Duyu eğitimi; duyular aracılığıyla bilgi toplanırken, çevre içerisinde bedeni etkili kullanmayı mümkün kılan, hangi duyunun kullanılacağını ya da bedenin hangi bölümünden uygun şekilde yararlanılacağını belirleyen nörolojik süreçlere dayalı, çocukların duyu materyalleri ve etkinlikler ile öğrenmesine yardım eden, anlamlı eğitimsel stratejileri içeren süreç olarak tanımlanır. Günlük yaşamda her eylem için duyuların pek çoğunun kullanılması gerekir. Çocuklar öğrendikleri her şeyi duyularıyla algılayarak öğrenir. Çocuklardaki öğrenmelerin gerçekleşebilmesi için tüm duyular görevlerini yerine getirerek; bilgiler beyne iletilir ve iletilen bu bilgiler algı tarafından anlamlı hale getirilip yorumlanır. Bu şekilde beyin, duyulardan gelen karmaşık bilgi akışını yorumlar ve duyusal bilgiyi kullanarak, algısal yaşantılar yaratır. Bu algısal yaşantılar, çocukların yeni düşünceleri üretme ve fikirler öne sürme, hipotezler önerme, hayal gücünü kullanma ve alternatif yenilikçi sonuçlar aramalarını sağlayarak çocuklarda yaratıcı düşünme becerilerinin gelişimine de katkı sağlar. Yaratıcı düşünme, bilgi ve deneyim birikiminden yararlanarak sentezleme sonucu yeni ürünler ortaya koyma becerisidir ve duyuşsal ve düşünsel etkinliklerde, her türlü çalışma ve uğraşın içerisinde vardır. Bu nedenle yaratıcı düşünme becerilerini geliştirmek için öncelikle çocukların duyularının eğitilmesi büyük önem taşır. Bu yolla çocukların problem çözme becerisi, hayal dünyası, çok yönlü düşünebilme becerisi gelişecek, sözcük dağarcıkları artacak ve çocuklar duygu ve düşüncelerini farklı şekillerde ifade edebilecek, sanat, müzik, drama, edebiyat, bilim vb. farklı disiplinler arasında neden-sonuç ilişkisi kurmayı öğrenecektir. Araştırma, duyu eğitimi programının anaokuluna devam eden 61-66 aylık çocukların yaratıcı düşünme becerilerine etkisini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu; 2012-2013 eğitim öğretim yılında Ankara il merkezindeki Milli Eğitim Bakanlığına bağlı bağımsız anaokullarına devam eden, daha önce özel bir duyu eğitimi programı uygulanmamış, deney (n:25) ve kontrol (n:27) grubu olmak üzere toplam 52 çocuk oluşturmuştur. Araştırmada 61-66 aylık çocukların yaratıcı düşünme becerilerine Duyu Eğitimi Programının etkisini incelemek amacıyla ön test/son test kontrol gruplu deneysel desen kullanılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, çocuklar ve ailelerine ilişkin genel bilgileri toplamak amacıylaGenel Bilgi Formu ve çocukların yaratıcı düşünme becerilerini değerlendirmek amacıyla orijinal formu Urban ve Jellen (1996) tarafından geliştirilen Can-Yaşar (2009) tarafından altı yaş Türk çocukları için geçerlik güvenirlik çalışması yapılan Yaratıcı Düşünme-Resim Oluşturma Testi (YD-ROT) kullanılmıştır. Deney grubuna Yazıcı (2013) tarafından geliştirilen Duyu Eğitimi Programı haftanın beş iş günü yaklaşık 40 dakika-bir saat süre ile toplam sekiz hafta süresince uygulanmıştır. Kontrol grubuna ise MEB programının sınıf öğretmenleri tarafından uygulanmasına devam edilmiştir. Verilerin istatistiksel analizleri sonucunda; deney ve kontrol grubundaki çocukların yaratıcı düşünme becerilerine ilişkin puan erişileri incelendiğinde, uygulanan duyu eğitimi programının deney grubu lehine etkili olduğu tespit edilmiştir.

Sense education is defined as the process enabling a person to use his body actively in his surrounding while gathering information through senses, determining which sense will be used or which part of the body will be benefitted suitably, depending on neurological processes, supporting children to learn through sense materials and activities and including meaningful educational strategies. It is necessary to use most of the senses in daily life for every activity. Children learn everything by perceiving through their senses. In order that learning in children is realized, all the senses perform their tasks, transmit information to the brain and the information transmitted is made meaningful by perception and then commented. In that way, it makes a comment on the flow of sophisticated information coming from senses and creates perceptive lives using the knowledge of sense. These perceptive lives give a support to the development of creative thinking skills at children by providing them produce new thoughts and putting ideas forward, proposing hypotheses, using their dream powers and seeking alternative innovative outcomes. Creative thinking is the skill for coming up with new products by benefitting from the accumulation of information and experience as a result of synthesizing, and it is included in any kind of works and tasks in affective and intellectual activities. Therefore, it is primarily of great importance in educating the senses of children in order to improve their creative thinking skills. In that way, problem solving skill of children, their imaginary world and skill of being able to think multi-directionally will be improved, their size of vocabulary knowledge will increase; they will be able to express their feelings and thoughts in different ways and make a cause and effect connection between different disciplines like art, music, drama, literature, science etc. The current study was carried out to determine the effect of sense education program on the creative skills of children at the age of 61-66 months attending to a kindergarten. The working group of the research was made up of test (n:25) and control (n:27) groups, 52 children in total, having had no special sense education program and attending to independent kindergartens acting under Ministry of Education in the city of Ankara, in the educational year of 2012-2013. In order to investigate the effect of Sense Education Program on the creative thinking skills of children at the age of 61-66 months in the research, an experimental design with pretest posttest control groups. In the research, General Information Form was used in order to gather data with regard to children and their families and The Test for Creative Thinking- Drawing Production (TCT-DP) that was developed by Urban and Jellen (1996) and of which reliability and validity studies were carried out by Can-Yaşar (2009) in order to apply over Turkish children under six was used so as to evaluate creative thinking skills of children. The test group was applied Sense Education Program developed by Yazıcı (2013) for about eight weeks in five working day of the week for 40 minutes 1 hour. As for the control group, the program of Ministry of Education was applied by the teachers. At the end of the statistical analysis of the data, it was found that the sense education program applied had an effect in favor of test group in the mean score with regard to creative thinking skills of children both in the test and control groups.