Türk Kamu Yönetiminde Ofis Sistemi: E-Devlet Uygulamalarından Dijital Dönüşüm Ofisine

İkibinli yıllar, teknolojideki hızlı değişim karşısında kamu yönetimini geliştirme çalışmalarının da yoğunlaştığı yıllardır. Bu dönemde kamu yöneticileri bilgi ve iletişim teknolojilerindeki yeniliklere e-devlet uygulamaları üzerinden uyum sağlamaya çalışmıştır. Yeni hükümet sisteminde dört ofisten biri olan Dijital Dönüşüm Ofisi (DDO) ise günümüz teknolojisini kamu yönetimine adapte etmek amacıyla oluşturulan akıllı devlet uygulamalarının en önemli aktörü sayılmaktadır. Ancak Türk kamu yönetimi örgütlenmesinde karşılığı olmayan ofis tipi yönetim sistemi yeni hükümet sisteminde hiyerarşiyi de değiştirmiştir. Bu çalışmada reformlar, yatay hiyerarşi modeli ile dijital devlet uygulamalarını koordine eden örgüt olarak cumhurbaşkanlığına bağlı olan DDO üzerinden e-devleti a-devlete tamamlayan bir girişim olarak ele alınmaktadır.

Office System in Turkish Public Administration: From e-State to Digital Transformation Office

In the millennium, it became more significant to develop public administration as a consequence of the abrupt changes in the technology. Public administrators, however, tried to adapt themselves to the changes in communication and information technologies through e-state services. Digital Transformation Office (DTO), one of the four offices in the new government system, is regarded as the most significant leading actor of smart-state practices in the adaptation of up-to-date technologies to the public administration. However, administrative offices that do not overlap with the Turkish public administration have also altered the hierarchy in the new government system. The Offices, examples of a transition from vertical to horizontal hierarchy, are expected to have different roles in policy making. This paper aims to focus on DTO, under the Turkish Presidency, as a complementary enterprise of transition of s-state from e-state that coordinates the reforms emerged considering the transition and vertical hierarchy model along with digital state practices.

___

  • Aksay, K. (2015). “Örgüt Yapılarında Yaşanan Değişimler ve Modern Örgüt Tiplerinin İncelenmesi”. Reviewed Journal of Urban Culture and Management, 8(3), 111-128.
  • Avaner, T. (2018). Reformun Antropolojisi: Kamu Yönetiminde Bağımlılık Sorunu. Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Çakır Kantarcıoğlu, M. (2018). “Son Kanun Hükmünde Kararnameden İlk Cumhurbaşkanlığı Kararnamesine: Yönetsel Sistem Üzerine Bir Değerlendirme, Türkiye’de Toplum, Yerleşim ve Yönetim Tartışmaları”. 12. Uluslararası Kamu Yönetimi Sempozyumu. Kırıkkale, Türkiye, 422-433.
  • Çiner, C. U., Olgun, B. (2015). “Neo-Weberyen Devlet: Yeni Kamu İşletmeciliği Reformları İçin Yeni Bir Tartışma”. Kamu Yönetiminde Paradigma Arayışları: Yeni Kamu İşletmeciliği ve Ötesi, (Ed. Ö. Köseoğlu ve M. Z. Sobacı). Bursa: Dora Yayınları, 208- 219.
  • De Gay, P. (2002). Bürokrasiye Övgü, Weber. Organizasyon, Etik. (Çev. E. Yıldırım). İstanbul: Değişim Yayınları.
  • Demirhan, Y. (2011). Türk Kamu Yönetiminde E-Devlet Politikası ve Yönetimi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara.
  • EU (2018). e-Government in Turkey. Eurepean Commission, European Union.
  • Fang, Z. (2002). “E-Government in Digital Era: Concept, Practice, and Development”. International Journal of the Computer, the Internet and Management, 10(2), 1-22.
  • Fedai, R. (2017). Dünya Bankası’nın Türkiye’de Sağlık Politikalarına Etkisi: Sağlıkta Dönüşüm Programı. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara.
  • Fedai, R. (2018). “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Bakanlıkların İşlevi”. Türkiye’de Toplum, Yerleşim ve Yönetim Tartışmaları, 12. Uluslararası Kamu Yönetimi Sempozyumu. Kırıkkale, Türkiye, 470-477.
  • Gil-Garcia, J. R. (2012). “Towards a Smart State? Inter-Agency Collaboration, Information Integration, and Beyond”. Information Polity, 17(3-4), 269-280.
  • Hazine ve Maliye Bakanlığı (2018). Orta Vadeli Program, Yeni Ekonomik Program Dengelenme Disiplin Değişim 2019-2021. Ankara.
  • Huntington, S. P. (1973). Political Order in Changing Societies. (Seventh Printing). London: Yale University Press.
  • Joseph, R. C. (2009). “Government-to-Business (G2B) Perspectives in E-Government”. Northeast Decision Sciences Institute Proceedings, 192-199.
  • Katz, D., Kahn, R. L. (1977). Örgütlerin Toplumsal Psikolojisi. (Çev. H. Can ve Y. Bayar). Ankara: TODAİE Yayınları.
  • Kırçova, Y. (2003). E-Devlet Uygulamaları ve Ekonomiye Etkileri. İstanbul: İTO Yayınları.
  • Kirmanoğlu, H. (2014). Kamu Ekonomisi Analizi. (6. Baskı). İstanbul: Beta Yayınları.
  • Kushchu, I., ve Kuscu, H. (2003). “From E-government to M-government: Facing the Inevitable”. In the 3rd European Conference on e-Government. MCIL Trinity College Dublin, Ireland, 253-260.
  • Newman, H. W. (1979). Yönetim, İşletmelerde ve Kamu Yönetiminde Sevk ve İdare. (Çev. K. Sürgit). Ankara: TODAİE Yayınları.
  • RG, 2016-2019 Ulusal e-Devlet Stratejisi ve Eylem Planı ile İlgili 13/07/2016 Tarihli ve 2016/15 Sayılı Yüksek Planlama Kurulu Kararı, RG: 19.07.2016, Sayı: 29775, 2. Mükerrer.
  • RG, Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi, RG: 10.07.2018, Sayı: 30474.
  • RG, e-Devlet Kapısının Kurulması, İşletilmesi ve Yönetilmesine İlişkin Karar, RG: 20.04.2006, Sayı: 26145.
  • RG, Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018), RG: 06.07.2013, Sayı: 28699.
  • RG, Resmî Yazışmalarda Uygulanacak Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik RG:02.02.2015, Sayı: 29255.
  • Safeena, R., ve Kammani, A. (2013). “Conceptualization of Electronic Government Adoption”. International Journal of Managing Information Technology, 5(1), 13-22.
  • Sağlam, M. (1979). Örgütsel Değişme. Ankara: TODAİE Yayınları.
  • Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı (2017). Türkiye’nin Sanayi Devrimi Dijital Türkiye Yol Haritası. Ankara.
  • Saylam, A. ve Öktem, M. K. (2015). “Türk Kamu Yönetiminde Hizmet Bakanlığı Modeliyle Yeniden Yapılanma Retrospektif Bir Yaklaşım mı?”. Nevşehir Hacı Bektaş-ı Veli Üniversitesi SBE Dergisi, (5), 1-20.
  • Selznick, P. (1957). Leadership in Administration. Berkeley, CA: Calif. Univ. Press.
  • Simon, H.A., Smithburg, D.W. ve Thompson, V.A. (1966). Kamu Yönetimi. (Çev. C. Mıhçıoğlu). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • Sobacı, M. Z., Miş, N. ve Köseoğlu, Ö. (2018). Türkiye’nin Yeni Yönetim Modeli ve Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı. SETA Perspektif, Sayı: 206, 1-6.
  • Şataf, C. ve Çiçek, H. Güçlü ve Dikmen, S. (2014). “Kamu Hizmetlerinin Sunulmasında E-Devlet Uygulamalarının Toplumsal Algı Düzeyi Üzerine Ampirik Bir Çalışma”. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 9(2), 1-14.
  • Şeker, S. E. (2016). “Duygu Analizi”. YBS Ansiklopedi, 3(3), 21-36.
  • T.C. Ulaştırma Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı (2016). 2016-2019 Ulusal E-Devlet Stratejisi ve Eylem Planı. Ankara: Haberleşme Genel Müdürlüğü.
  • Tolay, E. (2012). Kamu Hizmet Örgütleri Yönetimi. Ankara: Detay Yayıncılık.
  • TÜBİTAK (2017). Türkiye’de e-Devlet: Genel Görünüm.BİLGEM, Yazılım Teknolojileri Araştırma Enstitüsü.
  • http://www.bik.gov.tr/cumhurbaskanligi-dijital-donusum-ofisi-kuruldu/ (14.12.2018).
  • http://www.hurriyet.com.tr/gundem/burokrasiyi-sifira-indirecek-dijital-donusum-40882528 (16.12.2018).
  • https://www.kaysis.gov.tr/Kaysis_Hakkinda (23.01.2019).
  • https://webdosya.csb.gov.tr/db/cbs/icerikler/kanun-taslak_28.9.2018-20180928161404. pdf (24.01.2019).
  • http://hgm.ubak.gov.tr/tr/sayfa/47 (12.02.2019).
  • https://www.b3lab.org/bulut-bilisim-teknolojilerinin-kullanilmasinin-faydalari-nelerdir/ (14.03.2019).
  • https://safirdepo.b3lab.org/about (15.03.2019).
  • https://www.kaysis.gov.tr/Kaysis_Hakkinda (24.03.2019).
  • https://www.dijitaldonusum.gov.tr/dijital-donusum-nedir/ (26.03.2019).
  • http://www.bilgitoplumustratejisi.org/tr (07.04.2019).