Uzaktan Eğitim: Öğrenci, Öğretmen, Teknoloji, Kurum ve Pedagoji

Birçok eğitim kurumu COVID-19 pandemi döneminde zorunlu olarak örgün eğitim faaliyetlerini uzaktan eğitim yoluyla yürütmeye başlamıştır. Bu durum özellikle uzaktan eğitim hazırlık süreçlerinin göz ardı edilmesine, zengin içerik ve materyale sahip olması gereken uzaktan eğitim ortamlarının sadece çevrimiçi derslerle yürütülmesine sebep olmuştur. Bu çalışmada acil çözüm olarak düşünülen uzaktan eğitim ortamlarının kurum, öğretmen, öğrenci ve pedagoji açısından değerlendirilmesi ve süreçte yer alan bileşenlere bir yol haritası belirlenmesi amaçlanmıştır. Uzaktan eğitim bileşeni olarak tanımlanan öğreten, öğrenen ve teknoloji bileşenlerine bu süreçte kurum bileşeninin de dahil edilerek tüm bu bileşenlerin rollerine ilişkin bilgiler verilmeye çalışılmıştır. Ayrıca birçok öğretmen ve öğrencinin eğitim hayatları boyunca ilk defa deneyimledikleri uzaktan eğitime pratik bir şekilde uyum sağlayabilmeleri için izlemeleri gereken adımlar önerilmiştir. Alan yazında yer alan bilgiler doğrultusunda kurum, öğretmen, öğrenci, teknoloji ve pedagoji kavramlarının uzaktan eğitimin ayrılmaz bir parçası olduğu ve uzaktan eğitimin başarıya ulaşmasında ayrı ayrı etkiye sahip oldukları belirtilmiştir. Bu doğrultuda geleneksel eğitim faaliyetlerini yürüttüğümüz pedagojik bilgimizin uzaktan eğitimde de kullanılabilir olduğu belirtilmeye çalışılmıştır

Distance Education: Student, Teacher, Technology, Institution and Pedagogy

Keywords:

Distance Education, Pedagogic, Teacher, Institution, Student Teknoloji,

PDF

___

Akınoğlu, O. (2019). Yapılandırmacılık. İçinde Oral, B. (Ed.), Öğrenme öğretme kuram ve yaklışımları. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Alkan, C. (1987). Açıköğretim (Yay. No:157). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
Allen, I. E. & Seaman, J. (2017). Digital learning compass: distance education enrollment report: 2017. Babson Survey Research Group. https://onlinelearningsurvey.com/reports/digtiallearningcompassenrollment20 17.pdf
Allen, S., Gower, K. & Allen, D. K. (2020). A context for teaching with technology in management, leadership, and business (ss. 5–11). https://doi.org/10.4337/9781789901658.00009
Anderson, T. & Dron, J. (2011). Three generations of distance education pedagogy. International Review of Research in Open and Distributed Learning, 12(3), 80–97.
Ascough, R. S. (2002). Disagning for online distance education: Putting pedagogy before technology. Teaching Theology and Religion, 5(1), 17-29.
Aydemir, M. (2018). Uzaktan eğitim program, ders ve materyal tasarımı. Ankara: Eğitim Yayınevi
Bazarbaevna, B. S. (2021). Pedagogical Technologies of Distance Education. International Vritual Conference On Innovative Thoughts, Research Ideasand Inventions in Sciences. 26 Mart 2021 tarihinde http://papers.euroasiaconference.com/index.php/eac/article/view/43/49 adresinden alınmıştır.
Cannell, L. (1999). A review of literature on distance education. Theological Studies, 36(1), 1-72.
Corbin, J. & Strauss, A. (2008). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. Thousand Oaks: Sage.
Demirel, Ö. (2011). Eğitimde yeni yönelimler. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Ertürk, S. (1993). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Meteksan Yayınları.
Gagne, R. M. (1965). The conditions of learning. New York, NY: Holt, Rinehart and Winston. Garrison, D. R. (1985). Three generations of technological innovations in distance education. Distance Education, 6(2), 235–241.
Girginer, N. & Özkul, A. E. (2002). Uzaktan eğitimde teknoloji seçimi. The Turkish Online Journal of Educational Technology. 3(3), 155-164.
Gürbüz, H., Kışoğlu, M. & Erkol, M. (2007). Biyoloji öğretmen adaylarının çevreye yönelik tutumlarının informal ve formal eğitim ortamları açısından değerlendirilmesi. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (2), 74-84.
Holmes, G., & Abington Cooper, M. (2000). Pedagogy vs. andragogy: A false dichotomy. Journal of Technology Studies, 26(2), 50-55.
İşman, A. (2011). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Karataş, T. Ö. & Tuncer, H. (2020). Sustaining Language Skills Development of Pre-Service EFL Teachers despite the COVID-19 Interruption: A Case of Emergency Distance Education. Sustainability, 12(19), 81-88. Doi:10.3390/su12198188
King, F. B. (2001) Asynchronous distance education employing web-based ınstruction: Implications of student study skills self-efficacy and self-regulated learning. Unpublis doctoral dissertation, University of Connecticut, USA.
Klesius, J., P., Homan, S. & Thompson, T. (1997). Distance education compared to traditional ınstruction: The students’ view. International Journal of Instructional Media, 24(3), 207. https://www.learntechlib.org/p/85377/.
Knowles, M. (1977). The adult education movement in the united states (Revised Edition). Malabar, FL: Krieger.
Lamb, A. C. (2000) Ten facts of life for distance learning courses. Tech Trends, 44(1), 12–15.
Markel, M. (1999) Distance education and myth of the new pedagogy. Journal of Business and Technical Communication, 13(2), 208-222.
McIsaac, M. S. & Gunawardena, C. N. (1996). “‘Distance education’”. In Handbook for Research on Educational Communications and Technology, Edited by: Jonassen, D. 403–37. New York: Scholastic Press.
Moore, M., G. & Kearsley, G. (1996). Distance education: A systems view. Calif: Wadsworth Publishing Company.
Muirhead, B. (2000) Enhancing social ınteraction in computer-mediated distance education. Educational Technology and Society, 3(4). 1–11.
Nipper, S. (1989). Third generation distance learning and computer conferencing. In Mason, R. & Kaye, A. (Eds.), Mindweave: Communication, computers and distance education. Oxford, UK: Permagon. Oğuz, B. & Doğan Kahtalı, B. (2020). Yazma Stratejilerine Yönelik Bir Derleme Çalışması ve Stratejilerin Yazma Kazanımlarıyla İlişkisi. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 7 (14), 119- 137. DOI: 10.29129/inujgse.701807
Özden, Y. (2002). Eğitimde yeni değerler. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık Palloff, R. M. & Pratt, K. (2001). Lesson from the cyberspace classroom: The realities of online teaching. San Francisco: Jossey-Bass.
Patton, M. Q. (2002). Qualitative research & evaluation methods (3 ed.). California: Sage Pub. Inc.
Ross, C. (2010). Engaging distance students in learning: What matters to students, what motivates them and how can engagement in learning be fostered? Lower Hutt, New Zealand: The Open Polytechnic of New Zealand. Retrieved from https://www.researchgate.net. on.the 16.01.2021.
Schlosser, A. L. & Simonson, M. (2002). Distance education: Definition and glossary of terms. Bloomington: Definitions and Terminology Committee Association for Educational Communications and Technology.
Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen yeterlikleri ve mesleki gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 58, 40-45.
Simonson, M. (1999). Equivalency theory and distance education. Tech Trends, 43(5), 5–8.
Spitzer, D. R. (1998). Rediscovering the social context of distance learning. Educational Technology, 38(2), 52–56.
Stokes, S. (2000). Preparing student to take online ınteractive courses. The Internet and Higher Education, 2(3), 161–169.
Şahin, A. (2011). Öğretmen algılarına göre etkili öğretmen davranışları. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (1), 239-259.
Şahin, Ç. & Kaya, G. (2020). Alternatif ölçme değerlendirme ile ilgili yapılan araştırmaların incelenmesi: Bir içerik analizi. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 10 (2), 798-812.
TDK, (2021). Pedagoji nedir? Erişim adresi, https://sozluk.gov.tr/. Üzerinde 10.01.2021. Terhart, E. (2003). Constructivism and teaching: A new paradigm in general didactics? Journal of Curriculum Studies, 35(1), 25-44.
Tezcan, M. (1991). Eğitim sosyolojisi. Ankara: Yargıçoğlu Matbaası. Thomas Miller & Frederick King (2003) Distance Education: Pedagogy and Best Practices in The New Millennium, Int. Leadership in Education, 6(3), 283-297
Thistoll, T. & Yates, A. (2016). Improving course completions in distance education: An ınstitutional case study. Distance Education, 37(2), 180-195.
Ulusoy, A., Aytar Güngör, A., Köksal Akyol, A., Subaşı, G., Bağcıoğlu Ünver, G. & Erdamar Koç, G.(2008). Eğitim psikolojisi. Ankara: Anı Yayınları.
Vrasidas, C. (2004). Issues of pedagogy and design in e-learning systems. In Proceedings of the 2004 ACM symposium on Applied computing (SAC '04, pp:911–915.). Association for Computing Machinery, New York, NY: USA. DOI: https://doi.org/10.1145/967900.968086.
Wach, E. (2013). Learning about qualitative document analysis. IDS Practice Paper in Brief. https://opendocs.ids.ac.uk/opendocs/bitstream/handle/20.500.12413/2989/PP%20InBrief%2013 %20QDA%20FINAL2.pdf?sequence=4 adresinden alınmıştır.
Wellington, J. (1990). Formal and Informal Learning in Scince: The Role of The Interactive Science Centres. Physics Education, 25, 247-252
Wiesenberg, F. & Hutton S. (1996). Teaching a graduate program using computer-mediated conferencing software. Journal of Distance Education, 11, 83-100.
Williamson, B., Eynon, R., & Potter, J. (2020). Pandemic politics, pedagogies and practices: digital technologies and distance education during the coronavirus emergency, Learning, Media and Technology, 45:2, 107-114. DOI: 10.1080/17439884.2020.1761641
Yıldırım, F. & Amaç, Z. (2020). Sınıf öğretmeni adaylarının birleştirilmiş sınıf uygulamaları: Görüş ve öneriler. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 30 (2):203-220.
Yurdigül, A. (2014). Eğitim olgusunun sinematografik anlatıdaki yeri üzerine bir yaklaşım denemesi (“Bal” filmi örneği). EKEV Akademi Dergisi, 60, 487-502.