Cinsel istismara uğrayan çocuklarda ciddi ruhsal bozukluklar geliştiği bilinmektedir. Bunun yanı sıra birçok ülkede uygulanan cinsel istismarda bulunan suça sürüklenen çocuklara yönelik rehabilite edici tedavi basamaklarının yetersiz olduğu görülmektedir. Günümüzde çocuk cezaevlerinin kapatılması girişimleri veya cezaevlerinde suça sürüklenen çocukların travmatik sayılabilecek durumlara uğramaları ile ilgili haberler dikkat çekmektedir. Gençlere uygulanacak tedavi programları oluşturmak, ailelerin tedaviye katılması ve gençlerin yeniden topluma kazandırılması için gerekli eğitim, sosyal destek ve meslek edindirme programları geliştirmek günümüzde önemli gereksinmeler durumuna gelmiştir. Toplumun güvenliği açısından, uzun süre tedavi ve izleme sağlanması gerekir. Bu olgumuzda cinsel istismarda bulunan çocukların ruhsal süreçlerinin ve uygun rehabilite edici koşulların nasıl olması gerektiği tartışılmıştır.
It is well known that children exposed to sexual abuse tend to severe mental disorders, are not enough to treat those children. Prisons for children are said to be shut for some reasons, or there are some news that in those prisons some children are exposed to maltreatment or sexual abuse. To provide treatment programs, including families into treatments and acculturation of youth to the society are the focus points to be improved; social support and employment programs will enable improvements in those population. For the sake of population long term treatments and follow up studies are necessary applications. In our case we have discussed how the mental health of these children exposed to sexual abuse can be improved and to provide rehabilitation process. Furthermore the treatment centers used for the children exposed to sexual abuse or pushed to crimes.
___
1. Polat O, Topaloğlu Ş, Kesim NZ. Irza Geçme ve Irza Tasaddi Suç- larında Psikososyal Faktörlerin Araştırılması. Adana 1. Adli Bilimler Kongresi Kongre Kitapçığı, s.388-390, 1994, Adana.
2. Yavuz MF. Çocuklara yönelik cinsel suçlar. 7. Ulusal Adli Tıp Günleri (1-5 Kasım 1993, Antalya), Kongre Kitabı, s.357-364, 1993, Antalya.
3. Kozanoğlu MC, Yavuz MF, Özkara E. Islahevindeki çocukların demografik özellikleri: Türkiye'den bir kesit. Adli Psikiyatri Dergisi 2004; 1(2):19-25.
4. Uluğtekin S. Hükümlü Çocuk ve Yeniden Toplumsallaşma. Ankara: Bizim Büro Yayınları, 1991.
5. Ereş F. Toplumsal bir sorun: Suçlu çocuklar ve ailenin önemi. Aile ve Toplum Dergisi 2009; 5(7):91.
6. Erdoğan A, Tufan E, Karaman MG, Atabek MS, Koparan C, Özdemir E, ve ark. Türkiye'nin dört farklı bölgesinde çocuk ve ergenlere cinsel tacizde bulunan kişilerin karakteristik özellikleri. Anadolu Psikiyatr Derg 2011; 12:55-61.
7. Montessoro AC, Blixen CE. Public policy and adolescent pregnancy: a reexamination of the issues. Nursing Outlook 1996; 44(1):31-36.
8. Akduman G, Akduman B, Cantürk G. Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. Türk Pediatri Arşivi 2007; 42:4.
9. Öztürk MO. Ruh Sağlığı ve Bozuklukları. Beşinci basım, Ankara: Hekimler Yayın Birliği, 1994.
10. Efta-Breitbach J, Freeman KA. Treatment of juveniles who sexually offend: An overview. J Child Sex Abus 2005; 13:125-138.
11. Walker DF, McGovern SK, Poey EL, Otis KE. Treatment effectiveness for male adolescent sexual offenders: A meta-analysis and review. J Child Sex Abus 2005; 13:281-293.
12. Le Bon G. Kitleler Psikolojisi. T Sağlam (Çev.), On ikinci basım, İstanbul: Timaş Yayınları, 1999.
13. Hall GCN. Sexual offender recidivism revisited: A meta-analysis of recent treatment studies. J Cons Clin Psychol 1995; 63:802-809.
14. Clements CB. Delinquency prevention and treatment: A community-centered perspective. Crim Just Behav 1988; 15:286-305. Anadolu Psikiyatri Derg 2017; 18(Ek.1):5