Kahramanmaraş Kırmızıbiber Tarım Alanlarının Organik Tarıma Uygunluğunun, Pestisit Kullanımı ve Kalıntı Düzeyleri Bakımından Araştırılması

Bu araştırmanın amacı Kahramanmaraş’ta organik tarım potansiyelinin, kırmızıbiber alanlarındaki pestisit kullanımı ve kalıntıları açısından belirlenmesidir. Çalışma pestisit kullanımı ve pestisit kalıntı seviyelerinin belirlenmesi olarak iki bölümden oluşmuştur. Pestisit kullanım alışkanlıkları Kahramanmaraş’taki çiftçilerin %10’luk dilimini temsil eden Merkez, Pazarcık ve Türkoğlu ilçelerindeki 30 kırmızıbiber üreticisinin yer aldığı anket çalışmaları ile ortaya konulmuştur. Ayrıca araştırma 27 üreticiden elde edilen kırmızıbiber meyvelerindeki pestisit kalıntı miktarları incelenerek detaylandırılmıştır. Çalışmanın ilk bölümündeki sonuçlara göre Kahramanmaraş kırmızıbiber üreticilerinin eğitim düzeyleri beklenilen düzeyde değildir. Ancak, üreticilerin çoğunluğu kırmızıbiber tarımı ile en az 10 yıldır uğraşmakta ve üretimde bilinçlidir. Üreticilerin kırmızıbiber tarımını geçimlerini sağlayacak düzeyde yaptıkları ve kırmızıbiber tarımına devam edecekleri belirlenmiştir. Ayrıca çiftçilerin organik tarım gibi alternatif yöntemlere de açık oldukları anlaşılmıştır. Bölgede ürün işleme ve pazarlama en önemli sorunlar olarak görülmektedir. Toprak hazırlama, gübreleme ve hastalık-zararlı kontrolü gibi sorunların daha sonra geldiği saptanmıştır. Pestisit kullanım alışkanlığı ise fazla değildir. Araştırmanın ikinci bölümünde kırmızıbiber meyve örneklerinde 179 pestisit etken maddesi incelenmiştir. Pestisit kalıntısına rastlanmayan örnekler %96.5 iken; kalıntı tespit edilen örneklerin oranı ise %3.5 olmuştur. Tüm bu sonuçlar değerlendirildiğinde, bölgede pestisit kullanımının az olduğu ve bu durumun pestisit kalıntı miktarlarının düşüklüğü ile doğrulanmaktadır. Böylece Kahramanmaraş’ta kırmızıbiberin aslında organik üretildiği ve dolayısıyla bölgenin organik tarım potansiyelinin oldukça fazla olduğu anlaşılmaktadır.

The Research of Kahramanmaraş Red Pepper Agricultural Fields for Compatibility to Organic Farming in Terms of Pesticide Usage and Residue Levels

The aim of this research is determine the potential of organic farming in Kahramanmaraş in terms of pesticide usage in red pepper fields. The study consists of two parts as pesticide use and determination of the amount of pesticide residues. The habits of pesticide usage are revealed through surveys in which 30 red pepper producers, who represent the 10 % of the farmers in Kahramanmaraş, are involved of Centre, Pazarcık and Türkoğlu. Furthermore, the research is detailed by analyzing the amounts of pesticide residue in the red pepper samples, which are collected from 27 red pepper producers. According to first part of the research results, education levels of red pepper producers in Kahramanmaraş are not so high. Producers have been dealing with red pepper production at least ten years and they are well informed. It was defined that the producers engage with red pepper production at a level that will make a living and they will continue doing this job in. In addition, they are open to alternative methods such as organic agriculture. Product processing and marketing are seen as the most important problems in the region. Soil preparation, fertilization and diseases-pests control are detected as problems much less than the others. Behavior of the pesticide using was not much more. In the second part of the research, 179 pesticide active substances are surveyed in the samples of red pepper fruit. Samples without pesticide residue were 96.5 percent, but samples with residue was 3.5 percent. When all these results are evaluated, the use of pesticide in the area is low and this is confirmed by the low amount of pesticide residues. Thus, it is understood that red pepper is actually produced organic in Kahramanmaraş and thus the potential of organic agriculture of the region is considerably high.

PDF

___

Akıncı, S., Akıncı, İ. E., 1999. Kahramanmaraş Kırmızı Biber Yetiştiriciliğinin Sorunları. Türk Gıda Kodeksi Yönetmeliğİ Karşısında Kahramanmaraş Biberinin Sorunları ve Çözüm Önerileri Paneli, 6 Mart 1999, Kahramanmaraş.
Akıncı, S., Akıncı, İ.E., 2004. Evaluation of Red Pepper for Spice (Capsicum annuum L.) Germplasm Resource of Kahramanmaras Region (Turkey). Pakistan Journal of Biological Science, 7.5: 703-710.
Ayla, D., Altıntaş, D., 2017. Organik Üretim ve Pazarlama Sorunları Üzerine Bir Değerlendirme. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(4): 7-17.
Anonim, 2010a. Birleşmiş Milletler Nüfus Fonu. www.unfpa.org.tr Erişim Tarihi: 11.11.2010.
Anonim, 2010b. Adana İl Kontrol Laboratuvarı Müdürlüğü Kalıntı Analiz Laboratuvarı. www.01kontrollab.kkgm.gov.tr Erişim Tarihi:14.10.2010.
Anonim, 2010c. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı. Koruma ve Kontrol Genel Müdürlüğü. Bitki Koruma Ürünleri 2010 s 357.
Birinci, A, Er, K., 2006. Bursa İli Karacabey İlçesinde Organik ve Konvansiyonel Şeftali Üretiminin Maliyetler Açısından Karşılaştırılması. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 37(2):207-216
Çıkman, E., Yarba, M.M., 2007. Harran Ovasında Sebze Yetiştiriciliğinde Karşılaşılan Sorunlar. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 12(1) :7-12 2007.
Dabbert, S., Madden, P., 1986. The Transition to Organic Agriculture: A Multi-Year Simulation Model of a Pennsylvania Farm. American Journal of Alternative Agriculture1(3): 99-107
Dağlıoğlu, N., 2009. İnsan Cilt Altı Yağ Dokusunda Organoklorlu Pestistlerin Kalıntı Düzeylerinin Tespiti. Çukurova Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi.
Delen, N., Durmuşoğlu, E., Güncan, A., Güngör, N., Turgut, C., Burçak, A., 2005. Türkiye’de Pestisit Kullanımı, Kalıntı ve Organizmalarda Duyarlılık Azalışı Sorunları. Türkiye Ziraat Mühendisliği 6. Teknik Kongre 3-7 Ocak 2005, Ankara
Demircan, V., Yılmaz, H., 2005. Isparta İli Elma Üretiminde Gübre Kullanım Düzeyi ve Masrafının Belirlenmesi, Ç.Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi, 20(3): 109-116.
Demiryürek, K., 2000. The Analysis of Information Systems for Organic and Conventional Hazelnut Producer in Three Villages of The Black Sea Region, Turkey. Doktora Tezi. The University of Reading, UK.
Elsen, V., Godt, J., 2000. Landscape Development by Organic FarmingMethodology and First Practical Steps on The Hessian Domaine Frankenhausen. IFOAM 2000-The World Grows Organic; Proceedings 13th International IFOAM Scientific Conference, 28- 31 August 2000, p: 446
Gök, S. A., 2008. Genişleyen Avrupa Birliği Pazarında Türkiye’nin Organik Tarım Ürünleri Ticareti Açısından Değerlendirilmesi. AB Uzmanlık Tezi. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Dış İlişkiler ve Avrupa Birliği Koordinasyon Daire Başkanlığı. Ankara 2008.
Güler, S., 2006. Organik Agriculture in Turkey. Journal of Faculty of Agriculture, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 21(2): 238- 242.
Gündoğmuş, E., Bayramoğlu, Z., 2005. Organik ve Geleneksek Zeytin Üretiminin Etkinlik Açısından Karşılaştırılması; Ege Bölgesi Örneği. Türkiye III. Organik Tarım Sempozyumu 1-3 Kasım 2006 s 68.
İşbecer, Ö.B., 2010. Antalya İlinde Sera Sebzecilerinin Mevcut Durumu, Sorunları ve Çözüm Önerileri. Yüksek Lisans Tezi Isparta 2010.
Kaymak, S., Serim. A., T., 2015. Pestisit Sektöründe Araştırma ve Geliştirme. Meyve Bilimi, 2(1): 27-34Lehotay, S.J., Anastassiades, M., Majors, R. 2010. QuEChERS, A Sample Preparation Technique That is “Catching on”: An UpTo-Date İnterview With Its Inventors. LCGC North America. 28(7):504-516.
Lehotay, S.J., Anastassiades, M., Majors, R., 2010. QuEChERS, A Sample Preparation Technique that is “Catching On”: An UpTo-Date Interview with Its Inventors. LC GC North America. 28(7):504-516.
Niggli, U., Willer, H., 2001 Envirowindows. Organic Agriculture Research in Europe Current Status and Future Prospects. http://ew.eea.europa.eu/Agriculture/organ ic/Europe/Report/ Erişim Tarihi: 27.12.2010.
Takacs, K., 2009. Importance of precision farming in improving the environment. Zemes Ukıo Mokslaı. 2009 16(3–4): 217– 223.
Tiryaki, O., Canhilal, R., Horuz, S., 2010. Tarım ilaçları kullanımı ve riskleri. Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi 26(2): 154-169.
Turhan, S., 2005. Tarımda Sürdürülebilirlik ve Organik Tarım. Tarım Ekonomisi Dergisi, 11(1): 13-24.