YASEMİN GÖRGÜLÜ, Aylin KÜÇÜK, Seçil Uysal ÇETİNKAYA

Evaluating the people who were sent for determining of criminal responsibility

ÖZET Amaç: Türkiyede ceza kanunu gereğince suç işlediği sırada akıl hastalığı etkisinde olup işlediği fiilin hukuksal anlam ve sonuçlarını algılayamayan veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneği önemli derecede azalmış olan kişiye ceza verilmez. Çalışmanın amacı Türkiyenin en büyük adli psikiyatri kliniğinde bir yıl boyunca ceza sorumluluğunun değerlendirilmesi için gönderilen kişilerin sosyodemografik verileri, ceza sorumluluğu hakkın- da oluşan bilirkişi kanısı, tanısal dağılımları, işledikleri suçun niteliğini değerlendirmektir. Yöntem: Toplam 332 kişi- nin tıbbi dosyaları geriye dönük olarak incelenmiştir. Sonuçlar: Kişilerin 54.5%inde suç tarihinde ceza sorumlulu- ğunu etkileyecek bir akıl hastalığı veya zayıflığı saptanmadığından ceza sorumluluğunun tam olduğu; 39.5% kişinin suç tarihindeki psikiyatrik hastalıkları dolayısıyla ceza sorumluluğu olmadığı saptanmıştır. Tartışma: Suç işledikten sonra psikiyatrik değerlendirme için gönderilenlerin psikiyatrik hastalığı olması, psikiyatrik hastalık tanı dağılımı, işlenen suçların mahiyeti ve kime karşı işlendiği açılarından incelendiğinde ülkemizde ve yurt dışındaki çalışmaların sonuçlarının birbiriyle uyumlu ve tutarlı olduğu görülmüştür. (Anadolu Psikiyatri Derg 2015; 16(4):270-275)

Ceza sorumluluğunun belirlenmesi için gönderilen kişilerin değerlendirilmesi

Objective: According to the penal code in Turkey, a person who, during the commission of a crime, is under the influence of mental illness, who cannot detect legal meaning and consequences of the act committed or whose ability to redirect his/her behavior in relation to the act decreased significantly, will not be punished. The purpose of this study is to evaluate socioeconomic data on people who were sent for criminal responsibility evaluation to the largest forensic psychiatry clinic of Turkey during one-year period, the expert opinion on criminal responsibility, the diagnostic distributions, and the nature of their crimes. Methods: The medical files of 332 people were examined retrospectively. Results: It has been determined that 54.5% had a full criminal responsibility since it was detected that they had no mental illness or weakness which might affect their criminal responsibility and 39.5% were found to have no criminal responsibility for having a psychiatric disorder on the date of crime. Discussion: Considering the fact that those who were sent for psychiatric evaluation after committing a crime have psychiatric disorders as well as the distribution of psychiatric disorder diagnoses, the nature of the crimes committed and against whom these crimes were committed, results of the studies in our country and abroad were found to be compatible and consistent. (Anatolian Journal of Psychiatry 2015; 16(4):270-275)

PDF

___

1. Yeşilbursa D. Yargılama süreçlerinde bilirkişilik ve adli psikiyatrik değerlendirme. M Sercan (Ed.), Adli Psikiyatri Uygulama Kılavu- zu, Ankara: Tuna Matbaacılık, 2007, s.16-32.
2. Meynen G. A neurolaw perspective on psychiatric assessments of criminal responsibility: Decision-making, mental disorder, and the brain. Int J Law Psychiatry 2013; 36:93-99.
3. Öncü F, Sercan M. Ceza hukukunda adli psikiyatri. M Sercan (Ed.), Adli Psikiyatri Uygulama Kılavuzu, Ankara: Tuna Matbaa- cılık, 2007, s.33-50.
4. Kalis A, Meynen G. Mental disorder and legal responsibility: The relevance of stages of decision making. Int J Law Psychiatry 2014; 37(6):601-608.
5. http://www.tbmm.gov.tr/kanunlar/k5237.html
6. Large M, Nielssen O, Elliott G. Reliability of psychiatric evidence in serious criminal matters: fitness to stand trial and the defence of mental illness. Aust N Z J Psychiatry 2009; 43:446-452.
7. Lymburner JA, Roesch R. The insanity defense: five years of research (1993-1997). Int J Law Psychiatry 1999; 22:213-240.
8. Beer D, Turk V, McGovern P, Gravestock SM, Brooks D, Barnett L, Orr D. Characteristics of patients exhibiting severe challenging behaviour in low secure mental health and mild learning disabili- ties units. Journal of Psychiatric Intensive Care 2005; 1:29-35.
9. Vinkers DJ, de Beurs E, Barendregt M, Rinne T, Hoek HW. The relationship between mental disorders and different types of crime. Crim Behav Ment Health 2011; 21:307-320.
10. Singh JP, Grann M, Lichtenstein P, Långström N, Fazel S. A novel approach to determining violence risk in schizophrenia: developing a stepped strategy in 13,806 discharged patients. PLoS One 2012; 7(2):e31727.
11. Lamberti JS. Understanding and preventing criminal recidivism among adults with psychotic disorders. Psychiatr Serv 2007; 58:773-781.
12. Türkcan S, İncesu C, Canbek Ö, Can Y, Sercan M, Uygur N. 1831 adli olgunun tanı dağılımı ve tanı-suç bağlantısının değerlendiril- mesi. Düşünen Adam 2000; 13:132-137.
13. Öncü F, Soysal H, Uygur N, Özdemir F, Türkcan S, Yeşilbursa D, ve ark. Zorunlu klinik tedavi sonrası yineleyici suç işleyen adli psikiyatri olgularının tanı ve suç niteliği açısından değerlendiril- mesi. Düşünen Adam 2002; 15:132-148.
14. Aksu H, Demirkaya SK, Özgür BG, Gün B. Aydın ilinde bir yıldaki çocuk ve ergen adli olguların değerlendirilmesi. Anadolu Psiki- yatri Derg 2013; 14:369-377.
15. Kalenderoğlu A, Yumru M, Selek S, Savas HA. Gaziantep üniver- sitesi tıp fakültesi adli psikiyatri birimine gönderilen olguların ince- lenmesi. Nöropsikiyatri Arşivi 2007; 44:86-90.
16. Almeida J, Graça O, Vieira F, Almeida N, Santos JC. Charac- teristics of offenders deemed not guilty by reason of insanity. Med Sci Law 2010; 50:136-139. 17. Pierre JM. The neuroscience of free will: implications for psychi- atry. Psychol Med 2014; 44:2465-2474.