Eğitim Sistemlerinin Yaratıcı Düsünme ve Yaratıcı Düsünmenin Yönlendirilmesi Kapsamında Yeniden Yapılandırılması

Bu arastırmanın amacı, Eğitim Sistemlerinin Yaratıcı Düsünme Ve Yaratıcı Düsünmenin Yönlendirilmesi Kapsamında Yeniden Yapılandırılması’nın incelenmesidir. Arastırma, bilgi çağı toplumlarının gereksinim duyduğu birey niteliğini eğitim sistemlerinin nasıl yetistireceğinin, günümüz ölçütleri doğrultusunda analizini kapsamaktadır. Veriler resmî dokümanlar, raporlar ve eğitimle ilgili kurum ve kurulusların kaynaklarından toplanmıstır. Arastırma bulguları, eğitimle, yaratıcı düsünme yeteneğinin gelistirilebileceği yönündedir. Bunun için her toplumun kendisine uygun ve doğru eğitim felsefesini seçmesi gerekmektedir. Bu felsefe yapılandırılırken bilgi çağının gereklerine göre eğitim alanları sınıf-atölye-okul dar üçgeninden çıkarılmalıdır. Duygusal zekâ, sezgi, algı, bilgi ve deneyim birikimi, problem üretme ve çözüm yolları gelistirme, boslukları görme ve tamamlama, öğrenme tekniklerini öğrenme, özgün öğrenme yöntemleri kurgulayabilme, okuma ve arastırma alıskanlıkları önemsenmelidir.

___

Açıkgöz Ün, K. (1998). Etkili Öğrenme ve Öğretme. İzmir: Kanyılmaz Matbaası.

Akdağ; M. & Günes, H. (2003). Öğretmenin Rolünün Yaratıcı Bir Sınıf Olusturmasındaki Önemi. Millî Eğitim Dergisi. Sayı: 159.

Bernstein, R. J. (1991). Elestirel Ve Yaratıcı Düsünme-Düsünme Süreçleri-Temel Düsünme. Sakarya Forum.

Çellek, T. (2001). Yaratıcılık Ve Eğitim Sistemimizdeki Boyutu. Cumhuriyet Bilim Teknik Dergisi. Sayı: 741. Sayfa: 18-19.

Doğan, N. (2005). Yaratıcı Düsünme Ve Yaratıcılık. Eğitimde Yeni Yönelimler. Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Doğanay, A. & Kara, Z. (1995).Düsünmenin Boyutları: Program Ve Öğretim İçin Bir Model. Ç. Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi.Cilt: 1, Sayı: 11.

Drmrod, J.E. (1990). Human Learning. Macmillan P. Company. New York.

Ergin, H. (2006). Çocuklara Düsünmeyi Öğretmek. Psikoloji Portalı.

Erlendsson, J. (1999). The Role Of Ceativity. University Of Iceland. Http://Www.Hi.Đs/Joner/Eaps/Cq_Cr04.Htm

Flavell, J. H. (1985). Cognitive Development. ( 2nd Ed. ) Englewood Cliffs, Nj. Prentice Hall.

Good, T. L. & Brophy, J. E. (1997). Classroom Management: A Critical Part Of Educational Psychology. With Implicatins For Teacher Education. Educational Psychologist, Vol. 36, Issue 2.Pages: 103–112.

Healy, J.M. (1997). Çocuğunuzun Gelisen Aklı. Çeviren: Ayse Bilge Dicleli, Đstanbul: Bzd Yayıncılık.

İpsiroğlu, Z. (1993). Eğitimde Yaratıcılık. Ankara: Ted Yayıncılık.

Kamaraj, I. & Aktan, E. (1998). Okul Öncesi Eğitimde Yaratıcılık Ve Problem Çözme Becerisi. Çağdas Eğitim.(244), 55–60.

Kale, N. (1993). Proje Tabanlı Öğrenme Yaklasımının Fen Bilgisi Dersinde Öğrencilerin Mantıksal Düsünme Becerilerine Ve Tutumlarına Etkisi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. https://Sosyalbilimler.Cukurova.Edu.Tr/Thesis

Kazancı; O. (1989). Eğitimde Elestirici Düsünme Ve Öğretimi. Kazancı Hukuk Yayınları. No: 70.

Kıtson, N. & Merry, R. (1997). Teaching Đn Primary Classroom: A Learning Relationship. Routledge. Usa.

Noyanalpan, N. (1993). Eğitimde Yaratıcılığa Genel Bakıs. Yaratıcılık Ve Eğitim. Ankara: Ted Yayınları.

Popper, K. R. (1934/1998). Bilimsel Arastırmanın Mantığı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Presseisen, B. Z. (1985). Thinking Skills: Means And Models. In Arthur L. Costa (Ed.), Developing Minds: A Resource Book For Teaching Thinking. Alexandria, V A: Association For Supervision And Curriculum Development.

San, İ. (1985). Sanat Ve Eğitim. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. No: 151.

Sungur, N. (1997). Yaratıcı Düsünce.İstanbul: Evrim Yayınevi.

Toffler, A. H. (1995). Yeni Bir Uygarlık Yaratmak. Çeviren: Dicleli, Z. İstanbul: İnkılâp Kitabevi.

Tuckman, B. (1992). Educational Psychology: From Theory To Application. New York: Harcourt Brace Jovanovich College Publishers.

Ülgen, G. (2004). Eğitim Psikolojisinde Kavram Gelistirme, Uygulama Ve Kuramlar. Nobel Yayın Dağıtım.