Özay Nuri AKSOY, Ceylin ÇANGA, Berkay AKSOY

COVİD-19 SALGINI SÜRECİNDE YETİŞKİNLERİN TEPKİLERİ BANDIRMA ÖRNEĞİ

Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ), sağlığı, sadece hastalık veya sakatlığın olmayışına değil; fiziki, ruhsal ve sosyal açıdan tam bir iyilik durumu olarak tanımlamaktadır. Pandemi dönemlerindeki belirsizlik ve krizin, bireyler üzerinde ki duygusal ve psikososyal etkisinin nasıl yönetildiği konusu ve etkilerle nasıl baş gösterildiği birey ve toplumlar açısından önemlidir. Yetişkinlik, bir yönüyle enerji hareketlilik içerirken diğer yandan bunalım ve streslerin yaşandığı dönemdir. Yetişkinlik döneminde birey, toplumda yer edinme ve aile kurma sonrasında da daha tecrübeli konumda bulunma hedeflenmektedir. Günümüz pandemi koşulları değerlendirildiğinde bireyler yetişkinlik dönemindeki klasik dönem özelliklerinin yanı sıra baş etmek zorunda kaldığı sorunlara Covid-19 da eklenmiştir. Bu araştırma, Nicel yaklaşımla genel tarama modelinde betimsel bir çalışmadır. COVID-19 pandemisinin devam ettiği zamanda toplumun salgından etkilenme durumlarını çeşitli sosyo demografik değişkenlerle ilişkileri çalışılmıştır. Çalışmanın yapıldığı dönemde salgının devam ediyor olması ve kısmi anlamda sokağa çıkma yasağı uygulanması nedeniyle katılımcılara internet kanalıyla ulaşmanın uygun olduğu belirlenmiştir. Örneklem basit seçkisiz örnekleme yöntemi ile ulaşılabildiğimiz 130 katılımcıdan oluşmuştur. Korona Virüs 19 Fobisi Ölçek Alt Puanı olan Psikolojik Alt Boyutunda Kadın açısından anlamlı farklılık vardır. 43 yaş üstünün, 38-42 yaş grubuna göre Somatik Alt Boyutunda, 43 yaş üstünün, 18-22 yaş grubuna göre Somatik Alt boyutunda, Ekonomik Alt Boyutunda, bekarların, evlilere göre, Lise eğitim seviyesindekiler, Üniversite eğitim seviyesindekilere göre, Somatik Alt Boyut bakımından Kamu Çalışan, Özel Sektör mesleğine göre daha çok korona fobik olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler:

Covid-19, Salgın, Pandemi, Halk Sağlığı, Bandırma

ADULT REACTIONS DURING THE COVID-19 EPIDEMIC EXAMPLE OF BANDIRMA

The World Health Organization (WHO) states that health is not just the absence of disease or disability, it is, also, a state of complete physical, mental and social well-being.The issue of how the emotional and psychosocial effects of uncertainty and crisis on individuals are managed and how the effects are dealt with are important for individuals and societies.Adulthood, on the one hand, includes energy and activity, on the other hand, it is a period of depression and stress. During adulthood, the individual aims to be in a more experienced position after gaining a place in society and establishing a family. When today's pandemic conditions are taken into consideration, Covid-19 has been added to the problems that individuals have to cope with, as well as the classic period features in adulthood.This research is a descriptive study in the general survey model with a quantitative approach. At the time of the COVID-19 pandemic, the relationship between the population's exposure to the epidemic and various socio-demographic variables was studied.Due to the ongoing epidemic and the implementation of a partial curfew at the time of the study, it was appropriate to reach the participants via the internet. The sample consisted of 130 participants, reached by simple random sampling method.There is a significant difference in the Psychological Sub-Dimension of the Coronavirus-19 Phobia Scale Sub-Score for Women. It can be said that over the age of 43 is more corona phobic than the 38-42 age group in Somatic sub-dimension; over the 43-year-old than the 18-22 age group; people with high school education level than the ones with university education level; public employee than private sector employee.

Keywords:

Covid-19, Epidemic, Pandemic, Public Health, Bandırma,

PDF

___

Ahorsu, D. K., Lin, C. Y., Imani, V., Saffari, M., Griffiths, M. D., & Pakpour, A. H. (2020). The Fear of COVID- 19 Scale: development and initial validation. International Journal of Mental Health and Addiction.
Arpacı, İ., Karataş, K., & Baloğlu, M. (2020). The development and initial tests for the psychometric properties of the COVID-19. Personality and Individual Differences(164).
Bağ, B., & Ekinci, M. (2005). Sağlık Personelinin Ruhsal Sorunları Olan Bireylere Yönelik Tutumlarının Araştırılması. Bağ, B. ve Ekinci, M., (2005), “Sağlık Personelinin Ruhsal Sorunları Olan Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 3(11), 107-127.
Beck, U. (1992). Risk society: Towards a new modernity. London: Sage Publications.
Bilge, A., & Çam, O. (2010). Ruhsal Hastalığa Yönelik Damgalama ile Mücadele. TAF Preventive Medicine Bulletin, 71-78.
Bos, A. R., Pryor, J. B., Reeder, G. D., & Stutterheim, S. E. (2013). Stigma: Advances in Theory and Research. Basic and Applied Social Psychology, 35(1), 1-9.
Buhr, K., & Dugas, M. J. (2002). The intolerance of uncertainty scale: Psychometric properties of the English version. Behaviour Research and Therapy, 40(8), 31-45.
Cheng, S. K., Wong, C. W., Tsang, J., & Wong, K. C. (2004). Cheng, S. K., Wong, C.Psychological distress and negative appraisals in survivors of severe acute respiratory syndrome (SARS). Psychological Medicine, 34(7), 1184-1195.
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Cohen, L., Manion, L. Research methods in education. London: Routledge Taylor & Francis Group.
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education. London: Routledge Taylor & Francis Group.
de Hoog, N., Stroebe, W., & de Wit, J. B. (2008). The processing of fear‐arousing communications: How biased processing leads to persuasion. Social Influence, 3(2), 84-113.
Emiral, E., Arslan, Z., & Gülümser, Ş. (2020). Covid-19 Pandemisi ve İntihar. ESTÜDAM Halk Sağlığı Dergisi, 5, 138-147.
Erkuş, A. (2005). Bilimsel Araştırma Sarmalı. Ankara: Seçkin Yayınevi.
Furedi, F. (2014). Korku kültürü: Risk almanın riskleri. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Geçtan, E. (2012). Psikodinamik Psikiyatri ve Normaldışı Davranışlar. İstanbul: Metis Yayınevi.
Giddens, A. (2000). Sociology (Sosyoloji)Giddens, A., (2000), Sociology (Sosyoloji), (Yay. Haz: H. Özel ve C. Güzel). Ankara: Ayraç Kitabevi.
Goffman, E. (1963). GofStigma: Notes On The Management of Spoiled Identity. ABD: Prentice-Hall, Inc.
Haghighat, R. (2001). A Unitary Theory of Stigmatisation. British Journal of Psychiatry(178), 207-215.
İkiışık, H. (2008). Tıp Fakültesi Öğrencelerinde Şizofrenlere Yönelik Damgalamanın Değerlendirilmesi. Niteliksel Bir Çalışma, Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Halk Sağlığı ABD.
Kadıoğlu, M., & Hotun Şahin, N. (2015). Kadıoğlu, M. veStigmatizasyon (Damgalama) ve Kadın. Sağlık ve Toplum, 25(3), 3-9.
Karaca, S., & Aşkın, R. (1995). Depresyonla Başaçıkma Ölçeği: Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. Düşünen Adam Dergisi, 8(3).
Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Keefe , F. J., Caldwell, D. S., Queen , K. T., Giil, K. M., Martinez, S., & Crisson, S. (1987). Pain coping strategies in osteoartriritis patients. Journal of Counsulting and Clinical Psychology, 55(2), 208- 212.
Kocabaşoğlu, N., & Aliustaoğlu, S. (2003). Kocabaşoğlu N. veBir Kavram Olarak Stigmatizasyon. Yeni Symposium, 41(4), 190-192.
Levinson, D. J. (1986). A conception of adult development. American Psychologist, 41(1), 3-13.
Oran, N. T., & Şenuzun, F. (2008). Toplumda Kırılması Gereken Bir Zincir: HIV/AIDS Stigması ve Baş Etme Stratejileri. Oran, N.T. ve Şenuzun, F., (2008), “Toplumda Kırılması Gereken Bir ZUluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5(1), 1-16.
Özatay, F., & Sak, G. (2020). COVID-19’un ekonomik sonuçlarını yönetebilmek için ne yapılabilir? Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı, 1(8).
Özyiğit, Ş., Savaş, H. A., Ersoy, M. A., Yüce, S. T., & Sertbaş, G. (2004). Hemşirelerin ve Hemşirelik Öğrencilerin Şizofreniye İlişkin Tutumları. Yeni Symposium, 42(3), 105-112.
Polat, Ö. P., & Coşkun, F. (2020). COVID-19 Salgınında sağlık çalışanlarının kişisel koruyucu ekipman kullanımları ile depresyon, anksiyete, stres düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi. Batı Karadeniz Tıp Dergisi, 4(2), 51-58.
Sağlık Bakanlığı. (2020). Covid-19 rehberi. https://covid19.saglik.gov.tr/Eklenti/39551/0/covid-19rehberigenelbilgilerepidemiyolojivetanipdf.pdf adresinden alındı
Sargın, N. (2019). Şiddete maruz kalan kadınlarda travmanın etkileri. Düşünce Dünyasında Türkiz-Ulusal Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi. 10(Özel Sayı), 404-412.
Sargın, N. (2020). Travmatik günler: Corona günleri. 01 06, 2021 tarihinde http://www.mhpkacep.org/index.php?sayfa=icerik&icerik=1041 adresinden alındı
Sargın, N., & Kutluca, V. (2020). Covıd-19 Salgını Sürecinde Yetişkinlerin Tepkileri. Bilge Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(2), 64-70.
Sarıçam, H., Erguvan, F. M., Akın, A., & Akça, M. (2014). Belirsizliğe tahammülsüzlük ölçeği (BTÖ-12) Türkçe formu: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Route Educational and Social Science Journal, 1(3), 148-157.
Shigemura, J., Ursano, R. J., & Morganstein, J. C. (2020). Public responses to the novel 2019 coronavirus (2019‐nCoV) in Japan. Mental health consequences and target populations. Psychiatry and clinical neurosciences, 74(4), 281.
Soygür, H., & Özalp, E. (2005). Şizofreni ve Damgalanma Sorunu. Turkiye Klinikleri J Int Med Sci, 1(2), 74-80.
Sözen, A., Özgür, T. B., Elçi, Ç., Bakır, P., Efil, H., & Özver, İ. (2013). Erişkin Yaşta Cinsel İstismara Uğramış Bireylerde İçselleştirilmiş Damgalama ve Psikopatoloji Arasındaki İlişki. Sözen, A., Özgür, T.B., Elçi, Ç., Bakır, P., Efil, H., Özver, İ. vd., (2013), “Erişkin Yaşta Cinsel İstismara Uğramış Bireylerde İçselleJournal of Mood Disorders, 3(2), 64-69.
St.Clements University. (2014). Sosyal Psikoloji ve Modeller. Ankara: St.Clements University Türkiye Yayınları.
Taylor, S. (2019). The psychology of pandemics: Preparing for the next global outbreak of infectious disease. Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing.
Tükel, R. (2020). COVID-19 Pandemi Sürecinde Ruh Sağlığı Türk Tabipleri Birliği COVID-19 Pandemisi Altıncı Ay Değerlendirme Raporu.
Üçok, A. (2003). Şizofreni Hastası Neden Damgalanır? Klinik Psikiyatri, Ek 1, 3-8.
Ünal, E., Atik, D., & Gözüyeşil, E. (2021). COVID-19 Pandemisi ve Kadınlar. Haliç Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 4(1), 1-8.
WHO. (1946). The International Health Conference. New York: 19 Haziran‐22 Temmuz.
Yaman, E., & Güngör, H. (2013). Damgalama (Stigma) Ölçeğinin Geliştirilmesi, Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. Değerler Eğitimi Dergisi, 11(25), 251-270.
Yıldız, M., Özten, E., Işık, S., Özyıldırım, İ. K., & Cerit, C. (2012). Şizofreni Hastaları, Hasta Yakınları ve Majör Depresif Bozukluk Hastalarında Kendini Damgalama. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 13, 1-7.