EKONOMİK BÜYÜMEDE İŞ KAZASI VE MESLEK HASTALIKLARININ ÖNEMİ VE SOSYAL TARAFLARIN SORUMLULUKLARI

Öz Ekonomik büyüme ülkenin üretim hacmindeki bir artıştır. Üretimdeki artış ise sanayi sektöründeki gelişmelerle yakından ilgilidir. Ayrıca sanayileşme, ülkelerin gelişmişlik düzeyinin belirleyici bir göstergesidir. Günümüzde gelişmiş ülkelerde sanayi sektöründen hizmet sektörüne doğru bir geçişin yaşandığı, gelişmekte olan ülkelerde ise sanayi sektöründe büyümelerin olduğunu görmekteyiz. Sanayileşme, ülkelerin gelişimi için bir takım faydalar sağlarken aynı zamanda bir takım tehlikeleri de beraberinde getirmektedir. Gelişmekte olan ülkelerde istihdam için kırsal alandan kente doğru hızlı bir göçün yaşandığı, nitelikli eleman bulunmaması nedeniyle de işçilerin çalışmakta olduğu işlere uyum zorluğu çektiği, ayrıca yeterli bir iş denetiminin olmadığı görülmektedir. Tüm bunların sonucunda iş kazalarını ve meslek hastalıklarının sayısında hızlı bir artışın yaşandığı bilinmektedir. Gelişmiş ülkelerde ise hizmet sektöründeki çalışanların sahip olduğu olumsuz çalışma ortamları yine çalışanları bir takım risklerle karşı karşıya bırakmaktadır. Ülkemizde her yıl engellenebilmesi mümkün ve hatta engellenmesi hukuken zorunlu olan işlerde, iş kazaları ve meslek hastalıkları nedeniyle maalesef birçok sayıda insan hayatlarını kaybetmekte veya engelli kalmaktadır. Üretimin vazgeçilmez unsurlarından biri olan insanın, üreten insanın iş kazaları ve meslek hastalıkları sonucu kaybedilmesi, işletmeler için doğrudan verimliliğin düşmesine ve maliyetlerin artmasına yol açmakta, aynı zamanda ülke ekonomisi içinde büyük kayıplara sebep olmaktadır. Bu nedenle, yapılan bu çalışma iş kazası ve meslek hastalıklarının önemini ve sosyal tarafların sorumluluklarının neler olduğunu ortaya koyma açısından önem arz etmektedir. Çalışmanın sonucunda elde edilen bilgiler ışığında, iş kazası ve meslek hastalıklarının önlenmesine ilişkin önerilere yer verilmiştir.

___

Bilir, N. (2011) , “Meslek Hastalıkları Tanı, Tedavi ve Koruma İlkeleri”, Hacettepe Tıp Dergisi, C.42, S.4, Ankara. Güzel A, Okur A., R. ve Caniklioğlu N. (2012), Sosyal Güvenlik Hukuku, 14. Basım, Beta Yayınları, İstanbul. Özkılıç, Ö. (2008), “İş Sağlığı ve Güvenliğinde Risk Değerlendirmesi” , İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, C.8, Sayı:40, Ankara. Tuncay C. ve Ekmekçi Ö. (2011), Sosyal Güvenlik Hukuku Dersleri, 14. Basım, Beta Yayınları, İstanbul. İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu (2012), T.C. Resmi Gazete, 28339, 20 Haziran 2012. Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu (2006), T.C. Resmi Gazete, 26200, 16 Haziran 2016.

İnternet Kaynakları http://www.ilo.org/global/topics/safety-and-health-at-work/lang--en/index.htm, (07.07.2017). http://www.mess.org.tr/tr/is-sagligi-ve-guvenligi/haberler/2015-yili-sgk-is-kazalari-ve-meslek-hastaliklari-istatistikler, (11.07.2017). http://www.turkhukuksitesi.com/makale_1487.htm, (27.07.2017). http://www.ishukukumevzuati.com/category/is-kanunlari, (03.08.2017). http://senolbasturk.weebly.com/uploads/1/6/8/1/16813666/u.._sosyal_gvenlik_hukuku_2013-5_ksa_vadeli_sigorta_kollar.pdf, (08.08.2017).