Okul Kültürü Ölçeği’nin Türkçeye Uyarlanması: Bir Dilsel Eşdeğerlik, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Bu araştırmanın amacı Gruenert ve Valentine (1998) tarafından geliştirilen Okul Kültürü Ölçeği (School Culture Survey) isimli ölçeği Türkçeye uyarlamaktır. Ölçeğin özgün dili İngilizcedir ve altı boyuttan oluşmaktadır. Ölçeğin dilsel eşdeğerlik çalışmaları kapsamında öncelikle beş alan uzmanı tarafından Türkçeye çevirisi yapılmıştır. Daha sonra elde edilen çeviriler araştırmacılar tarafından incelenerek ortak bir Türkçe form oluşturulmuştur. Oluşturulan Türkçe form, beş farklı alan uzmanına gönderilerek uzmanların formu İngilizceye çevirmeleri istenmiştir. Elde edilen İngilizce çevirilerden bir ortak İngilizce form oluşturularak, formu İngilizceyi anadili olarak bilen, aynı zamanda Türkçeyi çok iyi düzeyde bilen bir alan uzmanının kontrol etmesi sağlanmıştır. Uzman görüşlerinden elde edilen görüşler ışığında ölçeğin Türkçe formuna son hali verilmiştir. Bir sonraki aşamada test-tekrar test çalışması yapılmıştır. Bu kapsamda Türkçe ve İngilizce formlar, 30 kişilik bir gruba 15 gün arayla uygulanmıştır. Toplanan veriler bağımlı gruplarda t-testi aracılığıyla analiz edilmiş ve katılımcıların Türkçe ve İngilizce formlara verdiği yanıtlar arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır (p > .05). Daha sonraki aşamada geçerlik çalışması amacıyla Türkçe form Türkiye’nin farklı şehirlerinde ve farklı öğretim kademelerinde görevli 200 öğretmene uygulanmıştır. Elde edilen verilerin analizi Açıklayıcı Faktör Analizi (AFA) ve Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) ile gerçekleştirilmiştir. Faktör analizi sonucunda, Türkçe ölçeğin boyutlara ayrılmadığı, tek boyutlu olarak kullanılabilecek bir ölçek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca ölçeğin iç tutarlık güvenirliğini belirlemek amacıyla yapılan analizler, ölçeğin Cronbach Alfa katsayısının .93 olduğunu göstermektedir. Araştırmanın sonunda, Okul Kültür Ölçeği’nin Türkiye’de okullardaki yöneticilerin liderlik anlayışı ve profesyonel gelişime yönelik bakış açısını ortaya çıkarmada yararlanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğu ortaya çıkmıştır.

The Adaptation of School Culture Survey into Turkish: A Linguistic Equivalence Study

The purpose of this study is to carry out the adaptation of the scale School Culture Survey, which was developed by Gruenert and Valentine (1998). The original language of the scale is English and consists of six dimensions. The participants of the study consisted of 200 teachers working in different cities and different levels of education with the purpose of validity study. Analysis of the obtained data was carried out with Exploratory Factor Analysis (EFA) and Confirmatory Factor Analysis (CFA). As a result of factor analyses, Turkish scale was not divided into dimensions, it was a scale that can be used as one dimension. In addition, analyses to determine the internal consistency reliability of the scale indicated that the Cronbach’s Alpha values of the scale were .93. At the end of the research, it was revealed that the School Culture Survey is a valid and reliable scale to be used in order to reveal the concept of leadership and professional development of teachers in Turkey.

___

  • Akdoğan, A. (2014). Türkiye’deki uluslararası bakalorya PYP programı uygulayan okulların etkili okul özellikleri ve okul kültürü açısından incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Ali, N. (2017). Pakistan’da Öğretmenlerin algılarına göre müdürlerin öğretimsel liderliği, okul kültürü ve okul verimliliği arasındaki ı lişkiye yönelik öğretmenlerin algısı. Eğitim ve Bilim, 42(192), 407-425.
  • Balcı, A. (2007). Sosyal bilimlerde araştırma: Yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Bilgin, Y. N. (2018). Lise öğretmenlerinin iş yeri arkadaşlık ve okul kültürü algıları arasındaki ilişki (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
  • Blandford, S. (2001). Professional development in schools. (In F. Banks, A. S. Mayes eds.) Early professional development for teachers. İngiltere: David Fulton Publishers Ltd.: 12-20.
  • Brinton, C. M. (2007). Comparing perceptions about collaborative culture from certified and non-certified staff members through the adaptation of the school culture survey-teacher form (Yayımlanmamış doktora tezi). University of Missouri-Columbia the Faculty of the Graduate School, Amerika Birleşik Devletleri.
  • Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Büyüköztürk, Ş. Akgün,E. Ö. Özkahveci, Ö. ve Demirel, F. (2004). Güdülenme ve öğrenme stratejileri ölçeğinin türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 4 (2), 207-239.
  • Deal, T. E. & Peterson, K. D. (2016). Shaping school culture. San Francisco: Jossey-Bass.
  • Demirtaş, Z. (2010). Lı selerde okul kültürü ı le öğrencı başarısı arasındakı ı lı şkı . Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7 (13), 208-223.
  • Fırat, N. (2007). Okul kültürü ve öğretmenlerin değer sistemleri (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Fullan, M. (1993). Changing forces. Bristol, PA: Falmer Press.
  • Fullan, M. (1998). Leadership for the 21st century—breaking the bonds of dependency. Educational Leadership, 55 (7), 6-10.
  • Gruenert, S. & Valentine, J.W. (1998). The school culture survey. Columbia, MO: University of MissouriColumbia.
  • Gruenert, S. & Whitaker, T. (2015). School culture rewired: How to define, assess, and transform it. Amerika Birleşik Devletleri: ASCD.
  • Gruenert, S. & Whitaker, T. (2017). School culture recharged: Strategies to energize your staff and culture. Amerika Birleşik Devletleri: ASCD.
  • Irmak, O. (2017). Anadolu lisesi öğretmenlerinin okul kültürü algılarının incelenmesi: Malatya ili Battalgazi ilçesi örneği (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Karal, D. (2011). Korkmadan öğrenmek: Okul ve okul çevresi güvenliği. Ankara: Uluslararası Stratejik Araştırmalar Merkezi.
  • Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım Ltd. Şti.
  • Newmann, F., & Wehlage, G. (1995). Successful school restructuring. University of Wisconsin-Madison: Center on Organization and Restructuring Schools.
  • Ohlson, M., Swanson, A., Adams-Manning, A., & Byrd, A. (2016). A culture of success—Examining school culture and student outcomes via a performance framework. Journal of Education and Learning, 5 (1), 114-127.
  • Palmer, S. D. (2002). The relationship between multiage and single-grade classrooms in a Michigan elementary schools: A study of school culture (Yayımlanmamış doktora tezi). Eastern Michigan University, Amerika Birleşik Devletleri.
  • Piotrowsky, M. J. (2016). The impact of leadership on school culture and student achievement (Yayımlanmamış doktora tezi). The Graduate School of Clemson University, Amerika Birleşik Devletleri.
  • Rubin, A. & Babbie, E. (2010). Essential research methods for social work. Amerika Birleşik Devletleri: Brooks/Cole, Cengage Learning.
  • Salkin, N. J. (2010). Encyclopedia of research design: Volume 1. Amerika Birleşik Devletleri: Sage Publications, Inc.
  • Seçer, İ. (2017). SPSS ve LISREL ile pratik veri analizi: Analiz ve raporlaştırma.
  • Şahin-Fırat, N. (2010). Okul müdürü ve öğretmenlerin okul kültürü ile değer sistemlerine ı lişkin algılar. Eğitim ve Bilim, 35 (156), 71-83.
  • Tabachnick, B.G. ve Fidel, L.S. (2001). Using multivariate statistic. (Fourth Edition). MA:Ally& Bacon,Inc.
  • Yıldırım, A. (2013). Türkiye’de öğretmen eğitimi araştırmaları: yönelimler, sorunlar ve öncelikli alanlar. Eğitim ve Bilim, 38 (169), 175-191.
  • Yılmaz, S. (2017). Merkezi sınavların okul kültürüne yansımalarının değerlendirilmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.