Sanatsal Bir Uyaran Olarak Çocuk Tiyatroları

Sanat, çok farklı tanımları olan bir kavramdır. En genel biçimde de güzel ile faydalı olanı birleştiren bir disiplin olarak tanımlanabilir. Güzel ve yararlılık kavramları insanın sanattan beklentilerini ortaya koyar. Tiyatro da tarih boyunca hem güzeli hem de yararlı olanı taşıyan bir sanat dalı olmuştur. İlk çağlardan beri bütün toplumlar tiyatronun eğitici özelliklerinden yararlanmıştır. Batı’da çocukluk kavramının ortaya çıkmasından sonra çocuklar için de tiyatro yapma ihtiyacı duyulur. Bu ihtiyacın sonucu olarak çocuk tiyatroları doğar. Çocuk, fiziksel ve ruhsal özellikleri bakımından yetişkinlerden farklı özellikler taşır. Bundan dolayı çocuklar için yapılan tiyatronun çocuğun niteliklerine uygun özellikler taşıması gerekir. İletişim bütün sanatlar için çok önemli bir unsurdur. Söz konusu çocuk tiyatrosu olduğunda bu önem daha çok artar. Çocuk tiyatroları, dramatik örüntüsünden kurgusal özelliklerine, kişilerinden çoğulcu anlatım boyutlarına kadar çocuğun dünyasına seslenen tekniklerini barındırmalıdır. Ancak bu donanımlarla çocuğun karşısına çıkan çocuk tiyatrosu onun ilgisini çekip, dünyasını geliştirebilir.

Children's Theaters as an Artistic Stimulus

Art is a concept with many different definitions. In general terms, it can be defined as a discipline that combines beauty with usefulness. These concepts reveal the expectations of the people for art. Throughout history, theater has been a branch of art that carries both beauty and usefulness. Since the early ages, all societies have benefited from the educational features of theater. After the emergence of the concept of childhood in the West, there is a need of theater for children. Theatre for children emerged as a result of this need. Children have different physical and mental characteristics other than adults. Accordingly, theater for children should have the characteristics appropriate for the children’s properties. Communication is a very important element for all arts. The importance of communication increases when it comes to children's theatre. Children’s theatre must involve many techniques appealing to the children’s world with its dramatic structure, fictional qualifications and pluralist expression of the characters. Only the theatres which are presented to the children with the mentioned equipment can attract their attention and can improve their world.

___

  • Aksan, D. (2013). Şiir dili ve Türk şiir dili. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Akyüz, M. (2015). “Ülker Köksal’ın çocuk tiyatrolarında metinlerarası ilişkiler” II. Uluslararası Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumu. (Yay. Haz.: Tacettin Şimşek-Bican Veysel Yıldız) İstanbul.
  • Aristoteles. (1987). Poetika. İstanbul: Remzi Kitabevi
  • Ayvaz, Ü. (1993). “Teneke şövalyeler” Çocuk oyunları seçkisi (Der.: Tuncer Cücenoğlu). İstanbul: Artı Dershanesi Yayınları.
  • Baltacıoğlu, I.H. (2006). Tiyatro nedir? İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Brecht, B. (1990). Sanat üzerine yazılar. İstanbul: Cem Yayınları.
  • Çalışlar, A. (1995). Tiyatro ansiklopedisi. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • Dilidüzgün, S. (1996). “Masalın eğitimdeki yeri” Çağdaş Eğitimde Sanat. İstanbul:ÇYDD Yayınları.
  • Dilidüzgün, Selahattin, S. Sever, A. Öztürk, Ö. Adıgüzel (2002) Çocuk edebiyatı. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
  • Erkek, H. (2016). Çocuk ve gençlik tiyatrosu. İstanbul: Opus Yayınları.
  • Erkek, H. (2016). Yaşasın barış. İstanbul: Opus Yayınları.
  • Fuat, M. (1979). Başlangıcından bugüne Türk ve dünya tiyatro tarihi. İstanbul: Varlık Yayınevi.
  • Günay, V. D. (2007). Metin bilgisi. İstanbul: Multilingual Yay.
  • Günel, A. (2009). Çipilip üç şekerli. İzmir:Tudem Yayınları.
  • Güner, O. (1996). Toplu Oyunlar I. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • İpşiroğlu, Z. (1996). “Tiyatronun yapıcı gücü” Çağdaş eğitimde sanat. İstanbul:ÇYDD Yayınları:9
  • Kalyon, S. (1993). “Bir şeftali bin şeftali” Çocuk oyunları seçkisi (Der.: Tuncer Cücenoğlu). İstanbul: Artı Dershanesi Yayınları.
  • Keskin, Y. (2008). Tiyatronun ilkeleri: tiyatro - yazar - oyuncu -oynamak – yönetmek. İstanbul: Doruk Yayınları.
  • Kıran, Z.-Kıran, A. E. (2007). Yazınsal okuma süreçleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Köksal, Ü. (2008). Sırça köşk-barış gezegeni-mavi gezegeni kim kurtarsın? İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Kuyumcu, N.(2000). Çocuk tiyatrosu. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Nesin, A. (2002). Pırtlatan bal. İstanbul: Adam Yayınları.
  • Nutku, H. (2001). Oyun sanatbilimi dramaturgi. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Nutku, Ö. (1989). Sahne bilgisi. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Nutku, Ö. (1998). Oyun, çocuk tiyatro. İstanbul: Özgür Yayınları.
  • Nutku, Ö. (2001). Dram sanatı- tiyatroya giriş. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Özbay, M., Çeçen, A. M. (2012). Türkçe ders kitaplarında (6-8. sınıflar) yer alan metinlerin tür ve tema açısından incelenmesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 1(1), 67-76.
  • Özdemir , E. (1987). İlkokul öğretmenleri için Türkçe öğretimi kılavuzu. İstanbul: İnkılap Kitapevi.
  • Özdemir , E. (2002). Yazınsal türler. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Özertem, T. (1992). Türkiye’de çocuk tiyatrosu. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • Özgentürk, I. (2009). Keloğlan-dünyayı tanıyorum-hayvanlar toplantısı. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
  • Saltık, O. (2019). “Şiirimi kedi kaptı” adlı şiir kitabında çocuk gerçekliği. Uluslararası Beşeri Bilimler ve Eğitim Dergisi, 5 (10), 180-194.
  • Sever, S., Kaya, Z., Aslan, C. (2011). Etkinliklerle Türkçe öğretimi. İzmir: Tudem Yayınları.
  • Sever, S. (2008). Çocuk ve edebiyat. İzmir:Tudem Yayınları.
  • Sever, S. (2018). Sanatsal uyaranlarla dil eğitimi. İzmir: Tudem Yayınları.
  • Terzi, F. (2009 ). Akıllı soytarı. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.