ÖMER FARUK TAVŞANLI, ABDULLAH KALDIRIM, NİGAR İPEK EĞİLMEZ

Türkçe Öğretmeni Adaylarının “Özel Durumlarda” Kullandıkları Kalıp Sözler

Atasözleri, deyimler, ikilemeler gibi kalıplaşmış dil birimlerinden biri olan “kalıp sözler” özellikle sözlü iletişimin en güçlü unsurlarındandır. Türkçe dersi hem kullandığı malzeme olan metinler hem de iletişim becerileri aracılığıyla, çocuğu, içinde yaşadığı toplumla uyumlu bir birey haline getirme konusunda önemli bir yere sahiptir. Bu önemden yola çıkarak ileride Türkçe öğretmeni olacak olan Türkçe öğretmeni adaylarının “özel durumlarda” kullandıkları kalıp sözleri tespit etmek bu çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Bu amaç doğrultusunda 2015-2016 eğitim öğretim yılında Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Fakültesi Türkçe Eğitimi Bölümü’nde öğrenim görmekte olan 173 öğretmen adayına “Kalıp Söz Kullanma Testi” uygulanmıştır. Türkçe öğretmeni adaylarının “Kalıp Söz Kullanma Testinde” yer alan bağlamlara yazdıkları cevaplar incelendiğinde, özel durumlarda kullandıkları kalıp sözlere ilişkin “doğum”, “ölüm”, “nişan/evlilik”, “başarı”, “mal/mülk edinme”, “bayram ziyareti” ve “hasta ziyareti” olmak üzere 7 bağlam ortaya çıkmıştır. Elde edilen veriler Simple Concordance Program 4.07, SPSS 22 ve Microsoft Excel Programları kullanılarak çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda, cinsiyete göre, kızların erkeklerden daha fazla kalıp söz kullandıkları; bağlamlarına göre kalıp söz kullanımı açısından ise Türkçe öğretmeni adaylarının en çok “ölüm” ve “doğum” konularında farklı kalıp söz kullandıkları tespit edilmiştir. İleride Türkçe öğretmeni olacak öğretmen adaylarının, öğrencilerine örnek olabilmesi ve dil becerileri aracılığı ile kültür aktarımı yapabilmesi açısından kalıp söz kullanmalarının oldukça önemli olduğu düşünülmektedir.

Formulaic Expressions Used by Prospective Turkish Teachers on “Special Occasions”

“Formulaic expressions” which are one type of fixed language units like proverbs, idioms, and reduplications are among the most powerful elements of verbal communication. In terms of both the texts used and through communication skills, the Turkish course has an important role in making children become individuals who are well adjusted to the society in which they live. Taking this view as its starting point, the purpose of this study was to determine the words prospective Turkish teachers used on "special occasions". For this purpose, the "Formulaic Expression Use Test" developed by the researcher was administered to 173 prospective teachers who were studying in the department of Turkish Education of Muğla Sıtkı Koçman University Faculty of Education in the 2015-2016 academic year. When examining the responses given by the prospective Turkish teachers in the contexts given in the "Formulaic Expression Use Test", seven contexts in which they used formulaic expressions emerged which are "birth", "death", "engagement/marriage", "success", "acquisition of property", "eid visit" and "patient visit ". The obtained data were analyzed, using Simple Concordance Program 4.07, SPSS 22, and Microsoft Excel software. The results showed that, in terms of gender, females used more formulaic expressions than males, and that, in terms of context, prospective Turkish teachers used formulaic expressions the most for "death" and "birth". It is considered highly important for prospective Turkish teachers to be able to use formulaic expressions in forming an example for their students and transferring culture through language skills.

PDF

___

Young, J. R. (1996). First grade children’s sense of being literate at school. (Unpublished doctoral dissertation). University of Oklahoma, Norman.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Willis, S. (2001). Teaching Young Writers Feedback and Coaching Help Students Hone Skills. In C. Jago (Ed.), Language Arts: A Chapter of the Cirriculum Handbook (pp. 125-129). Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
Uzuner, Y. (1997). Niteliksel Araştırma Yöntemlerinin Özellikleri. Paper presented at the IV. National Educational Sciences Congress, Eskişehir.
Tompkins, G. E. ve Collom, S. (2004). Sharing the pen: Interactive writing with young children. Upper Saddle River, NJ: Pearson.
Tompkins, G. E. (1998). Language arts: Content and teaching strategies. Order Processing, Merrill, an imprint of Prentice Hall, PO Box 11071, Des Moines, IA 50336-1071.
Tompkins, G. E. (1994). Teaching writing: Balancing process and product. Macmillan College.
Tavşanlı, Ö. F. (2018). İlkokul öğrencileri ne yazar?: İlkokul öğrencilerinin yazılı anlatımlarında metin türü, konu ve içerik tercihlerinin incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6 (1), 32-47.
Tavşanlı, Ö.F. (2017). Evaluation of the Instructional Program in Turkey Based on the Process-Based Writing Approach. International Journal of Language Academy, 5 (2), 79-97.
Tabak, G. ve Göçer, A. (2013). 6-8. Sınıflar Türkçe dersi öğretim programının ürün ve süreç odaklı yazma yaklaşımları çerçevesinde değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 147-169.
Şentürk, N. (2009). Planlı yazma ve değerlendirme modelinin sekizinci sınıf öğrencilerinin bilgilendirici metin yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Shatil, E., Share, D. L. ve Levin, I. (2000). On the contribution ofkindergarten spelling to Grade 1 literacy: A longitudinal study in Hebrew. Applied Psycholinguistics, 21, 1–21.
Sever, E. (2013). Süreç Temelli Yazma Modellerinin İlkokul Dördüncü Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Anlatım ve Yaratıcı Yazma Becerilerine Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Bülent Ecevit Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
Seban, D. ve Tavşanlı, Ö. F. (2015). Children’s sense of being a writer: identity construction in second grade writers workshop. International Electronic Journal of Elementary Education, 7 (2), 217-234.
Seban, D. (2012). Yazarlık Döngüsü’nün Üçüncü Sınıf Öğrencilerinin Yazmaya Karşı Tutum, Algı ve Yazma Becerilerine Etkisi. Eğitim ve Bilim, 37 (164), 147-158.
Ruddell, R. B. (2006). Teaching children to read and write: Becoming an effective literacy teacher (4th ed.). Boston: Pearson.
Rogers, L. A. ve Graham, S. (2008). A meta-analysis of single subject design writing intervention research. Journal of Educational Psychology, 100 (4), 879-906.
Reiners, G. M. (2012). Understanding the differences between Husserl’s (descriptive) and Heidegger’s (interpretive) phenomenological research. Journal of Nursing Care, 1 (5), 1-3.
Rao, Z. (2007). Training in brainstorming and developing writing skills. English Language Teachers Journal, 61 (2), 100-106.
Patton, M. Q. (2001). Qualitative research and evaluation methods. California: Sage.
Özkara, Y. (2007). 6+1 analitik yazma ve değerlendirme modelinin 5. sınıf öğrencilerinin hikaye edici metin yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Oral, G. (2008). Yine yazı yazıyoruz (3. Baskı). Ankara: Pegem A Akademi.
Olinghouse, N. G. ve Santangelo, T. (2010). Assessing the writing of struggling learners. Focus On Exceptional Children, 43 (4), 1-27.
Nancy, P. (1997). Classroom of tomorrow. Japanese Joint Conference on Educational Teknology 1997 (JCET97). September 11-13th 1997. University of Electro-Communications Tokyo.
Miles, M. ve Huberman, A. (1994). Qualitative data analysis. London: Sage.
Merriam, S. (1998). Qualitative Research and Case Study Applications in Education. San Fransisko: Jossey- Bass.
MEB. (2015). Türkçe dersi (1-8. Sınıflar) öğretim programı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı.
McCutchen, D., Covill, A., Hoyne, S. H. ve Mildes, K. (1994). Individual differences in writing: Implications of translating fluency. Journal of Educational Psychology, 86 (2), 256–266.
McIntosh, M. E. ve Draper, R. J. (2001). Using learning logs in mathematics: Writing to learn. The Mathematics Teacher, 94 (7), 554-557.
Mayring, P. (2011). Nitel Sosyal Araştırmaya Giriş. Ankara: Bilge Su Yayıncılık.
Marshall, S. (1974). Creative writing, Macmillan Education Ltd.
Maio, G. R. ve Augoustinos, M. (2005). Attitudes, attributions and social cognition.
Kurudayıoğlu, M. ve Karadağ, Ö. (2010). İlköğretim Öğrencilerinin Yazılı Anlatımlarının Konu Seçimleri Açısından İncelenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7 (13), 192-207.
Koster, M., Tribushinina, E., De Jong, P.F. ve Van den Bergh, B. (2015) .Teaching children to write: a meta-analysis of writing intervention research. Journal of Writing Research, 7 (2), 299-324.
Kızıltepe, Z. (2015). İçerik Analizi. Nitel Araştırma Yöntem, Teknik, Analiz ve Yaklaşımlar. (Ed: Fatma Nevra Seggie ve Yasemin Bayyurt). Ankara: Anı Yayıncılık.
Karatay, H. (2011). 4+1 Planlı yazma ve değerlendirme modelinin öğretmen adaylarının yazılı anlatım tutumlarını ve yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. Turkish Studies, 6 (3), 1029-1047.
Karatay, H. (2015). Süreç temelli yazma modelleri: Planlı yazma ve değerlendirme, Yazma Eğitimi, M. Özbay (Ed.), Ankara: Pegem A Akademi.
Kansızoğlu, H. B. ve Cömert, Ö. B. (2017). The Effect of the Process Approach on Students' Writing Success: A Meta-Analysis. Çukurova University Faculty of Education Journal, 46 (2), 541-586.
Kaldırım, A. (2014). 6+1 analitik yazma ve değerlendirme modelinin ortaokul altıncı sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
Kahn, J. M. ve Holody, R. (2012). Supporting field instructors' efforts to help students improve writing. Journal of Social Work Education, 48 (1), 65-73.
Hillocks, G. J. (1984).What works in teaching composition: A meta-analysis of experimental treatment studies. American Journal of Education, 93 (1), 133-170.
Hess, M. ve Wheldall, K. (1999). Strategies for improving the written expression of primary children with poor writing skills: A sociocognitive perspective. Australian Journal of Learning Difficulties, 4 (4), 14-20.
Harp, B. ve Brewer, J. A. (1996). Reading and writing: Teaching for the connections. Harcourt Brace & Company, 6277 Sea Harbor Drive, Orlando.
Harris, P., McKenzie, B. , Fitzsimmons, P. ve Turbill, J. (2004). Writing in the primary school years. Australia: Social Science Press.
Graves, D. H. (1983). Writing: Teachers and children at work. Heinemann Educational Books, 4 Front St., Exeter, NH 03833.
Graham, S. ve Sandmel, K. (2011) The Process Writing Approach: A meta-analysis, The Journal of Educational Research, 104 (6), 396-407.
Graham, S., McKeown, D., Kiuhara, S. ve Harris, K. (2012). A meta-analysis of writing instruction for students in the elementary grades. Journal of Educational Psychology, 104 (3), 879-896.
Graham, S., Berninger, V. ve Abbott, R. (2012). Are attitudes toward writing and reading separable constructs? A study with primary grade children. Reading & Writing Quarterly, 28 (1), 51–69.
Graham, S. ve Perin, D. (2007). A meta-analysis of writing instruction for adolescent students. Journal of Educational Psychology, 99 (3), 445-476.
Graham, S. (2006). Writing. P. Alexander ve P. Winne (Eds.), Handbook of educational psychology, Mahwah, NJ: Erlbaum.
Gillespie, A. ve Graham, S. (2014). A meta-analysis of writing interventions for students with learning disabilities. Exceptional Children, 80 (4), 454-473.
Göçer, A. (2014). Yazma Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi.
Garrison, B. (2009). Professional feature writing. Routledge.
Flower, L. ve Hayes, J. R. (1981). A cognitive process theory of writing. College Composition and Communication, 32 (4), 365-387.
Ersoy, A. F. (2016). Fenomenoloji. Ahmet Saban ve Ali Ersoy (Ed.), Eğitimde Nitel Araştırma Desenleri, Ankara: Anı Yayıncılık.
Erdoğan, Ö. (2012). Süreç Temelli Yaratıcı Yazma Uygulamalarının Yazılı Anlatım Becerisine ve Yazmaya İlişkin Tutuma Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Emig, J. (1971). The composing processes of twelfth graders (Research report No. 13). Urbana, IL: National Council of Teachers of English.
Dutro, E., Kazemi, E. ve Balf, R. (2006). Making sense of "The Boy Who Died": Tales of a struggling successful writer. Reading and Writing Quarterly, 22 (4), 325-356.
Dorn, L. J. ve Soffos, C. (2001). Scaffolding young writers. America: Stenhouse Publishers.
Demirel, Ö. (2003). Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
De Glopper, C. M. ve van Kruiningen, J. F., & Hemmen, N. (2014). Context in Writing Process Research: An exploratory analysis of context characteristics in writing process research in educational and workplace settings. Poster session presented at COWR (Conference on Writing Research) of the EARLI (European Associtation for Research on Learning and Instruction), 27-29 August 2014. Amsterdam, Netherlands. doi: 10.3726/978-3-653-02367-1
Creswell, J. W. (2012). Educational Research Planning, Conducting, and Evaluating Quantitative and Qualitative Research. Boston: Pearson.
Connolly, P. ve Vilardi, T. (1989). Writing To Learn Mathematics and Science. Teachers College Press, 1234 Amsterdam Ave., New York, NY 10027.
Collins, A., Brown, J. S. ve Newman, S. E. (1989). Cognitive apprenticeship: Teaching the crafts of reading, writing, and mathematics. Knowing, learning, and instruction: Essays in honor of Robert Glaser, 18, 32-42.
Christensen, L. B.; Johnson, R. B.. ve Turner, L. A. (2015). Araştırma Yöntemleri: Desen ve Analiz. (Çev. Ed: Ahmet Aypay). Ankara: Anı Yayıncılık.
Chien, S. C. (2010). Enhancing english composition teachers’ awareness of their students’ writing strategy use. The Asia Pacific Education Researcher, 19 (3), 417-438.
Calkins, L. M. (1986). The Art of Teaching Writing. Portsmouth, NH; Heinemann.
Burke, C., Harste, J. C. ve Short, K. G. (1996). Creating classrooms for authors and inquirers.
Bourne, J. (2002). ‘Oh, what will Miss say!’: Constructing texts and identities in the discursive processes of classroom writing. Language and Education, 16 (4), 241-259.
Bright, R. (2007). Write through the grades: Teaching writing in secondary schools, Canada: Portage Main Press.
Bloodgood, J. W. (1999). What’s in a name? Children’s name writing and literacy acquisition. Reading Research Quarterly, 34, 342–367.
Blair, R. ve Savage, R. (2006). Name writing but not environmentalprint recognition is related to letter-sound knowledge and phonological awareness in 308 pre-readers. Reading and Writing,19, 991–1016.
Berg, B. L. (2000). Qualitative research methods for the social sciences. Needham Heights: Allyn and Bacon.
Bayat, N. (2014). The Effect of the Process Writing Approach on Writing Success and Anxiety. Educational Sciences: Theory and Practice, 14 (3), 1133-1141.
Bangert-Drowns, R. L., Hurley, M. M. ve Wilkinson, B. (2004). The effects of school-based writing-to-learn interventions on academic achievement: A meta-analysis. Review of Educational Research, 74 (1), 29-58.
Bağcı, H. (2007). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Yazılı Anlatım Derslerine Yönelik Tutumları İle Yazma Becerileri Üzerine Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Ayres, L. (2008). Semi structured interview. L. Given içinde, The Sage encyclopedia of qualitative research methods (s. 810-811). California: Sage.
Ashman, A. F., Wright, S. K. ve Conway, R. N. (1994). Developing the metacognitive skills of academically gifted students in mainstream classrooms. Roeper Review, 16 (3), 198-204.
Aram, D. (2005). Continuity in children’s literacy achievements: Alongitudinal perspective from kindergarten to school. First Language, 25, 259–289.
Akyol, H. (2010). Yeni Programa Uygun Türkçe Öğretim Yöntemleri (3.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Zülfikar, H. (2007). Dünden bugüne Türkçe (kalıp cümleler). Türk Dili Dergisi, 668, 344-351.
Yılmaz, F., Ertürk Şenden, Y. (2015). Yabancılara Türkçe öğretiminde kalıp sözler: “Babam ve Oğlum” film örneği. International Journal of SocialScience, 32, 187-202. doi: http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2683
Yılmaz, F., Ertürk Şenden, Y. (2014). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde kalıp sözlerin etkinliklerle öğretimi. Asya Öğretim Dergisi, 2(1(Özel)), 53-63.
Yazıcı Okuyan, H. (2012). İlköğretim Türkçe ders kitaplarında bir kültür aktarımı aracı olarak kalıp sözlerin kullanımı üzerine bir inceleme. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 16(2), 31-46.
Ünsal, G. (2013). Dil öğretiminde kalıp sözler ve çevirisi. TurkishStudies-International PeriodicalForTheLanguages, LiteratureandHistory of TurkishorTurkic, 8(8), 1383-1394. doi:10.7827/TurkishStudies.5370
Uzcu Yıldız, F. (2017). Yabancı Dil Olarak Türkçede Kalıp Söz Edinci. International Journal of Language Academy, 5(2), Türkçenin Eğitimi-Öğretimi Özel Sayısı, 129-140. doi: http://dx.doi.org/10.18033/ijla.3554
Uçan, Hilmi, (2010), Söylem gösterge bilimi ve duygu değeri: Tevfik Fikret’in “Sitayiş-i Hazret-i Padişâhî” ve “Sis” şiirlerinde sevgi ve nefret, Sosyal Bilimler Dergisi, 12(2), 31-50.
Türkyılmaz, M. (2013). Ortaokul 5. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatımdaki aktif kelime hazinesinin belirlenmesi (Kırşehir/Akçakent örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Topçuoğlu Ünal, F. ve Bursalı, H. (2015). Çizgi dizilerle kalıp (ilişki) söz öğretimi: Cille örneği. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(12), 69-83.
Temur, T. (2006). İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin yazı dilindeki kelime hazinelerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Sis N. ve Gökçe, B. (2009). Gülten Dayıoğlu’nun çocuk öykülerinde yansımalar ve kalıp sözler. TurkishStudies-International PeriodicalForTheLanguages, LiteratureandHistory of TurkishorTurkic, 4(3), 1975-1989.
Öztürk, H. (1995). Okulöncesi eğitim kurumlarına giden ve gitmeyen ilkokul birinci sınıf öğrencilerinin alıcı ve ifade edici dil düzeyleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Kula, O. B. (1996). Dilin kültürelliği ya da kültürün dilselliği. Bilim ve Ütopya, 23, 46-47.
Koç, B. (2015). Türkçe öğrenen yabancıların kalıp sözleri kullanabilme yeterlikleri (Bosna Hersek örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Keklik, S. (2010). Türkçede 0-6 yaş çocuklarına öğretilmesi gereken en sık kullanılan 1200 kelime. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi. 3, 1-28.
Karasar, N. (1999). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
Kara, M., Yıldırım. (2017). Nasreddin hoca fıkralarında kalıp sözler. International Journal of Languages’ EducationandTeaching, 5(1), 487-489. doi: 10.18298/ijlet.1737
Kara, M.,Memiş, M., R. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin kalıp ifadeleri kullanmadaki yeterlilik düzeyleri. International Journal of Languages’ EducationandTeaching, UDES 2015, 1670-1681. doi: 10.18298/ijlet.297
İpek Eğilmez, N. (2017). Türkçe öğretmeni adaylarının günlük yaşamlarında kullandıkları “kalıp sözler”. International Online Journal of EducationalSciences, 9(3), 784-805.
İpek, N. ve Bilgin, A. (2007). İlköğretim çağı çocuklarında kelime dağarcığı gelişimi. İlköğretim Online, 6(3), 344-365.
İlhan, N. (2017). Dil öğretiminde kalıp sözlerin, şiirin önemi/etkisi. TurkishStudies-International PeriodicalForTheLanguages, LiteratureandHistory of TurkishorTurkic, 12(22), 401-412. doi: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12348
Hancı, G. (2007). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatımlarındaki aktif kelime servetinin belirlenmesi (Uşak/Banaz örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Afyonkarahisar.
Güvenç, B. (1996). Kültür ve demokrasi. Ankara: Gündoğan.
Gökdayı, H. (2016). Yabancılara Türkçe öğretiminde sözcük öğretimi ve kalıp sözler. TurkishStudies-International PeriodicalForTheLanguages, LiteratureandHistory of TurkishorTurkic, 11 (19), 379-394. doi: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.11131
Gökdayı, H. (2015). Türkçede kalıp sözler. İstanbul: Kriter.
Gökdayı, H. (2008). Türkçede kalıp sözler. Bilig, 44, 89-110.
Ertürk Şenden, Y. (2017). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde kalıp sözlerin kullanımına yönelik etkinlik örneklerinin başarı üzerindeki etkileri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
Erol, Ç. (2007). Türkiye Türkçesinde kalıp sözler üzerine bir inceleme. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Çaydaş, A. (2016). Gazi üniversitesi TÖMER ve İzmir yabancılar için Türkçe öğretim setlerinde kullanılan kalıp sözlerin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Nevşehir.
Canbulat, M. ve Dilekçi, A. (2013). Türkçe ders kitaplarındaki kalıp sözler ve öğrencilerin kalıp sözleri kullanma düzeyleri. TurkishStudies-International PeriodicalForTheLanguages, LiteratureandHistory of TurkishorTurkic, 8 (7), 217-232. doi:10.7827/TurkishStudies.5474
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün Ö., E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Bulut, S. (2012). Anadolu ağızlarında kalıp sözler ve kullanım özellikleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ordu.
Aydoğan, Y., Koçak, N. (2003). Okulöncesi çocukların dil gelişimlerine etki eden faktörlerin incelenmesi. Milli Eğitim Dergisi, 159.
Aksan, D. (2015). Türkçenin sözvarlığı. Ankara: Bilgi.
Aksan, D. (2014). Anadilimizin söz denizinde. Ankara: Bilgi.
Aksan, (D. (2008). Türkçeye yansıyan Türk kültürü. Ankara: Bilgi.
Aksan, D. (2003). Her yönüyle dil. Ana çizgileriyle dilbilim. Ankara: Türk Hava Kurumu.