-/conventions/treaty/108 (Erişim Tarihi: 25/01/2021).
“Convention on Access to Information, Public Participation in Decision- Making and Access to Justice in Environmental Matters”, https://unece. org/environment-policy/public-participation/aarhus-convention/text (Erişim Tarihi: 21/12/2020).
“General Data Protection Regulation”, https://eur-lex.europa.eu/eli/ reg/2016/679/oj (Erişim Tarihi: 25/01/2021).
“United Nations Millennium Declaration”, https://www.ohchr.org/EN/ ProfessionalInterest/ Pages/Millennium.aspx (Erişim Tarihi: 21/12/2020).
“Universal Declaration of Human Rights”, https://www.un.org/en/universaldeclaration- human-rights (Erişim Tarihi: 21/12/2020).
Leander/İsveç, B. No: 9248/81, 26/3/1987.
Gaskin/Birleşik Krallık, B. No: 10454/83, 7/7/1989.
Niemietz/Almanya, B. No: 13710/88, 16/12/1992.
McGinley ve Egan/Birleşik Krallık, B. No: 21825/93 ve 23414/94, 9/6/1998.
Rotaru/Romanya, B. No: 28341/95, 4/5/2000.
P.G. ve J.H./Birleşik Krallık, B. No: 44787/98, 25/9/2001.
M.G./Birleşik Krallık, B. No: 39393/98, 24/9/2002.
Roche/Birleşik Krallık, B. No: 32555/96, 19/10/2005.
Sdružení Jihočeské Matky/ Çek Cumhuriyeti, B. No: 19101/03, 10/7/2006.
Társaság a Szabadságjogokért/Macaristan, B. No: 37374/05, 14/4/2009.
AYM, E.2006/167, K.2008/86, 20/3/2008.
AYM, E.2013/122, K.2014/74, 9/4/2014.
AYM, E.2013/114, K.2014/184, 4/12/2014.
AYM, E.2014/180, K.2015/30, 19/3/2015.
Ercan Kanar, B. No: 2013/533, 9/1/2014.
Mehmet Arif Kılınç, B. No: 2013/1656, 16/7/2014.
Marcus Frank Cerny [GK], B. No: 2013/5126, 2/7/2015.
Bülent Polat [GK], B. No: 2013/7666, 10/12/2015.
Ömür Kara ve Onursal Özbek, B. No: 2013/4825, 24/3/2016.
Nurcan Belin, B. No: 2014/14187, 10/01/2018.
E.Ü. [GK], B. No: 2016/13010, 17/9/2020.
H.Ç., B. No: 2017/14907, 30/9/2020.
A.A.Y., B. No: 2016/13011, 29/9/2020.
Arif Ali Cangı [GK], B. No: 2016/4060, 17/9/2020.
Celal Oraj Altunörgü, B. No: 2018/31036, 12/1/2021.
Danıştay 10. Dairesinin 20/10/2008 tarih ve E.2006/6885 sayılı kararı.
Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 13/2/2013 tarih ve E.2012/617 sayılı kararı.
K.T. 11/10/2004, K.S. 2004/128.
K.T. 11/10/2004, K.S. 2004/129.
K.T. 11/10/2004, K.S. 2004/135.
K.T. 25/10/2004, K.S 2004/140.
K.T. 6/12/2004, K.S. 2004/191.
K.T. 6/12/2004, K.S. 2004/199.
K.T. 20/12/2004, K.S. 2004/213.
K.T. 20/12/2004, K.S. 2004/217.
K.T. 17/1/2005, K.S. 2005/38.
K.T. 17/1/2005, K.S. 2005/41.
K.T. 11/2/2005, K.S. 2005/76.
K.T. 6/4/2005, K.S. 2005/222.
K.T. 27/4/2005, K.S. 2005/299.
K.T. 6/5/2005, K.S. 2005/328.
K.T. 6/5/2005, K.S. 2005/309.
K.T. 6/5/2005, K.S. 2005/308.
K.T. 6/5/2005, K.S 2005/324.
K.T. 1/6/2005, K.S. 2005/409.
K.T. 7/9/2005, K.S. 2005/619.
K.T. 29/3/2012, K.S. 2012/393.
K.T. 6/12/2012, K.S. 2012/1969.