MODERN ÖTESİ DÜNYADA YASALARIN MEŞRUİYETİ* LEGITIMACY OF LAWS IN POST MODERN WORLD

Soğuk Savaş’ın ardından neo-liberal politikaların dünya siyasetine hâkim olmasıyla siyasal liberalizmin süreçleri, araçları ve kavramları ülkelerin iç siyasetlerini yürütmede temel aktör oldu. Yasaların meşruiyeti ise yaklaşık iki yüzyıldır, liberalizmin bir getirisi olan anayasalcı, normatif hukuk anlayışı ve temelini kişi hak ve hürriyetlerinden alan anayasaya dayalı yönetim aracılığı ile sağlanmaktadır. 2000’li yıllar sonrası ise liberalizm iktisaden yoluna devam etse de, anayasalcılık bağlamında, siyaseten liberal politikalar çeşitli ülkeler nezdinde sekteye uğramaktadır. İktidara gelen sağ, otoriter ve popülist liderler normların mutlak bağlayıcılığı hususunun sınırlarını zorlayarak kararcılık (desizyonizm) paradigmasıyla açıklanabilecek davranışlara meyletmektedirler. Bu çalışmada yasaların meşruiyetinin liberal anayasalcı düzleminin sarsıldığı iddiası öne sürülmüştür. Bu “epistemolojik kopuş” liberal değerlerin yerine kararcı öğeleri geçirmektedir. Bu iddia, Anayasalcılık ve Kararcılık paradigmalarının ikilemi üzerinden tartışılmıştır. Anayasalcılık paradigması pek çok liberal düşünür üzerinden tartışılmışken kararcılık paradigması için Carl Schmitt’in görüşlerine odaklanılmıştır. Bunun nedeni, kararcı paradigma bağlamında en yaygın bilinen teorisyen olması, kararcı literatürde Schmitt’in oldukça geniş bir yer kaplaması ve Schmitt’in eserlerinde bu paradigmaya sık sık yer vermesidir.

LEGITIMACY OF LAWS IN POST MODERN WORLD

The processes, tools and concepts of political liberalism have become the fundamental factors in executing the domestic politics of countries since the dominance of neo-liberal policies in the world politics after the Cold War. The legitimacy of the laws has been ensured for about two centuries through constitutional and normative sense of law, which is brought by liberalism, and constitutional administration based on the rights and freedoms of the people. Although liberalism continues on its way from economics after the 2000s, liberal politics have been interrupted in various countries in the context of constitutionalism. The right-wing, authoritarian, and populist leaders in power tend to push the boundaries of absolute bindingness of norms and are inclined to the behaviors that can be explained by the paradigm of decisionism. It is argued in this study that the liberal constitutional aspects of the legitimacy of laws have been distressed. This “epistemological break” substitutes decisionist ones for liberal values. This argument has been discussed through the dilemma of constitutionalism and decisionism paradigms. While the constitutionalism paradigm was discussed over many liberal thinkers, Carl Schmitt’s views were focused on for decisionism paradigm. The reason why he is the most widely known theorist in the context of the decisionist paradigm, Schmitt has a very large footprint in the decisionist literature, and Schmitt frequently has addressed it in his works.

PDF

___

Agamben, Giorgio (2006), İstisna Hali (İstanbul: Otonom) (Çev. K. Atakay).
Appadurai, Arjun (2017), “Demokrasi Yorgunluğu”, Heinrich Geiselberger (Der.), Büyük Gerileme: Zamanımızın Ruh Hali Üstüne Uluslararası Bir Tartışma (İstanbul: Metis): 17-30 (Çev. M. Şahin, A. Biçen, A. Bingöl, & O. Kılıç).
Bağçe, Emre (2007), “Siyaset ve Demokrasi Üzerine Eleştirel Bir Değerlendirme”, Amme İdaresi Dergisi, 40 (4): 1-19.
Cangızbay, Kadir (2015), “Aydınlanma Dediğimiz”, http://birgun.net/haber-detay/aydinlanma-dedigimiz-88612.html (24.20.2016).
Diamond, Larry (1999), Developing Democracy: Toward Consolidation (Baltimore: The John Hopkins University).
Diamond, Larry (2002), “Thinking About Hybrid Regimes”, Journal of Democracy, 13 (2): 21-35.
Erdoğan, Mustafa (1997), Anayasal Demokrasi (Ankara: Siyasal).
Friedrich, Carl Joachim (1999), Sınırlı Devlet (Ankara: Gündoğan) (Çev. M. Turhan).
Gözler, Kemal (2011), Anayasa Hukukunun Genel Teorisi (Cilt 1) (Bursa: Ekin).
Gray, John (2003), Liberalizmin İki Yüzü (Ankara: Dost) (Çev. K. Değirmenci).
Habermas, Jurgen (2000), Kamusallığın Yapısal Dönüşümü (İstanbul: İletişim) (Çev. T. Bora ve M. Sancar).
Hardin, Russell (1999), Liberalism, Constitutionalism and Democracy (New York: Oxford University Press)
Hobbes, Thomas (2007), Leviathan (İstanbul: Yapı Kredi Yayınları) (Çev. S. Lim).
Holden, Barry (2007), Liberal Demokrasiyi Anlamak (Ankara: Liberte) (Çev. H. Bal).
Huntington, Samuel P. (2007), Üçüncü Dalga: 20. Yüzyıl Sonlarında Demokratikleşme (Ankara: Kıta) (Çev. E. Özbudun).
Illouz, Eva (2017), “Bağımsızlaşma Paradoksundan Liberal Elitlerin Ölümüne”, Heinrich Geiselberger (Der), Büyük Gerileme: Zamanımızın Ruh Hali Üstüne Uluslararası Bir Tartışma (İstanbul: Metis): 69-86 (Çev. M. Şahin, A. Biçen, A. Bingöl, & O. Kılıç).
Kardeş, M. Ertan (2015), Schmitt'le Birlikte Schmitt'e Karşı (İstanbul: İletişim).
Mill, John Stuart (1963), Hürriyet (İstanbul: Milli Eğitim Basımevi).
Mouffe, Chantal (2001), Demokratik Paradoks (Ankara: Epos) (Çev. A. C. Taşkın).
Mouffe, Chantal (2010), Siyasal Üzerine (Ankara: İletişim) (Çev. M. Ratip).
Özbudun, Ergun (2015), Anayasalcılık ve Demokrasi (İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi).
Öztürk, Armağan (2016), Cumhuriyetçilik ve Liberalizm: Neo-Roma Cumhuriyetçiliği: Özgürlük, Katılım, Yasa, Yurttaşlık Sorunsalları Üzerine Karşılaştırmalı Bir Analiz (İstanbul: Doruk).
Palombella, Gianluigi (2009), “The Rule of The Law and its Core”, Gianluigi Palombella ve Neil Walker (Der.), Relocating the Rule of Law, (Portland: Hart Publishing): 17-42.
Poggi, Gianfranco (2014), Modern Devletin Gelişimi: Sosyolojik Bir Yaklaşım (İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi) (Çev. Ş. Kut ve B. Toprak).
Sartori, Giovanni (1962), “Constitutionanlism: A Preliminary Discussion”, The American Political Review, 56 (4): 853-864.
Schmitt, Carl (2004), On the Three Types of Juristic Thought (Über die drei Arten des Rechtswissenschaftlichen Denkens, 1934) (Londra: Praeger) (Çev. J. W. Bendersky).
Schmitt, Carl (2008), Constitutional Theory (Verfassungslehre, 1928) (Durham & London: Duke University Press) (Çev. J. Seitzer).
Schmitt, Carl (2010), Parlamenter Demokrasinin Krizi (Ankara: Dost) (Çev. A. E. Zeybekoğlu)
Schmitt, Carl (2014), Dictatorship (Die Diktatur, 1921) (Cambridge: Polity) (Çev. M. Hoelzl ve G. Ward).
Schmitt, Carl (2014), Siyasal Kavramı (İstanbul: Metis) (Çev. E. Göztepe).
Schmitt, Carl (2014), Siyasi İlahiyat: Egemenlik Kuramı Üzerine Dört Bölüm (Ankara: Dost) (Çev. A. E. Zeybekoğlu).
Schmitt, Carl (2016), Kanunilik ve Meşruiyet (İstanbul: İthaki) (Çev. M. C. Ozansü).
Schumpeter, Joseph Alois (2012), Kapitalizm Sosyalizm ve Demokrasi (İstanbul: Alter) (Çev: H. İlhan).
Sherrat, Yvonne (2014), Hitler'in Filozofları (Ankara: Say) (Çev. Ö. Eldaş).
Smith, William (Düz.) (1890), “Acclementio”, http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.04.0063:entry=acclamatio-cn&highlight=acclamatio (31.10.2016).
Şahin, Bican (2008), “Liberal Demokrasinin Temelleri”, http://www.liberal.org.tr/sayfa/liberal-demokrasinin-temelleri-bican-sahin,188.php (15.12.2016).
Teziç, Erdoğan (2013), Anayasa Hukuku (İstanbul: Beta).
Turhan, Mehmet (1994), “Anayasa ve Anayasacılık”, Amme İdaresi Dergisi, 27 (3): 3-12.
Vergin, Nur (2003), Siyasetin Sosyolojisi: Kavramlar, Tanımlar, Yaklaşımlar (İstanbul: Doğan Kitap).
Vincent, Andrew (1987), Theories of the State (Oxford: Basil Blackwell).
Zakaria, Fareed (1999), “İlliberal Demokrasinin Yükselişi”, Liberal Düşünce, 14: 7-19 (Çev. A. Yayla).