Yeşil gübrelemenin toprağın biyolojik aktivitesi ve organik madde içeriğine etkisi

Tarla koşullarında yürütülen bu çalışmada yeşil gübreleme amacıyla yetiştirilen fiğ, bakla, üçgül ve çim bitkilerinin toprağın biyolojik aktivitesine ve organik madde içeriğine olan etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Yetiştirilen bitkiler çiçeklenme başlangıcında toprağa karıştırıldıktan sonra, belirli dönemlerde deneme parsellerinden alman toprak örneklerinde; organik madde, organik karbon, CO2 üretimi ve dehidrogenaz (DHA) enzim aktivitesi belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, yeşil gübrelemenin toprağın organik madde ve organik karbon içeriğine önemli bir etkisi olmadığı, toprağın CO2 üretimi ve DHA enzim aktivitesini artırdığı belirlenmiştir. Yeşil gübre bitkileri içerisinde CO2ve DHA enzim aktivitesi üzerine olan etkinin sırayla üçgül>fığ>bakla>çim şeklinde olduğu ortaya konmuştur.

The effect of green manuring on soil organic content and soil biological activity

In this study, which was accomplished in field experiment, it was tried to find out the effects of vetch, faba bean, clover and annual ryegrass on the soil biological activity and soil organic matter content when grown as green manure. Plants grown for green manuring, was mixed to soil at the begining of flowering. Soil samples were taken from the experiment plots in 0-20cm layer. Soil organic matter content, soil organic carbon content, soil CO2 production and dehydogenase (DHA) activity were determined. In conclusion, it was found that there was no effect of green manuring on soil organic matter content and soil organic carbon content. Green manuring had a remarkable effect on soil CO2 production and soil dhydrogenase (DHA) activity. This effect was found that clover>vetch>faba bean>annual ryegrass, respectivelly.

___

  • Akalan, İ. 1988. Toprak bilgisi. Ankara Ü. Zir. Fak. Yay. 1058. Ders Kitabı 309. 193-222s. A. Ü. Basımevi Ankara.
  • Alexander, M. 1977. Introduction to soil microbiology. New York London, Sydney. Toronto.
  • Anonymous. 1954. Diagnosis and improvement of saline and alkaline soils, USDA 60.
  • Beck, T. 1968. Mikrobiyologie des bodens. Bayerischer Landwirtshaftsverlag München Basel Wien.
  • Boguslawski, E. V., F. Zadrazil, and J. Dedruck. 1976. Der einfluss langjaehriger stroh-und gründünngung sowie stickstoffdüngung auf faktorender bodenfruchtbarkeit. I. Mitteilung: Dehydrogenase Aktivitaet des Bodens. Z. F. Acker und Pflanzenbau, Bd 143, Heft 4, 249-258.
  • Bouyoucus, G. J. 1951. A Recalibration of the hydrometer method for making mechanical analysis of soils. Agron. J., 43,434-438.
  • Bremner, J. M. 1965. Methods of soil analysis part 2, chemical and microchemical properties. Ed. C. A. Black, American Society of Agronomy Inc., Publisher Agronomy Series. No: 9 Madison, Wisconsin, U.S.A.
  • Campell, C. A., V. O. Biederbeck, R. P. Zentner, and G. P. Lafond. 1991. Effect of crop rotations and cultural practices on soil organic matter, microbial biomass and respiration in a thin black chernozem. Canadian-Joumal-of-Soil-Science, 71:3,363-376.
  • Chapman, H. D., and P. F. Pratt. 1961. Methods of analysis for soils, plant and waters. Calif. Division of Agricultural Sciences.
  • Çağlar, K. Ö. 1949. Toprak bilgisi. A. Ü. Zir. Fak. Yay. 10, 230s.
  • Çolak, A. K. 1988. Toprak mikrobiyolojisi ve biyokimyası. Çukurova Ü. Zir. Fak. Ders Kitabı: 98, Adana.
  • Foster, J. G. 1995. Methods in applied soil microbiology and biochemistry. Ed. K. Alef and P. Nannipieri. Academic Press. North Yorkshire, Great Britain.
  • Halliwel, G. 1960. A micro determination of carbonhydrates and proteins. Biochem. J. 74: 457-462.
  • Isermeyer, H. 1952. Eine einfache methode zur bestimmung der badenatmung und der karbonate im boden. Z. Pflanzenernahr. Bodenkd. 5, 56.
  • Kacar, B. 1986. Gübreler ve gübreleme tekniği. T.C. Ziraat Bankası Kültür Yayınları, No: 20, 19-93; (473) s., Ankara.
  • Kara, E. E. 1996. Yeşil gübrelemenin toprağın azot mineralizasyonu ve azot kazancına etkisi. Tarım-Çevre İlişkileri Sempozyumu. "Doğal Kaynakların Sürdürülebilir Kullanımı". 13-15 Mayıs, Mersin.
  • Kara, E. E. 1997. Availabilty of nitrogen incorporation of green manure in field plots. 11th World Fertilizer Congress. Fertilization for Sustainable Plant Production and Soil Fertility. 7-13 September. Gent-Belgium.
  • Macrae, R. J., and G. R. Mehuys. 1987. Effects of green manuring in rotation with corn on the physical properties of two Quebec soils. Biological-Agriculture-and-Horticulture.4:4, 257-270.
  • McKenney, D. J., S. W. Wang, C. F. Drury, and W. I. Findlay. 1993. Denitrification and mineralization in corn residues. Soil Sci. Soc. Am. J. 57:1013-1020.
  • Müller, G. 1965. Bodenbiologie UEB. Gustav Fischer Verlag Jena.
  • Özbek, N. 1975. Toprak verimliliği ve gübreler. II. Gübreler. Ankara Ü. Zir. Fak. Yay.: 54, Ders Kitabı: 180, A. 0. Basımevi, Ankara. Sayfa: 61-88, Sayfa Sayısı 196.
  • Sezen, Y. 1991. Gübreler ve gübreleme. Atatürk Üniv. Yayınları No: 679, Zir. Fak. Yayınları No: 303, Ders Kitapları Serisi No: 55, (251) s., Erzurum.
  • Tate, R. L., and D. N. Riemer. 1988. Effect on soil organic matter, Journal of Environmental Quality. 117:1, 163-168.
  • Thalmann, A. 1967. Uber die Mikrobielle Aktvitaet und uhre Beziehhungen zu ruchtbarkeitsmerkmalen Eineger Ackerböden unter Besonderer Beruck sichtigung der Dehydrogenase aktivitaet (TTC)-Reduktions Diss. Giessen.
  • Ülgen, N. 1986. Orta Anadolu koşullarında korunganın ürün miktarında ve azot kapsamında en fazla artış sağlayan nodozite bakteri suşları. Toprak ve Gübre Araştırma Ens. Müd. Genel Yayın No: 137, Ankara.
  • Walkley, A. 1974. An exammation of methods for determining organic cabon and nitrogen in soils. Agr. Sci. Enpl. 25.
  • Yeşilsoy, M. Ş., M. Aydın, A. K. Çolak ve M. Kaplankıran. 1991. Turunçgil bahçelerinde yeşil gübre uygulamalarının toprağın bazı özelliklerine etkileri. Doğa-Tr.J. of Agricultural and Forestry 17, 61-75, Ankara.