Doğa Yürüyüşçülerinin Öz-Liderliklerinde Duygusal Zekânın Rolü

Bu çalışmanın amacı, doğa yürüyüşlerinde liderlik yapan bireylerin öz-liderlikleri üzerinde duygusal zekânın rolünü ortaya çıkarmaktır. Veriler doğa yürüyüşlerinde liderlik yapan bireylerden çevrimiçi anket yoluyla toplanmıştır. Toplamda kullanılabilir 239 anket elde edilmiştir. Çalışmada, ölçeklerin geçerliklerini ve güvenirliklerini ortaya çıkarmak amacıyla açıklayıcı faktör, değişkenler arasındaki ilişkiyi ortaya koymak için korelasyon ve duygusal zekânın öz-liderlik üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla regresyon analizi gibi nicel analizler uygulanmıştır. Analizler sonucunda duygusal zekânın doğa yürüyüşçülerinin öz-liderlikleri üzerinde etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Öz-liderlik üzerinde duygusal zekânın iyi oluş ve sosyallik değişkenleri pozitif, öz-kontrol değişkeni negatif yönlü etkilidir. Doğa yürüyüşçülerinin yüksek motivasyona sahip, çevre ile uyumlu ve stres ile baş edebilen kişiler olmaları öz-liderlikleri üzerinde pozitif etkiye sahiptir. Ayrıca çalışma, dağcılık kulüplerine ve doğa yürüyüşçülerine duygusal zekâ ve öz-liderlik konularında yol gösterici öneriler sunmaktadır.

The Role of Emotional Intelligence on the Self-Leadership of Trekkers

The purpose of this study is to reveal the role of emotional intelligence on the self-leadership of trekkers. Data were collected from trekking leaders by using quantitative methods through an online questionnaire. In total, 239 usable questionnaires were obtained. Quantitative analyzes were applied in this study such as explanatory factor analysis to reveal the validity and reliability of the scales, correlation analysis to determine the relationship between variables, and regression analysis to find out the effect of emotional intelligence on self-leadership. As a result of the analysis, it was concluded that emotional intelligence was effective on trekkers' self-leadership. The well-being and sociability variables of emotional intelligence have a positive effect on self-leadership, while the self-control variable has a negative effect. The fact that trekking leaders are highly motivated, compatible with the environment and able to cope with stress has a positive effect on their self-leadership. Also, the study offers guiding suggestions to mountaineering clubs and trekkers on emotional intelligence and self-leadership.

PDF

___

Abdullahi, A. Z., Anarfo, E. B. ve Anyigba, H. (2020). The Im- pact of Leadership Style on Organizational Citizenship Behavior: Does Leaders’ Emotional Intelligence Play a Moderating Role?, Journal of Management Development, 39 (9/10): 963-987.
Acebes-Sánchez, J., Diez-Vega, I., Esteban-Gonzalo, S. ve Rodriguez-Romo, G. (2019). Physical Activity and Emotional Intelligence among Undergraduate Students: A Correlational Study, BMC Public Health, 19 (1): 1-7.
Alotaibi, S. M., Amin, M. ve Winterton, J. (2020). Does Emo - tional Intelligence and Empowering Leadership Affect Psychological Empowerment and Work Engagement?, Leadership & Organization Development Journal , 41 (8): 971-991.
Barbuto, J. E. ve Burbach, M. E. (2006). The Emotional Intel - ligence of Transformational Leaders: A Field Study of Elected Officials, The Journal of Social Psychology, 146 (1): 51-64.
Batool, B. F. (2013). Emotional Intelligence and Effective Lea- dership, Journal of Business Studies Quarterly, 4 (3): 84-94.
Chan, J. T. ve Mallett, C. J. (2011). The Value of Emotional In- telligence for High Performance Coaching, Internatio- nal Journal of Sports Science & Coaching, 6 (3): 315-328.
Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences. Mahwah: Lawrence Erlbaum.
Deniz, M. E., Özer, E. ve Işık, E. (2013). Duygusal Zekâ Özelli- ği Ölçeği–Kısa Formu: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışma- sı, Eğitim ve Bilim, 38 (169): 407-419.
D’Intino, R. S., Goldsby, M. G., Houghton, J. D. ve Neck, C. P. (2007). Self-Leadership: A Process for Entrepreneurial Success, Journal of Leadership & Organizational Studies, 13 (4): 105-120.
Doğan, S. ve Şahin, F. (2008). Kendi Kendine Liderlik Ölçe - ğinin Türkçe Uyarlaması, Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması, Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26 (1): 139-164.
Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A. G. ve Buchner, A. (2007). G*Power 3: A Flexible Statistical Power Analysis Prog- ram for the Social, Behavioral, and Biomedical Scien - ces, Behavior Research Methods, 39 (2): 175–191.
Feldman, D. A. (1999) . The Handbook of Emotionally Intelli - gent Leadership: Inspiring others to Achieve Results. Falls Church: Leadership Performance Solutions Press.
Furtner, M. R., Rauthmann, J. F. ve Sachse, P. (2010). The So- cioemotionally Intelligent Self-Leader: Examining Re- lations between Self-Leadership and Socioemotional Intelligence, Social Behavior and Personality: an Internati- onal Journal, 38 (9): 1191-1196.
Gardner, L. ve Stough, C. (2002). Examining the Relationship Between Leadership and Emotional Intelligence in Se- nior Level Managers, Leadership & Organization Deve- lopment Journal, 23 (2): 68-78.
George, J. M. (2000). Emotions and Leadership: The Role of Emotional Intelligence, Human Relations, 53 (8): 1027- 1055.
Göksoy, S., Engin, E. M. E. N. ve Yenipınar, Ş. (2014). Öğret- menlerin Öz Liderlik Rolleri ile Örgütsel Vatandaşlık Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Kahra- manmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergi- si, 11 (1): 103-116.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J. ve Anderson, R. E. (2014). Multivariate Data Analysis (On Yedinci Baskı). Edin - burg: Pearson.
Hayashi, A. ve Ewert, A. (2006). Outdoor Leaders’ Emotional Intelligence and Transformational Leadership, Journal of Experiential Education, 28 (3): 222-242.
Horn, J. L. (1965). A Rationale and Test for the Number of Fac- tors in Factor Analysis, Psychometrika, 30 (2): 179–185.
Houghton, J. D. ve Neck, C. P. (2002). The Revised Self-Le - adership Questionnaire: Testing a Hierarchical Fac - tor Structure for Self-Leadership, Journal of Managerial Psychology, 17 (8): 672-691.
Issah, M. (2018). Change Leadership: The Role of Emotional Intelligence, SAGE Open, 8 (3): 1-6.
Kaiser, H. F. (1974). An Index of Factorial Simplicity, Psycho- metrika, 39 (1): 31-36.
Konan, N. ve Atik, S. (2015). Kendi Kendine (Öz) Liderlik Öl- çeğinin Eğitim Örgütleri için Türkçe’ye Uyarlanması, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması, E-International Jour- nal of Educational Research, 6 (3): 101-115.
Krejcie, R. V. ve Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities, Educational and Psychologi- cal Measurement, 30 (3): 607–610.
Lee, Y. H. ve Chelladurai, P. (2018). Emotional Intelligence, Emotional Labor, Coach Burnout, Job Satisfaction, and Turnover Intention in Sport Leadership, European Sport Management Quarterly, 18 (4): 393-412.
Li, G. S. F., Lu, F. J. ve Wang, A. H. H. (2009). Exploring the Relationships of Physical Activity, Emotional Intelli - gence and Health in Taiwan College Students, Journal of Exercise Science & Fitness, 7 (1): 55-63.
Maamari, B. E. ve Majdalani, J. F. (2017). Emotional Intelli - gence, Leadership Style and Organizational Climate, International Journal of Organizational Analysis, 25 (2): 327-345.
Mayer, J. D. ve Salovey, P. (1997). What is Emotional Intelli - gence?. İçinde D. J. Sluyter (Editör) Emotional Develop- ment and Emotional Intelligence: Educational Implications (ss. 3–34). New York: Basic Books.
Norman, G. R. ve Streiner, D. L. (1998). Biostatistics - The Bare Essentials. Hamilton: B.C. Decker Inc.
Petrides, K. V. (2009). Psychometric Properties of the Trait Emotional Intelligence Questionnaire (TEIQue). İçinde C. Stough, D. H. Saklofske ve J. D. A. Parker (Editörler) Assessing Emotional Intelligence: Theory, Research, and Applications (ss. 85-102). Londra: Springer.
Petrides, K. V. ve Furnham, A. (2000). On the Dmensional Structure of Emotional Intelligence, Personality and In- dividual Differences, 29 (2): 313-320.
Prati, L. M., Douglas, C., Ferris, G. R., Ammeter, A. P. ve Buckley, M. R. (2003). Emotional Intelligence, Leaders- hip Effectiveness, and Team Outcomes, The Internatio- nal Journal of Organizational Analysis, 11 (3): 21-40.
Salovey, P. ve Mayer, J. D. (1990). Emotional Intelligence, Imagination, Cognition and Personality, 9 (3): 185–211.
Schutte, N. S., Malouff, J. M., Hall, L. E., Haggerty, D. J., Co- oper, J. T., Golden, C. J. ve Dornheim, L. (1998). Deve - lopment and Validation of a Measure of Emotional In- telligence, Personality and Individual Differences, 25 (2): 167-177.
Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2015). Çok Değişkenli İstatis- tiklerin Kullanımı (Altıncı Basımdan Çeviri) (Çevirmen: Baloğlu, M.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Türkiye Dağcılık Federasyonu. (2021). Dağcılık, https://tdf. gov.tr/dagcilik/, Erişim tarihi: 06 Temmuz 2021.
Uğurluoğlu, Ö. (2010). Kendi Kendine Liderlik Stratejileri Üzerine Bir Araştırma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24 (1): 175-191.
Vann, V., Sparks, B. ve Baker, C. (2017). A Study of Emotional Intelligence and Self-Leadership, SAM Advanced Mana- gement Journal, 82 (3): 18-28.