Göktuğ ŞİRİN, Ali Erkan DUMAN, Hasan YILMAZ, Sibel BALCI, Ayça EROĞLU HAKTANIR, Emrullah DENGEŞİK, Kenan ÖZENDİ, Altay ÇELEBİ, Sadettin HULAGU

Dieulafoy lezyonu tanılı hastalarda endoskopik tedavi başarısı ve takip sonuçları

Giriş ve Amaç: Kliniğimizde Dieulafoy lezyonu tanısı konulan hastalar için yapılan endoskopik tedavileri, bu endoskopik tedavilerin başarı ve komplikasyon oranlarını ve işlem sonrası takip döneminde gelişen yeniden kanama ve hastaneye yatış oranlarını tespit etmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Haziran 2015 - Haziran 2020 tarihleri arasında,Kliniğimiz Endoskopi Ünitesi’nde, gastrointestinal sistem kanaması nedeniyle, endoskopik inceleme yapılmış hastaların dosyaları ve endoskopi raporları geriye dönük olarak değerlendirildi. Dieulafoy lezyonu tanısı doğrulanmış hastaların demografik özellikleri, başvuru öncesi şikayetleri, yapılmış tetkik ve endoskopik işlemlerin sonuçları, endoskopik müdahalenin içeriği ve işlem başarısı, işlem sonrası erken veya geç komplikasyon ya da yeniden kanama olup olmadığı analiz edildi. Bulgular: Toplam 48 hasta çalışmaya alındı. Hastaların 16’sında lezyonun jejenumda bulunduğu görüldü (%33.3). Mortalite hastaların ikisinde (%4.2) gerçekleşti. En sık kullanılan endoskopik tedavi yöntemi kombine teknik olup (n=30), 31 hastada hemoklips tek başına veya kombinasyon tedavisi olarak uygulanmıştı. On hastada, endoskopik müdahale sonrası erken (n=6) veya geç (n=4) dönemde yeniden kanama gelişti. Kombine teknik uygulanan hastalarda, tek bir teknik uygulanan hastalara göre yeniden kanama oranının daha düşük olduğu görüldü (p=0.027). Hemoklips içeren kombine tedaviler sadece hemoklips uygulamasıyla ya da argon plazma koagülasyon içeren kombine tedaviler sadece argon plazma koagülasyon uygulamasıyla karşılaştırıldığında ise anlamlı farklılık görülmedi (sırasıyla, p=0.300 ve p=0.550). Sonuç: Dieulafoy lezyonları, standart endoskopik yöntemler kullanılarak kanama odağı tespit edilemeyen tüm hastalarda, ayırıcı tanı seçenekleri arasında bulunmalı ve ince bağırsaklar, mutlaka olası tutulum açısından endoskopik olarak incelenmelidir. Mekanik ve termal yöntemleri içeren kombine uygulamaların kullanılması yeniden kanama oranlarını azaltabilir.

Anahtar Kelimeler:

Dieulafoy lezyonu, endoskopik tedavi, yeniden kanama, gastrointestinal sistem kanaması

Success of Endoscopic Treatment in Patients with Dieulafoy Lesion and Follow-Up Results

Background and Objective: The goal of this study was to determine the endoscopic treatments performed in patients diagnosed with Dieulafoy lesion in our clinic, the effectiveness and complication rates of these endoscopic treatments, and the rates of re-bleeding and hospitalization during the post-procedure follow-up period. Material and Methods: Files and endoscopy records of patients who underwent endoscopy at our clinic’s endoscopy unit due to gastrointestinal system bleeding were evaluated retrospectively between June 2015 and June 2020. [A1]Furthermore, demographic characteristics, complaints or examinations conducted for bleeding prior to application, and content and success of the endoscopic procedures, whether there are early or late complications or re-bleeding, were also analyzed in patients with established diagnoses of Dieulafoy lesion.[A2] Results: A total of 48 patients were included in the study. The lesion was observed in the jejunum of 16 patients (33.3%). Further, mortality occurred in two (4.2%) patients. The most widely used endoscopic treatment method was the combined technique (n = 30), and hemoclips were administered alone or as a combination therapy in 31 patients. In ten patients, re-bleeding occurred early (n = 6) or late (n = 4) period after endoscopic intervention. The rate of re-bleeding was found to be lower in patients who underwent the combined technique compared to patients who underwent a single technique (p = 0.027). There was no substantial difference (p = 0.300 and p = 0.550, respectively) when combined therapies containing hemoclips were compared either with hemoclip application or combined treatments containing APC with only APC application.[A3] Conclusion: Dieulafoy lesions should be among the differential diagnostic options for all patients whose bleeding focus cannot be identified using standard endoscopic methods, and the small intestines should be endoscopically examined for possible involvement. Moreover, the use of combined applications involving mechanical and thermal methods may reduce the rate of re-bleeding. Key words: , , ,

Keywords:

Dieulafoy lesion, endoscopic treatment, re-bleeding, gastrointestinal system bleeding,

PDF

___

1-British Society of Gastroenterology Endoscopy Committee. Non-variceal upper gastrointestinal haemorrhage: guidelines. Gut 2002;51(Suppl 4):iv1-6.
2- Marangoni G, Cresswell AB, Faraj W, Shaikh H, Bowles MJ. An uncommon cause of life-threatening gastrointestinal bleeding: 2 synchronous Dieulafoy lesions. J Paediatr Surg 2009;44:441-3.
3-Pessia B, Romano L, Giuliani A, et al. Rare case of upper gastrointestinal bleeding: Dieulafoy’s lesion of duodenum. A case report. An Med Surg 2019;45:19-21.
4-Pineda-De Paz MR, Rosario-Morel MM, Lopez-Fuentes JG, Waller-Gonzalez LA, Soto-Solis R. Endoscopic management of massive rectal bleeding from a Dieulafoy's lesion: Case report. World J Gastrointest Endosc 2019;11:438-42.
5-Dy NM, Gostout CJ, Balm RK. Bleeding from the endo- scopically-identified Dieulafoy lesion of the proximal small in- testine and colon. Am J Gastroenterol 1995;90:108-11.
6-Chakinala RC, Solanki S, Haq KF, et al.Dieulafoy's Lesion: Decade-Long Trends in Hospitalizations, Demographic Disparity, and Outcomes. Cureus 2020;12:e9170.
7-Jamanca-Poma Y, Velasco-Guardado A, Pinero-Perez C, et al. Prognostic factors for recurrence of gastrointestinal bleeding due to Dieulafoy’s lesion. World J Gastroenterol 2012;18:5734-8.
8-Scmulewitz N, Baillie J. Dieulafoy lesions; a review of 6 years experience of a tertiary referral centre. Am J Gastrenterol 2001;96:1689-94.
9-Dulic-Lakovic E, Dulic M, Hubner D, et al; Austrian Dieulafoy-bleeding Study Group. Bleeding Dieulafoy lesions of the small bowel: a systematic study on the epidemiology and efficacy of enteroscopic treatment. Gastrointest Endosc 2011;74:573-80.
10-Baxter M, Aly EH. Dieulafoy’s lesion: current trends in diagnosis and management. Ann R Coll Surg Engl 2010;92:548-54.
11- Alis H, Oner OZ, Kalayci MU, et al. Is endoscopic band ligation superior to injection therapy for Dieulafoy lesion? Surg Endosc 2009;23:1465-9.
12- Chung IK, Kim EJ, Lee MS, et al. Bleeding Dieulafoy’s lesions and the choice of endoscopic method: comparing the hemostatic efficacy of mechanical and injection methods. Gastrointest Endosc 2000;52:721-4.
13-Cheng CL, Liu NJ, Lee CS, et al. Endoscopic management of Dieulafoy lesions in acute nonvariceal upper gastrointestinal bleeding. Dig Dis Sci 2004;49:1139-44.
14- Alshumrani G, Almuaikeel M. Angiographic findings and endovascular embolization in Dieulafoy disease: a case report and literature review. Diagn Intervent Radiol 2006;12:151-4.
15-Akpınar MY, Öztaş E, Aras D, et al. Dieulafoy lezyonunda endoskopik tedavi. Akademik Gastroenteroloji Dergisi 2016;15:102-5.